12/12/12

Γιατί ο εκσυγχρονιστικός χώρος στην Ελλάδα δυσκολεύεται να συμπορευτεί;

Στην Ελλάδα ο ιδεολογικός χώρος που ομνύει στον εκσυγχρονισμό και στην Ευρώπη παραμένει ιδιαίτερα καχεκτικός και κατακερματισμένος. Γιατί άραγε;

Τα εκσυγχρονιστικά κόμματα είναι ελκυστικά σε άτομα με σημαντικές εμπειρίες και ικανότητες. Στελέχη επιχειρήσεων, επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες. Ο πολιτικός λόγος βγαίνει αβίαστα, είναι προέκταση των βιωμάτων και όχι ξύλινος και υστερόβουλος, όπως στα δύο φαυλοκρατικά κόμματα της μεταπολίτευσης, που σχεδιάστηκαν  για να εξυπηρετούν τις δικές τους ανάγκες σε βάρος της κοινωνίας. Ή όπως στα δογματικά κόμματα, που έχουν ροπή στο φανατισμό και στις ακρότητες, στον ανορθολογισμό και στην πίστη.

Όμως, η εμπλοκή των εκσυγχρονιστών με την πολιτική συνεπάγεται συνήθως μεγάλο προσωπικό κόστος (opportunity cost). Ενώ τα φαυλοκρατικά και τα δογματικά κόμματα δομούνται εύκολα γύρω από το “συμφέρον” και το “δόγμα - πίστη” αντίστοιχα, χωρίς κανένα ουσιαστικό διακύβευμα, τα στελέχη των εκσυγχρονιστικών κομμάτων τους βρίσκονται από την πρώτη στιγμή υπό την επήρεια δυο βαθιά συγκρουσιακών τάσεων:

  • της προσφοράς στους άλλους (ανιδιοτέλεια),
  • της προσφοράς στην εαυτό τους, για ανάκτηση του μεγάλου κόστους ευκαιρίας της εμπλοκής τους.

Το σημαντικό προσωπικό κόστος βρίσκεται έτσι σε συνεχή αντιπαράθεση με το αίσθημα της ανιδιοτέλειας. Και η αντίθεση αυτή είναι που γεννά τις πάρα πολλές ατζέντες και τις συνεχείς συγκρούσεις.

Η ίδια αυτή αντίθεση, αν αφεθεί στη μοίρα της και δεν οριοθετηθεί, θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνη, σε περίπτωση που ο εκσυγχρονισμός αποκτήσει τελικά υπόσταση και εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Αν οι εκσυγχρονιστές δεν οριοθετήσουν αυστηρά την πολιτική δραστηριότητα των στελεχών τους και την αφήσουν να κατακλύσει όλο τους τον παραγωγικό χρόνο μοιραία θα εκφυλιστούν. Η πολιτική θα γίνει σταδιακά στοιχείο βιοπορισμού. Θα γίνουν και αυτοί ανεπάγγελτοι επαγγελματίες της πολιτικής. Σε τι θα διαφέρουν τότε από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ;

Ασφαλώς δεν αναζητάει κανείς λύσεις που βασίζονται σε μηδενική προσωπική φιλοδοξία. Είναι όμως μείζον θέμα για το χώρο του εκσυγχρονισμού να θεσμοθετήσει με σαφήνεια και αυστηρότητα το δέον μείγμα φιλοδοξίας και ανιδιοτέλειας. Για παράδειγμα:
  • Αυστηρά περιορισμένος χρόνος εμπλοκής ΟΛΩΝ των μελών με όργανα, θέσεις, κ.λπ. Μία θητεία αυστηρά (4 χρόνια max) στη βουλή κ.λπ. Οκτώ χρόνια max η θέση του Προέδρου. Αυτό 
    • θα προφυλάξει τους ίδιους από την αναπόφευκτη τροχιά εκφυλισμού αλλά και 
    • θα δώσει διέξοδο στο στοιχείο της φιλοδοξίας και των άλλων μελών του εκσυγχρονιστικού φορέα
  • Ύπαρξη μιας εποπτικής ομάδας, με μέλη υψηλού κύρους, που θα έχουν αποποιηθεί κάθε προοπτική υποψηφιότητας για θέσεις βουλευτή, ευρωβουλευτή, κ.λπ. Η ομάδα θα έχει ως στόχο 
    • την άσκηση εποπτείας στην ευαίσθητη ισορροπία ανιδιοτέλειας και φιλοδοξίας μέσα στο κόμμα
    • την εμπέδωση ενός διακριτού παραδείγματος ανιδιοτέλειας
Όταν ο Ραχόι στην Ισπανία, ήδη καθιέρωσε το μέγιστο αριθμό δύο βουλευτικών θητειών, στη δική μας χώρα, που ο χώρος με ευρωπαϊκή ατζέντα ακόμη αναζητεί βηματισμό, η ανιδιοτέλεια που θα χρειαστεί είναι ακόμη κρισιμότερη και πρέπει να διαφυλαχθεί θεσμικά ως κόρη οφθαλμού.

12/11/12

Ο καινοτόμος Χατζηδάκης

Ο κύριος Χατζηδάκης ετοιμάζει αναπτυξιακό νόμο, στο ίδιο ακριβώς καλούπι με όλους τους προηγούμενους.

Όπως και παλιά, θα δίνονται πάλι ζεστά χρήματα στους ιδιώτες. Γίνεται ποτέ ν΄ αγιάσεις έτσι; 30% επιδότηση! Μετά οι ιδιώτες θα αγοράζουν με το 20% της επιδότησης τιμολόγια και θα τα επιστρέφουν στο υπουργείο ως αποδεικτικά ότι η επένδυση υλοποιήθηκε. Ίσως αγοράσουν και τίποτα παλιατζούρες για τη σπάνια περίπτωση του φυσικού ελέγχου. Καμιά μίζα δεξιά αριστερά στον γνωστό όροφο – λερναία ύδρα του ΥπΟικ, που προσπάθησε ανεπιτυχώς να ξηλώσει η Διαμαντοπούλου, και τελειώσαμε.

Και έτσι θα συμβεί για πολλοστή φορά το ίδιο παράδοξο. Επενδύσεις χρηματοδοτούμε και επενδύσεις δεν έχουμε!

Πανέξυπνο κύριε Χατζηδάκη! Τόσο έξυπνο που δεν το΄ χει καταλάβει κανείς πουθενά στον πλανήτη...

Τα κίνητρα που οι πολιτισμένες χώρες προσφέρουν (φοροαπαλλαγές, ταχείες αποσβέσεις, κ.λπ) σε μας βλέπετε δεν αρκούν. Γιατί ο Κος Χατζηδάκης έχει εκπαιδεύσει την κοινωνία στη λαμογιά. Μετά βέβαια είναι και τό άλλο. Πώς θα πληρωθεί ο ίδιος και η παρέα του; Από τις φοροαπαλλαγές των κερδών μιας επένδυσης που ποτέ δε θα γίνει; Ενώ το ζεστό χρήμα είναι ταχείας κυκλοφορίας...

1/11/12

Ο μανάβης της γειτονιάς μου

Ο καινούργιος μας μανάβης μέσα σε ένα μήνα έγινε θρύλος. Προσέλκυσε πάρα πολλή πελατεία απ΄ την ευρύτερη περιοχή. Καλή ποιότητα, ποικιλία, λογική τιμή, ευχάριστοι άνθρωποι, σέρβις. Η κλασική συνταγή.

Γιατί όμως οι καλοί δάσκαλοι, γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, καλλιτέχνες, κ.λπ. δε γίνονται το ίδιο γρήγορα γνωστοί; Πόσο συχνά συμβαίνει ένα πανεπιστήμιο να κάνει πρόταση σε κάποια σημαντική ακαδημαϊκή προσωπικότητα να έρθει να το στελεχώσει;

Η κοινωνία ζει έτσι πέραν από το φάσμα των σημαντικών, των ασήμαντων και των μέτριων. Πίστεψε ότι είναι όλα ίδια όπως κηρύσσει η “αριστερά”; Άγεται από τους δημοσιογράφους που έχουν τη δική τους ατζέντα; Υπάρχει μια πελατοκεντρική προσέγγιση στο καλό και το κακό; Ή και τα τρία μαζί κι άλλα περισσότερα;

Φτάσαμε έτσι να έχουμε Κύπριο νομπελίστα οικονομίας με εξειδίκευση σε εργασία και ανάπτυξη και να μην τον ξέρει κανείς, πόσο μάλλον να τον αναζητάει για τη γνώμη του.

Κοινωνίες που δεν αναπτύσσουν ευρύτερα το αντανακλαστικό του καλού μανάβη πόσο μακριά μπορεί να πάνε;

5/10/12

Έκδοση βιβλίου μου

Εμπνευσμένο από πολλά, μαζί και η συναρπαστική εμπειρία με τη Δημιουργία Ξανά! και αφιερωμένο στα 30 χρόνια με τη Γεωργία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παρασκήνιο το, ας το πούμε, λογοτεχνικό μου βιβλίο “Οι Δύο Ρολογάδες”.

Καθώς διατηρώ πλήρη δικαιώματα το βιβλίο θα διατίθεται και δωρεάν για ανάγνωση ως e-book.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ
  1. Ελεύθερη ανάγνωση e-book εδώ (μόνο για PC, όχι για mac/ i-pad). Η μπάρα με τα κουμπιά επιτρέπει να διαμορφώσετε το ξεφύλλισμα όπως σας βολεύει καλύτερα αλλά και να μοιράσετε (share) το κείμενο με facebook, twitter, mail
  2. Φυσική διάθεση στο βιβλιοπωλείο του εκδότη ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ  Σόλωνος 76, ΑΘΗΝΑ (τηλ 210 3648197) και σε άλλα σημεία διάθεσης στην Ελλάδα, που γνωρίζει ο Εκδότης (τηλεφωνήστε στο ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ).
εξώφυλλο: εδώ

21/8/12

Απεργία των δασκάλων την πρώτη μέρα του σχολείου!

Φανταστείτε να πάει το εξάχρονο παιδί σας, πρωτάκι στο σχολείο και να του πούνε “φεύγα, το σχολείο είναι κλειστό”. Φαντασθείτε τη μήνυμα παίρνει για όλη του τη ζωή.

Αφιερώνω το παρακάτω γράμμα στους συνδικαλιστές των δασκάλων.

Υπάρχουν αγώνες και "αγώνες" φίλοι μου! Αγώνες για τους άλλους και την κοινωνία και "αγώνες" για τον εαυτούλη μας.



31/7/12

Tι θέλει η ελληνική κοινωνία απ΄ τα πανεπιστήμιά της;


Ίσως το μείζον στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η απουσία κάποιας σαφούς προσδοκίας απ΄ τη μεριά της κοινωνίας, που να νοηματοδοτεί την ύπαρξή της.

Για παράδειγμα, παλιότερα υπήρχαν τα “Μάθε γράμματα να γίνεις άνθρωπος” ή το “Μάθε γράμματα να ξεφύγεις απ΄ το χωράφι ή απ΄ το χωριό”. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, πράγμα που παράγει μια βαθειά κρίση ταυτότητας.

Προσδοκίες υπήρξαν, αλλά μάλλον ταπεινών κινήτρων, που η λαϊκή σοφία δεν ενδιαφέρθηκε να συμπυκνώσει σε κάποια ρήση, όπως τις παραπάνω. Προσδοκία ήταν για παράδειγμα η περιφερειακή ανάπτυξη, μέσα από την πλημμυρίδα των μπαρ, καφέ, δωματίων και σουβλατζίδικων που παρήγαν και συντήρησαν τα χρόνια της κραιπάλης. Προσδοκία ήταν το τυπικό προσόν και το χώσιμο σε κάποια θέση στο δημόσιο. Προσδοκία, του πολιτικού συστήματος, ήταν η δημιουργια θερμοκοιτίδων κομματικών στελεχών.

Όλες οι προσδοκίες αυτές είναι πια μετέωρες αφού οι βασικές υποθέσεις πάνω στις οποίες δομήθηκαν απλά δεν ισχύουν. Το δημόσιο ως εργοδότης έκλεισε οριστικά τον κύκλο του, τα κόμματα εξουσίας, παρά τη συνεχιζόμενη και συστηματική καταλήστευση του δημόσιου χρήματος, αποδομούνται με σωρεία λιποταξιών ως αποτέλεσμα της έλλειψης πόρων για τους κομματικούς τους στρατούς. Τα σουβλατζίδικα και τα μπαρ κλείνουν με την ίδια ευκολία που άνοιξαν.

Ίσως λοιπόν η συγκυρία προσφέρει μια καλή ευκαιρία να ξαναμιλήσει ο “πελάτης” - κοινωνία και να πει τι επιτέλους θέλει από τα πανεπιστήμιά της.

Η κοινωνία πρέπει να δώσει το στίγμα. Η κοινωνία δεν μπορεί να απαντήσει τεχνικά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα πόσους γιατρούς και πόσους δικηγόρους χρειάζεται η χώρα. Μπορεί όμως να αποφανθεί αν θα πρέπει να επενδύει στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση υποψηφίων που παίρνουν 5 ή 10 ή 15 στις εισαγωγικές εξετάσεις.

Το ακαδημαϊκό σύστημα βρίσκεται σε προχωρημένο αυτισμό και εσωστρέφεια. Γι΄ αυτό και πατώνει σε όλες τις λίστες αξιολόγησης. Δεν μπορεί να παράγει μόνο του άποψη για το τι πρέπει να γίνει. Το κόμματα εξουσίας είναι αποσβολωμένα από την αποσύνθεσή τους. Δεν μπορούν να παράγουν άποψη για το τι πρέπει να γίνει. Μόνο να αυτοαναιρούνται μπορούν σε σπασμωδικές κινήσεις όπως έκανε πρόσφατα η ΝΔ που ανάτρεψε αυτό που η ίδια λίγους μήνες πριν είχε ψηφίσει.

Η καλύτερη λύση είναι να ερωτηθεί η κοινωνία, αφού πρώτα προηγηθεί μια συζήτηση με ανταλλαγή απόψεων και κατάθεση στοιχείων. Η κοινωνία πρέπει να διατυπώσει τι επιτέλους προσδοκά. Πρακτικά δηλαδή, πόσους και ποιας ποιότητας θέλει να μορφώνει σε τριτοβάθμιο επίπεδο;

Τα πανεπιστημαικά ιδρύματα θα πρέπει να συμμορφωθούν με τη γνωμάτευση της κοινωνίας. Αν η κοινωνία πει “Παιδεία για όλους” θα πρέπει να ανοίξει νέα τμήματα για να παραλάβει τους “όλους” αναδιανέμοντας τους πόρους που υπάρχουν για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αν η κοινωνία πει “Παιδεία για τους καλούς” και ορίσει φυσικά με νούμερα τους καλούς, να κλείσει όλα τα τμήματα που αποτυγχάνουν να προσελκύσουν τους “καλούς”. Μετά από μια αναγκαία και δίκαια περίοδο δυο ετών, όπου τα ιδρύματα θα πρέπει να επιχειρήσουν να ξεπεράσουν τον αυτισμό τους και να μιλήσουν με την κοινωνία, πείθοντάς την για τη σκοπιμότητα να τους στείλει τα παιδιά της να τα μορφώσει.

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχει πρόβλημα χρηματοδότησης. Υπάρχει σωρεία στατιστικών δεδομένων που διαψεύδουν μια τέτοια άποψη. Μόνο υστερόβουλοι, ανόητοι ή ομάδες που στρατηγικά επενδύουν στη διάλυση της χώρας λένε τέτοια πράγματα. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχει καν πρόβλημα στρατηγικής ή ανθρώπινου δυναμικού. Έχει πρόβλημα ταυτότητας και η κοινωνία πρέπει να πάρει τις ευθύνες της και, μέσα από δημοψήφισμα, να διατυπώσει τη σαφή κατεύθυνση και την προσδοκία της. 

Είναι η πιο κατάλληλη ώρα!

29/6/12

Για τις ηχηρές αποχωρήσεις από τη Δημιουργία Ξανά!


Από που πηγάζει το χαμηλής αισθητικής, πατερναλιστικό ύφος των Ζαμπούκα (να πάτε σπίτια σας), Βερούτη (να πάτε ΝΔ), κ.ο.κ; Τι συνέβη και τα, ασφαλώς αξιόλογα αυτά άτομα, μέχρι χθες δίπλα μας, πήρανε τέτοιες αποστάσεις; Και κυρίως, γιατί δε θα συμβεί κάτι αντίστοιχο, αύριο, και σε μας;

Υπάρχει μια μπρεχτική προσέγγιση για καλούς και για κακούς, που ποτέ δε με ικανοποίησε. Με ψυχαγώγησε μόνο στις σχετικές ταινίες του Clint Eastwood. Αρνούμαι επίμονα να δεχθώ ότι οι χθεσινοί μου συναγωνιστές ήταν διπλοπρόσωποι. Και απορώ και θλίβομαι βαθιά με τους ίδιους όταν βλέπω και αυτοί να νομίζουν ότι κάτι τέτοιο συνέβη με μας.

Καθένας μας έχει μια ανάγκη “προσφοράς” και μια ανάγκη “φιλοδοξίας”. Ίσως η διαχείριση της λεπτής ισορροπίας τους είναι που παράγει τη διαφορά. Ίσως ακόμη η διαχείριση αυτή να είναι τυχαία και θέμα συγκυριών. Ίσως του Βερούτη , χθες, να είναι η δικιά σου, αύριο.

Τι κάνουμε λοιπόν;

H συγκλονιστική υπόθεση και καινοτομία της
Δημιουργία Ξανά! ήταν η αντίληψη ότι “μπορούμε και χωρίς επαγγελματίες της πολιτικής”. Όταν το φωνάξαμε, μας έδωσε φτερά, όταν το λιμάραμε, μας προσγείωσε. Αυτό λοιπόν, να το περιγράψουμε και να το οριοθετήσουμε με συνέπεια! Να βοηθήσουμε όλους μας να ξαναδούν και να ξαναμετρήσουν τη συμβατότητα της “φιλοδοξίας” τους με τη ΔΞ. Οι τρεις θητείες στη Βουλή, που προβλέπει το καταστατικό”, είναι ήδη ξεπερασμένο. Οι Ισπανοί του Ραχόι το κάναν ήδη δύο.

  • 1 θητεία στη Βουλή / Ευρωβουλή(max 4 χρόνια)
  • 1 θητεία (max 4 χρόνια) στα όργανα για όλα τα στελέχη
  • 2 θητείες στα όργανα (max 8 χρόνια) για τον Πρόεδρο
Να οριοθετήσουμε ένα τέτοιο αυστηρό πλαίσιο φιλοδοξίας και μετά ας κρίνει ο καθένας αν του ταιριάζει.

Το συνέδριο ας γίνει βήμα ιδεολογικού αγώνα. Ξέρω ότι πολλοί ομνύουν στην “ανασυγκρότηση του εκσυγχρονιστικού χώρου”. Πολλοί όμως πιστεύουν ότι πριν απ΄ αυτό πρέπει απαραίτητα να υπάρξει ο πραγματικά νέος πολιτισμός. Να επιχειρηθεί η μεγάλη τομή που θα σαρώσει τις ρίζες της κομματοκρατίας. Η

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

17/6/12

Πολιτική χωρίς πολιτικούς ξανα!

 Για την παραίτηση μου από την Εθνική Επιτροπή της Δημιουργίας Ξανά!

17.06.2012, 20:00

Εμπιστεύομαι το Θάνο, τον θεωρώ ηγέτη. Κατάφερε το απίστευτο! Να συνεγείρει, σε λίγους μήνες, ένα μεγάλο τμήμα του παραγωγικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας και να του δώσει απτή προοπτική διεμβολισμού του οθωμανο (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, κ.λπ) – σταλινικού (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) μπλοκ, που κρατά την Ελλάδα αλυσοδεμένη στην υπανάπτυξη και σε φοβικά και αντιευρωπαϊκά συμπλέγματα κατωτερότητας.

Η Δημιουργία Ξανά! βρίσκεται στην αρχή της. Ο ρόλος του ηγέτη είναι καθοριστικός. Αυτό συμβαίνει πάντα, στη γένεση κάθε οργανισμού (κράτος, κόμμα, εταιρία, κ.λπ). Μέχρι να ωριμάσει το κόμμα και η δημοκρατία να το συγκροτεί και να μην το αποσταθεροποιεί, ο Θάνος από μένα έχει ανοικτό βέτο.

Ανοικτό βέτο δε σημαίνει και συμφωνία με κάθε επιλογή του Θάνου. Η συμπόρευση με τη ΔΡΑΣΗ με συνέτριψε ψυχολογικά. Το σύνθημα “πολιτική χωρίς πολιτικούς” ποτέ δεν το είδα ως ...σύνθημα. Η συνεργασία με το Μάνο έστειλε άλλο μήνυμα, είχε άλλο συμβολισμό, ανεξάρτητα αν ο Μάνος είναι “ένας” και “καλός”. Επιπλεόν, ποτέ δεν πίστεψα ότι η αριθμητική της συνεργασίας θα ήταν προσθετική όπως ανέφερε ξανά και ξανά ο Θάνος. Η άγονη σκιά της ΔΡΑΣΗΣ έδωσε, αχρείαστη κι αναληθή, δεξιά χροιά στη Δημιουργία Ξανά! Η ΔΡΑΣΗ έδιωξε και κράτησε μακριά περισσότερους απ΄ όσους έφερε. Έδιωξε, προσωρινά ελπίζω, μερικά απ΄ τα πιο φωτεινά μας αστέρια.

Ας είναι! Ποτέ δεν πίστεψα ότι η απόφαση του Θάνου ήταν θέμα συναλλαγής ή προδοσίας ή άκρατης φιλοδοξίας. Μοναξιά, αγωνία για τη χώρα, άγχος να κάνει την τομή και να επιδείξει μια κουλτούρα συνεργασίας, παρήγαν, όλα μαζί, μια λάθος εκτίμηση. Τόσο απλό. Αυτό είν' όλο που “χρεώνω” στο Θάνο. Και σε όλους μας που δε σταθήκαμε όσο και όπως έπρεπε.

Η παραίτησή μου από την Εθνική Επιτροπή κοινοποιήθηκε στο ΓΓ της, Γ. Δεληκούρα ήδη από την 23η Μάη ταυτόχρονα με το αίτημά μου να είμαι στην τελευταια θέση του ψηφοδελτίου του Ηρακλείου και υπήρξε δήλωση αδυναμίας, σε μια κρίσιμη στιγμή, να συμβάλω στη στρατηγική που είχε επιλεγεί. Τίποτα παραπάνω. Στο δικό μου το ζύγι αυτό είναι αρκετό. Επιπλέον, έχω ενοχές που δεν κατάφερα να αρθρώσω τη διαφωνία μου. Ήταν πολύ συγκροτημένη. Διένυσα, μέσα σε λίγους μήνες, όλο το δρόμο απ΄ τη ΔΡΑΣΗ την ίδια μέχρι τη θέση του σφοδρού πολέμιου της σύμπραξης μαζί της.

Η εμπειρία του πρώτου καιρού με τη Δημιουργία Ξανά! υπήρξε συγκλονιστική. Εξωπραγματική. Γι΄ αυτό και δύσκολο να την κοινωνήσω σε όσους δεν την περπατήσαμε μαζί. Ας με συγχωρέσουν για τούτο οι φίλοι μου της ΔΡΑΣΗΣ, που, μ' όλες τις διαφωνίες, παραμένουν ψηλά στην εκτίμησή σου.

Οι εκλογές τώρα περάσανε. Θεωρίες για δικαίωση και για διάψευση είναι μάταιες. Ας συμφιλιωθούμε με τούτο: ποτέ δε θα μάθουμε. Ας πάμε παρακάτω! Ό, τι και να' βγαλε η κάλπη, η Δημιουργία Ξανά! είναι η βαθειά τομή στην ελληνική πολιτική, το βήμα κι' η ελπίδα μας! Για όλους μας, τους παλιούς και τους νέους, τους από δω και τους από κει. Χωρίς όρους και χωρίς προϋποθέσεις...

...ας ανταμώσουμε ξανά!

Νίκος Σακκάς

15/6/12

Παράξενες διαδρομές

Αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα λέει κανένας, πουθενά, στον πλανήτη. Ή κι αν η βιοποικιλότητα προέβλεψε να τα λένε μερικοί ακόμη, η δαρβινική θεωρία επέβαλε να μην τα τολμά κανείς. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλήξει κανείς ότι πρόκειται για αστεία πράγματα.

Μόνη άλλη πιθανότητα να θεωρήσουμε ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ είχαν μια συναρπαστική τροχιά ζωής που τους κατέστησε φορείς τέτοιας, μέγιστης, παγκόσμιας κανοτομικής σκέψης. Εντελώς απίθανο.

Το ενδιαφέρον ωστόσο είναι το εξής: αν και τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν συστηματικά και πρωτοπόρα αυθεντική κοινωνική ευαισθησία για διαφορα θέματα (π.χ περίπτωση Κούνεβα και πολλές άλλες περιστάσεις) το προσωπικό βίωμα όταν προβάλλεται  σε πολιτικό λόγο παράγει ανοησία και υποκρισία.

Χαλάσανε τον κόσμο για τον άτυχο Γρηγορόπουλο αλλά σιγήσανε για τα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ, τα ονόματά τους κανένας δεν τα θυμάται... Για την κτηνωδία της Β. Κορέας, τη σφαγή στη Συρία, τίποτα. Αφού το μοντέλο καλών (σαν το Ζιζεκ, "διανοούμενο" της πεντάρας που κουβαλήσανε στην Αθήνα πρόσφατα απ΄ τη Σλοβενία, ή τον εργολάβο της "επανάστασης", Αμυρά, που ετοιμάζει τον αυτιστικό, "ένοπλο" "αγώνα" του) και των κακών (κεφάλαιο, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ...) δεν κολλάει πιστευτά και εύκολα, προτιμάμε να σφυρίζουμε αμέριμνα.

Τώρα που τελείωσε το σιτηρέσιο και λιποτακτεί ο στρατός κατοχής του ΠΑΣΟΚ, προσέφερε, ο ΣΥΡΙΖΑ, και μια ακόμη ελεεινή υπηρεσία, πολιτικό στέγαστρο σε αλήτες τύπου Φωτόπουλου και Σια και στους συμβούλους του Ακη.

Μένει το ερώτημα γιατί μια ποιότητα και μια ευαισθησία, στο προσωπικό επίπεδο παράγει αθλιότητες και κραυγές στο κοινωνικό.

31/5/12

Παγκάλιες υποσχέσεις


Πριν από 1 χρόνο, την 1η Ιούνη του 2011 ο Κος Πάγκαλος ανακοίνωσε λίστα με 75 οργανισμούς του δημοσίου που θα έκλειναν με στόχο την εξοικονόμηση 3 δισ. Ευρώ.

τον ερχόμενο Οκτώβριο (2011) θα ανακοινωθεί το νέο πακέτο συγχωνεύσεων-καταργήσεων οργανισμών του Δημοσίου. Στόχος της κυβέρνησης είναι η εξοικονόμηση 2,7 δισ. ευρώ ετησίως μέσω της μείωσης των φορέων του Δημοσίου. Σε αυτούς υπηρετούν 7.000 άτομα , τα οποία” , όπως τόνισε ο κ. Πάγκαλος, “δεν πρόκειται να απολυθούν αλλά θα αξιοποιηθούν μέσα από τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ. 

Παρατηρήσεις:
  • Πολύ καλά το σκεφθήκατε κύριε Πάγκαλε! Πρόκειται για το βόθρο της ελληνικής κονωνίας. Την απάτη του ψευτο- επιχειρηματικού κράτους που έχει φορτώσει με τη βρωμιά και τη διαφθορά του μια βαριά σκιά σε όλον τον πραγματικό κοινωνικό- δημόσιο τομέα της χώρας, στις νοσηλεύτριες και στους δάσκαλους και στους αστυφύλακες.
  • Δεν κάνατε όμως τίποτα κύριε Πάγκαλε! Πάει ο Οκτώβρης, πάει και ο Νοέμβρης, μπήκαν τα Χριστούγεννα έφυγε το Πάσχα, ήρθε και ξανάρθε η Τρόικα κι ακόμα τα 2.7 δις σπαταλιώνται σε γελοίους οργανισμούς. Την ίδια στιγμή περίπου εκατό χιλιάδες περάσανε στην ανεργία. Με τα 2.7 δις που πετάτε σε γελοιότητες μπορούσατε να μοιράζετε από 30 χιλιάρικα το χρόνο στον κάθε νέο άνεργο. Βέβαια, θα μου πείτε, άλλο ο μπαρουτοκαπνισμένος κομματικός στρατός σας και άλλος ο κάθε τυχαίος άνεργος.
  • Αποκαλύψατε και την αριθμητική της διαφθοράς κύριε Πάγκαλε. 7.000 υπάλληλοι να κοπρίζουν και να κοστίζουν 2.7 δις !!!! Η μισθοδοσία τους δεν ξεπερνά τα 7.000 x 35.000 = 240 εκατ. Ευρώ !! Ούτε το 10%. Το υπόλοιπο 90%+ ας βάλει ο νους του κάθε ένα τι μπορεί να είναι... Και για να σας δώσω μια προσωπική εκδοχή τι γίνονται αυτά τα υπόλοιπα δις (2.7 δις – 240 εκ) που λείπουν...
  • ...σε κανά δυο από τα επιχειρηματικά αυτά θηρία που το στρατό τους σιτίζετε, αφού έχετε εξευτελίσει και ενοχοποιήσει τον Ελληνικό λαό, και για να μιλάμε συγκεκριμένα στον ΟΔΔΥ και στον ΕΟΜΜΕΧ, έχω προσωπικά να σας εγχειρίσω και μερικά ονόματα από δικά σας λαμόγια, που προκηρύσσανε πανάκριβες και καταφανώς άχρηστες μελέτες με 70% μίζα (περίπτωση ΟΔΔΥ). Φεύγουν τώρα οι Φωτόπουλοι και παλεύετε να κρατηθείτε μες το παιγνίδι αλλά “ο καιρός εγγύς” κύριε Aντιπρόεδρε ή τι άλλο στην ευχή είστε σήμερα. 

    Ο Άκης έχει μοναξιές χωρίς να έχει υπάρξει ποτέ μόνος. Άδικο!

13/5/12

H επιστήμη της λογικής στην πολιτική


Μια ιδιαίτερα σημαντική αδυναμία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι η πλήρης απαξίωση / εξαφάνιση του μαθήματος της λογικής. Σαν η λογική να είναι κάτι το αυτονόητο και ενστικτώδες που δε χρειάζεται να διδαχθεί. Σαν ο Αριστοτέλης να έχανε το χρόνο του με προφανολογίες και ασημαντότητες.

Ένα απ΄ τα πολλά συμπτώματα της απαξίωσης της επιστήμης της λογικής είναι η ταύτιση των  εννοιών του “λογικού” και του “ορθού”. Ωστόσο, μια υπόθεση, επιστημονικά λογική, μπορεί να είναι σωστή μπορεί κάλλιστα να είναι και λάθος.

Πριν λοιπόν ερευνήσουμε να αποδείξουμε το ορθόν ή το λάθος μιας υπόθεσης πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτή η υπόθεση είναι “λογική”.

Το εκπληκτικό εγχειρίδιο Conceptual Physics (επικεφαλής συγγραφέας Paul Hewitt, 12 εκδόσεις, πωλήσεις που ανέρχονται σε εκατομμύρια αντίτυπα ), στην εισαγωγή του, αναφέρει ότι ένα βασικό κριτήριο της επιστημονικά λογικής υπόθεσης είναι να μπορεί να διατυπωθεί μεθοδολογία κατάρριψής της.

Ας δούμε ένα παράδειγμα.
  • Η υπόθεση “Δεν υπάρχει ζωή σε άλλον πλανήτη” είναι λογική γιατί υπάρχει τρόπος να αποδειχθεί ότι είναι λάθος. Πώς; Ανακαλύπτοντας ζωή έστω και μια φορά.
  • Η υπόθεση “Υπάρχει ζωή σε άλλον πλανήτη” είναι παράλογη γιατί δεν υπάρχει κανείς τρόπος να αποδειχθεί λάθος. Όσο και να περιπλανηθεί κανείς στο δίαστημα πάντα θα παραμένει η αμφιβολία.
Αντίστοιχα  
  • Η υπόθεση “Δεν υπάρχει Θεός” είναι λογική γιατί αν κανείς συναντήσει κάποιον που ανασταίνει νεκρούς ασφαλώς και θα έχει καταρρίψει την παραπάνω υπόθεση.
  • Η υπόθεση “Υπάρχει Θεός” είναι επιστημονικά παράλογη γιατί δεν υπάρχει κανείς τρόπος κατάρριψής της. Είναι αδύνατο να διατυπωθεί μέθοδος που να αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει θεός. Γι΄ αυτό και όλοι συμφωνούν ότι η θρησκεία δεν άπτεται της λογικής αλλά ενός άλλου κόσμου, της πίστης.
Θα δούμε τώρα με την παραπάνω θεωρία γιατί ο Τσίπρας είναι λογικός ενώ η Παπαρρήγα λέει κουταμάρες.
  • Η υπόθεση του Τσίπρα “Υπάρχει ευρώ χωρίς μνημόνιο” είναι λογική, γιατί αν μας κλωτσήσουν έξω απ΄ το Ευρώ αυτόματα καταρρίπτεται. 
  • Η υπόθεση της Παπαρρήγα “ το ΠΑΜΕ θα φέρει τον παράδεισο” (χωρίς να καταθέτει χρονοδιάγραμμα) είναι απόλυτα παράλογη και πρόκειται για μια καθαρή θρησκευτική πίστη, αφού δεν υπάρχει κανένας τρόπος να διαψευστεί και έτσι θα πρέπει δυστυχώς να συνηθίσουμε να ζούμε μαζί της και με την κα Παπαρρήγα αενάως.
  • Αν η Παπαρρήγα έλεγε “το ΠΑΜΕ θα φέρει τον παράδεισο σε 500 χρόνια” θα ήταν μια λογική πρόταση αφού αρκεί κανείς να περιμένει 500 χρόνια για να δει του λόγου το αναληθές.

5/5/12

Αδύναμη κοινωνία, δυνατά άκρα


Τα κόμματα της βουλής και της φαυλοκρατίας, βρωμίσανε στην προεκλογική περίοδο, τον τόπο με τις αφίσες, τα χαρτάκια και όλα τα άλλα αναχρονιστικά είδη προβολής τους, που χρηματοδοτηθήκανε για πολλοστή φορά με οργανωμένη ληστεία των ταμείων μιας χρεοκοπημένης χώρας.

Νεόκοποι κομματάρχες αλλά καθιερωμένοι φαυλοκράτες, όπως ο Καμμένος, κάνανε ακριβώς το ίδιο, χρηματοδοτούμενοι από άλλα, άγνωστα, ταμεία. Γεμίσανε όλη την πόλη του Ηρακλείου με τη φωτογραφία του κύριου αυτού να κραδαίνει το παχύ του δάκτυλο, μπλοκάρανε για 4-5 ώρες το κέντρο της πόλης αν και δεν ήταν πάνω από τετρακόσια ατομα, γεμίσανε καπνούς την παραλία και αφήσανε πίσω τους τόνους σκουπίδια.

Η βασική ανεξαρτησία που πρέπει εξασφαλίσει η χώρα, είναι έναντι της αισθητικής αθλιότητας, σπατάλης, βλακείας και ρύπανσης που κομίζουν οι διάφοροι Καμμένοι.

Tέλος, όταν συντομα η χρυσή αυγη ανέβει στο βήμα της βουλής, καλύτερα οι κομματοκράτορες των ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ και οι κλακαδόροι τους της "αριστεράς" να μην αρχίσουν τις φωνασκίες και τις λοιπές τζάμπα μαγκιές. Ας καμαρώσουν νηφάλιοι τον Φρανκενστάιν τους και ας εκτονώσουν την όποια αδρεναλίνη τους μουτζώνοντας ο ένας τον άλλο.

23/4/12

Η αξιολόγηση στο τμήμα Μηχανολογίας του ΤΕΙ Κρήτης


Το Τμήμα Μηχανολογίας του ΤΕΙ Κρήτης, ήταν το πρώτο απ΄ τα εκατοντάδες τμήματα ΤΕΙ της χώρας που αξιολογήθηκε πλήρως (από εσωτερικούς και τα εξωτερικούς αξιολογήτες) και απόλυτα επιτυχώς.

Ερώτηση: To έμαθε κανείς;

Απάντηση: Ασφαλώς όχι, και αυτό όχι γιατί το κρατήσαμε μυστικό για να μην μας ζηλέψουνε.

Υπάρχουν μυριάδες αντιστάσεις ενός συμπλέγματος φοιτητοπατέρων, κομματοπρακτόρων και ακαδημαϊκών, σε μια άθλια εμπορική συναλλαγή όλων με όλους. Αντιστάσεις για την αξιολόγηση, που είναι, ωστόσο, προφανής και αυτονόητη διαδικασία, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Για το θέμα έχουν λεχθεί πολλά. Mέχρι και η Κα Διαμαντοπούλου, λαμπερό προϊόν, η ίδια, του ίδιου του παραπάνω συστήματος συνδιαλλαγής, το κατάλαβε και δρομολόγησε γενναίες αλλαγές.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση. Η απίστευτα επιδερμική και φοβική υλοποίηση κάθε εκσυγχρονισμού. Όταν, πριν κάποια χρόνια, ξεκινούσε η αξιολόγηση στην εκπαίδευση, ρώτησα ένα στέλεχος του Υπ. Παιδείας, αν θα ανακοινώνονται τα αποτελέσματά της στον τύπο. Τρομοκρατήθηκε. “Όχι, όχι, α πα πα πα”, απάντησε γεμάτος δέος. Σαν να του είχα προτείνει τη μεγαλύτερη ανηθικότητα. “Όλα αυτά γίνονται για να γίνουμε καλύτεροι”, μου είπε.

Ασφαλώς γίνονται για να γίνουμε καλύτεροι. Μήπως όμως αξίζει να ενημερώσουμε και αυτούς που μας πληρώνουν για το πόσο καλοί είμαστε ή δεν είμαστε; Γιατί ίσως και να τους ενδιαφέρει.

Γιατί τόσο δέος;

Η εξήγηση είναι απλή. Η χώρα μας δεν μπορεί να συνηθίσει την ιδέα ότι δεν είναι όλα ίδια. Η ιδεολογική κυριαρχία της σταλινικής “αριστεράς” υπήρξε και συνεχίζει να είναι απόλυτη. Το να πεις ότι ο “Α” είναι καλύτερος από τον “Β” είναι έγκλημα. Στην άλγεβρα της ηλιθιότητάς τους όλα είναι ίδια. Κρύβονται υποκριτικά πίσω από το υψηλό ιδανικό της ισότητας ευκαιριών και αρνούνται ότι οι ανισότητες αποτελεσμάτων είναι αναπόφευκτες. Όταν ήρθαν στα πράγματα παρήγαν τη Σοβιετία, που μετεξελίχθηκε στη σημερινή Ρωσία, όπου οι κοινωνικές ανισότητες σοκάρουν ακόμη και τις βραζιλιάνικες φαβέλες. Έτσι είναι, η μεγαλύτερη απόσταση στο σύμπαν είναι αυτή απ΄ τις παχιές κουβέντες μέχρι την πράξη.

Στο τμήμα όμως Μηχανολογίας δεν υπήρξαν παχιές κουβέντες. Υπήρξαν έργα. Και αυτό καταγράφηκε και μετρήθηκε. Δεν είναι καθόλου παράξενο, αφού έχοντας παραστάσεις από πάρα πολλά συστήματα πάντα εκπλησσόμουνα ευχάριστα με το απίστευτα υψηλό έμψυχο υλικό του συγκεκριμένου τμήματος.

Καταγράφηκε αλλά δεν επικοινωνήθηκε. Στις μέρες μας, είναι σαν να μην υπήρξε...

Τι θα γινότανε αν η κοινωνία μάθαινε ότι την επίδοση του συγκεκριμένου τμήματος, μαζί με όλα τα άλλα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Ελλάδα; Αν τα νέα ήταν πρωτοσέλιδα σε όλες, ας πούμε, τις εφημερίδες την πρώτη Κυριακή του Απριλίου κάθε χρόνο;

  • H κοινωνία σε λίγα χρόνια θα έπαιρνε το μήνυμα και θα εμπιστευότανε καλύτερους φοιτητές στο συγκεκριμένο τμήμα. Θα έσπαγε έτσι το κυρίαρχο σήμερα κριτήριο επιλογής με βάση την εγγύτητα σε μεγάλα αστικά κέντρα. Η προσέλκυση καλύτερων φοιτητών είναι ο βασικός αν όχι ο μόνος μοχλός για να γίνει το τμήμα καλύτερο. Είναι ο πιο σαφής τρόπος, η πιο ουσιαστική διαδικασία αναβάθμισης των σπουδών. 
  • Οι απόφοιτοι θα ήταν πολύ πιο περιζήτητοι αφού οι πρώτοι που θα ενδιαφέρονταν για τα αποτελέσματα της αξιολόγησης θα ήταν οι εργοδότες αλλά και τα άλλα ιδρύματα του εσωτερικού/ εξωτερικού, για όσους θα θέλανε να συνεχίσουν σε μεταπτυχιακά.
  • Το τμήμα θα είχε ένα καλό επιχείρημα για να ζητήσει αύξηση των κονδυλίων του, και η κεντρική διοίκηση θα είχε εντοπίσει μια καλή επένδυση για τα χρήματα των φορολογούμενων.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απ΄ τ΄ αποτέλεσμα που θέλουμε να έχει αυτή η άσκηση. Η αξιολόγηση. «Λέγω για τους άξιους». Η ετυμολογία τα λέει όλα. Ο σκοπός είναι να πούμε για τους άξιους. Να πούμε, αφού τους βρούμε με κάποια κριτήρια αξιοσύνης που θα θεσπίσουμε. Και να το πούμε στην κοινωνία. Ο κίνδυνος είναι ν΄ αρχίσουμε να λέμε για τους εαυτούς μας στους ίδιους μας τους εαυτούς. Να φωνάξουμε και τους φίλους μας να μας πουν και αυτοί τη γνώμη τους. κι΄ εμείς γι΄ αυτούς. Άντε να φωνάξουμε και κανέναν απ΄ το εξωτερικό. Να δει και αυτός την όμορφη χώρα μας και να μας κομίσει κάτι απ΄ τη σοφία του. Να πιούμε και καμιά ρακί και να πηγαίνουμε.

Χωρίς αξιολόγηση, που να περιλαμβάνει κατάταξη και επικοινωνία των αποτελεσμάτων της, έχουμε απλά μια αυτιστική άσκηση γυμναστικής που δεν αποδεσμεύει ούτε 5% απ΄ το δυναμικό που έχει η αξιολόγηση. Αργά ή γρήγορα θα κουράσει, θα υποβαθμιστεί και τελικά θα εγκαταληφθεί ή θα λαθροβιώνει όπως πάρα πολλοί άλλοι θεσμοί και διαδικασίες.

Προς μεγίστη χαρά των ηλιθίων οπαδών της άλγεβρας της αναγκαστικής ισότητας αποτελεσμάτων και των διαφόρων που έχουν επενδύσει επαγγελματικά πάνω της.

20/4/12

Ο κακός λύκος και η κοκκινοσκουφίτσα


Μια άλλη αντίληψη για τη φορολογία. Τώρα! Όχι αύριο!!

Εισαγωγή

Έχουμε βαρεθεί να ακούμε για την ανάγκη φορολογικής μεταρρύθμισης. Ο μύθος χάνεται στην παιδική μας ηλικία μαζί με την κοκκινοσκουφίτσα και τον κακό λύκο. Μακρινή ανάμνηση, που ίσως μάλιστα να διαπλέκεται με το λύκο της κομματοκρατίας, που, αντίθετα με το μύθο, μια χαρά κατάφερε να ρημάζει τη δική του κοκκινοσκουφίτσα (Ελλάδα) σε μια δαντική τραγωδία που ήταν και είναι η φορολογική πολιτική στην Ελλάδα.

Η σημερινή φορολογική αθλιότητα δεν είναι τυχαία ούτε είναι προϊόν βλακείας. Αποτελεί αποτέλεσμα δομικής κωλυσιεργίας του κομματικού κατεστημένου που, άλλοτε συνειδητά άλλοτε υποσυνείδητα, αντιλαμβάνεται πόσο χρήσιμη του είναι η σημερινή κατάσταση.

Η κεντρική του, διαχρονική προσέγγιση υπήρξε η εξής: Αφαίμαξη του πλούτου που παράγει η εργασία, είτε ατομικά είτε επιχειρηματικά, και συντήρηση ενός πλήθους απόλυτα βλακωδών και προκλητικών προνομίων ποικίλων συντεχνιών. Μέσα στα οποία προνόμια περιλαμβάνονται και οι επικεφαλής των εφοριών με τα επιτελεία τους, κορυφαίες και άδηλα καλοπληρωμένες θέσεις ενός απόλυτα μαφιόζικου συστήματος.

Η παραπάνω κατάσταση εξηγεί τα δύο παρακάτω φαινόμενα:

  • το μηδενικό επενδυτικό ενδιαφέρον απ΄ το εξωτερικό, ποιος έχει όρεξη να μπλέκει με τα γελοία λαμόγια των εφοριών και των υπουργείων όταν υπάρχουν τόσοι να σε υποδεχθούν μετά βαϊων σ΄ αυτόν τον πλανήτη.
  • την εγχώρια αδιαφορία προς την εργασία και τις επενδύσεις, ποιος έχει όρεξη να βάλει συνεταίρο του τη Μαφία και να της δίνει 30- 45% απ΄ τα έσοδά του, που μπορεί υπό προϋποθέσεις να αυξηθεί.

Τα δυο παραπάνω φαινόμενα είναι όμως η καρδιά του ζητήματος σήμερα. Γιατί η απόλυτη προτεραιότητα σήμερα είναι:
  • η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και του κίνητρου της εργασίας και όχι της τεμπελιάς
  • η προσέλκυση επενδύσεων

Η φορολογική πολιτική είναι λοιπόν απ΄ τα πράγματα η κύρια προτεραιότητα για να δρομολογηθεί η έξωση απ το κακό δάσος του μαύρο λύκου της κομματοκρατίας...

Τι λέει η κοινή λογική για ένα σοβαρό φορολογικό σύστημα; Πώς αίρεται ο βασικός σημερινός παραλογισμός, όποιος δηλαδή θέλει να εργαστεί να έχει κίνητρα και όχι αντικίνητρα.

Προδιαγραφές φορολογικού συστήματος

Να είναι απλό κάθε πολυπλοκότητα υπάρχει για να συντηρεί μαφίες και μόνο γι΄ αυτό, η τεχνολογία εδώ και καιρό μπορεί να εγγυηθεί την απλότητα. Οι θέσεις που ακολουθούν μπορούν να υλοποιηθούν με κατάλληλη τεχνική βοήθεια μέσα σε 12 μήνες
  • Καταργούνται όλοι οι ατελείωτοι και ανόητοι φόροι υπέρ τρίτων
  • Καταργείται ο βλακώδης και μοναδικός στην Ευρώπη κώδικας βιβλίων και στοιχείων με τις 18.000 σελίδες και συνδέονται τα φορολογικά στοιχείων των επιχειρήσεων on line με το υπουργείο Οικονομικών.
  • Αναμορφώνεται η νομοθεσία που αφορά στην ίδρυση επιχειρήσεων και απλοποιείται έτσι ώστε η ίδρυση να είναι εφικτή μέσα σε λίγες ώρες. Καταργείται η υποχρέωση του πολίτη να προσκομίζει έγγραφα από κρατικές υπηρεσίες. Η υπηρεσία στην οποία απευθύνεται ο πολίτης έχει την υποχρέωση να βρίσκει ό,τι την ενδιαφέρει από τα αρχεία άλλων υπηρεσιών χωρίς ο πολίτης να κάνει τίποτε άλλο. Μηχανογραφούνται πλήρως τα κρατικά αρχεία. Ο πολίτης εφοδιάζεται με μία ηλεκτρονική κάρτα η οποία περιέχει όλα τα στοιχεία του και χρησιμοποιείται σε όλες τις επαφές του με το κράτος.
  • Καθιερώνεται η «ηλεκτρονική υπογραφή» και η «ηλεκτρονική ταυτότητα» των επιχειρήσεων σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, για όλα τα έγγραφα που αποστέλλονται ηλεκτρονικά.
  • Κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών. Όλα τα εισοδήματα φορολογούνται με όμοιο τρόπο.

Να είναι δίκαιο- να κυνηγηθεί δηλαδή άγρια η φοροδιαφυγή και τα προνόμια, αφού πρώτα το κράτος έχει αποκαταστήσει τη σοβαρότητά του και έχει αφοπλίσει τον κάθε υποψήφιο φοροφυγά απ΄ το επιχείρημα ότι “ο φόρος είναι πεταμένα λεφτά”
  • Θεσπίζεται η συνταγματική απαγόρευση της άδικης και αντιαναπτυξιακής φορολογικής αμνηστίας που επιβραβεύει τους παράνομους και τιμωρεί τους νόμιμους. Καμία περαίωση δεν πρόκειται να γίνει στο μέλλον.
  • Καταργούνται όλες οι φοροαπαλλαγές, συντάξεις, κ.λπ σε αιρετά πρόσωπα (βουλευτές, δημάρχους κ.λπ.) ή σε διορισμένους με πολιτικά κριτήρια κρατικούς λειτουργούς. Όποιος θέλει σύνταξη να πάει να δουλέψει! Ένα- δυό χρόνια στη Βουλή δεν αποτελεί δουλιά και δεν τεκμηριώνει κανένα απολύτως δικαίωμα σύνταξης!! Αυτό επιπλεόν θα καταργήσει και το πάθος των ανεπάγγελτων πολιτικών μας για την “πολιτική” και τα κοινά. Διπλό καλό !
  • Καταργείται κάθε επιδότηση σε επιχειρήσεις και αντικαθίσταται με φορολογικές/ ασφαλιστικές ελαφρύνσεις για νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις και νέους επιχειρηματίες.
  • Το Δημόσιο υποχρεώνεται σε εξόφληση των προμηθευτών του μέσα σε 60 ημέρες από την έκδοση των παραστατικών. Αν υπάρξει καθυστέρηση η καταβολή γίνεται με τόκο 1% ανά μήνα (τον ίδιο τόκο που εισπράττει το Δημόσιο από τους πολίτες). Ο τόκος θα επιμερίζεται εξ ίσου στους Δ. Υπάλληλους που χειρίζονται την υπόθεση και ευθύνονται για την καθυστέρηση.
Να είναι ανταγωνιστικό Αν η Βουλγαρία και η Κύπρος έχουν 10- 15% συντελεστές δεν έχεις καμιά ελπίδα να προσελκύσεις ούτε τυφλό και, ταυτόχρονα, φιλλέληνα επενδυτή με συντελεστές εκεί που είναι σήμερα.
  • Αφορολόγητο 8- 12ΚΕ το χρόνο ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση
  • 15% συντελεστής για επιχειρήσεις και δύο μόνο συντελεστές 15% και 25% για φυσικά πρόσωπα, ο δεύτερος για εισοδήματα πάνω από τα 100ΚΕ. Πολύ καλή ιδέα θα ήταν να υπάρχει και τρίτος συντελεστής 20% για εισοδήματα πάνω από 150ΚΕ, ώστε να λειτουργεί ως κίνητρο εργασίας.
Συνεχίζεται... “Κόστος και όφελος από το παραπάνω σύστημα μέτρων”










Βρωμόλογα ελληνικού δημοσίου


Του Θάνου Τζήμερου, Πρόεδρου Δημιουργίας Ξανά!


Τις θυμάμαι καλά εκείνες τις διαφημίσεις, δέκα χρόνια πριν: «Μετοχές, παράγωγα, επενδύσεις, αυτά είναι για λίγους κι έχουν μεγάλο ρίσκο! Εμείς οι απλοί πολίτες που θέλουμε να εξασφαλίσουμε τα χρήματά μας και να έχουμε εγγυημένη απόδοση, επιλέγουμε ομόλογα ελληνικού δημοσίου!» Κάπως έτσι ήταν το σπηκάζ - και έβλεπες να περπατάει πλήθος λαού, σαν σε παρέλαση – προφανώς έσπευδαν να αγοράσουν τα κελεπούρια ομόλογα, μήπως χάσουν την ευκαιρία.

Το ελληνικό δημόσιο λοιπόν πήρε τις οικονομίες όσων το πίστεψαν και τις έκανε διορισμούς αργόμισθων, σπίτια των Άκηδων, υπερτιμολογήσεις σε καθετήρες και βηματοδότες, μισθάρες σε κομματικά στελέχη, ταξίδια και μίζες στους Φωτόπουλους, ακριβώς όπως ένας «νονός» μοιράζει τα κλοπιμαία με τα μέλη της συμμορίας του. Και πολύ πριν έρθει η ώρα της πληρωμής, ανακοινώνει στα θύματα της απάτης: «Το 70% ξεχάστε το. Το υπόλοιπο 30%, θα το πάρετε, αν το πάρετε, μετά θάνατον!» Πάει και η εξασφάλιση, πάει και η εγγυημένη απόδοση! Ο... κοινωνικά ευαίσθητος Βενιζέλος ψέλλισε δυο λογάκια: «ναι, έχουν δίκιο οι ομολογιούχοι - κάτι πρέπει να κάνουμε...». Φυσικά κανένας δεν τον πίστεψε. Άλλωστε, λίγες μέρες πιο πριν, είχε διαβεβαιώσει ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι θα εξαιρεθούν από το «κούρεμα». Τι συνέπεια να περιμένεις από έναν «επαγγελματία» του είδους, μπροστά στον οποίο το ρεσιτάλ που δίνει ο Ηλιόπουλος στον «Ψευτοθόδωρο» φαίνεται κήρυγμα του κατηχητικού... Όμως κανένας δεν του έκανε μήνυση. Όχι επειδή δεν τον θεωρεί απατεώνα – αντιθέτως, επειδή θεωρεί ότι η συμμορία είναι τόσο δυνατή και τόσο πολυπλόκαμη που ό,τι και να κάνεις χαμένος θα βρεθείς.

Αυτή είναι και η μόνιμη σχέση του Έλληνα με το κράτος. Όπως κάτι πειραματόζωα που έχουν στερηθεί το χάδι της μάνας και τη ζεστασιά της φωλιάς και γίνονται επιθετικά κι ανασφαλή σε όλη τους τη ζωή, έτσι κι ο Έλληνας: το κράτος το αισθάνεται ως απειλή, ως τον ληστή που αντί για καλάσνικωφ κρατάει νομοσχέδια, κι αντί για μπράβους στέλνει το ΣΔΟΕ. Ο Έλληνας αμύνεται ισοβίως με όποιον τρόπο βρει, αλλά το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο: η διακομματική Μαφία θα πάρει αυτά που θέλει, με το ζόρι. Πλέον, χωρίς καν προσχήματα: τον νόμο για την προεκλογική χρηματοδότηση των, χρεωκοπημένων ήδη, κομμάτων, τον ψήφισε, εν αγαστή συμπνοία με τα «αστικά» κόμματα, και το ΚΚΕ!

Αρκετοί με κατακρίνουν γιατί χαρακτηρίζω την κομματοκρατία ως Μαφία. Ως έναν βαθμό έχουν δίκιο, καθώς υπάρχουν δύο ουσιώδεις διαφορές. Η πρώτη είναι πως το ελληνικό κράτος είναι η μοναδική περίπτωση Μαφίας στην παγκόσμια ιστορία που χρεωκόπησε! Κι αυτό γιατί δεν τήρησε τον κανόνα που όλες οι Μαφίες ακολουθούν: μην πάρεις από το θύμα σου τόσα πολλά που θα το κάνουν να «βάλει λουκέτο». Καλύτερα να το «αρμέγεις» με «ρέγουλα» για να έχει πάντα κάτι να σου δίνει. Οι «δικοί μας», μπλε, πράσινοι και κόκκινοι, όρμησαν με τέτοια λύσσα στο μέλι, που ρήμαξαν και τις κυψέλες! Η δεύτερη διαφορά είναι πως κάθε Μαφία σε προστατεύει από την αντίπαλή της. Ο Βενιζέλος από ποιον σε προστατεύει; Ούτε από τον Σαμαρά, ούτε από τον κλασικό διαρρήκτη, ούτε από το ΔΝΤ!

Παρ’ όλα αυτά όταν οι διαπλεκόμενοι δημοσιογράφοι μαθαίνουν ότι ιδρύθηκε ένα κόμμα – όσο κι αν αυτή η λέξη μάς προκαλεί στομαχικές διαταραχές – από ανθρώπους της παραγωγικής οικονομίας χωρίς κομματικό και πολιτικό παρελθόν, έχουν έτοιμο το θέσφατο: «παρθενογέννεση στην πολιτική δεν υπάρχει!» Και ποιος σας είπε, αγαπητά τσιράκια της παρασιτοκρατίας, ότι το γόνιμο σπέρμα για την ανανέωση της πολιτικής ζωής βρίσκεται στους στείρους, εδώ και χρόνια, κομματικούς αδένες; Ποια ήταν η τελευταία φορά που οι υπερτροφικοί και άφυλοι ιδεολογικά, σαν ευνούχοι, κομματικοί σχηματισμοί «γέννησαν» κάτι το υγιές; Εδώ και 38 χρόνια μάς έχουν ταράξει στις τερατογεννέσεις, σαν του ΕΣΥ, ή στα «ανεμογκάστρια» σαν το Κτηματολόγιο ή, ακόμα περισσότερο, σαν την «επανίδρυση του κράτους!»

Ευτυχώς που δεν έχουμε ούτε ίχνος από το DNA τους! Υπάρχουν πολλοί νεόκοποι «επαναστάτες» - μέχρι χθες πειθήνια κομματικά ανδρείκελα - για να δώσουν παράταση ζωής στα εκφυλισμένα γονίδια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και βρίσκουν, δυστυχώς, πελατεία – ο απελπισμένος πιάνεται από όποιο σκοινί και να βρει μπροστά του, ακόμα και... καμένο.

Όμως το ωάριο της νέας πολιτικής θα προκύψει μόνο αν ξανασυναντηθούν σε μια σχέση αμοιβαίας εμπστοσύνης ο Πολίτης και η Πολιτεία. Θα συμβεί αυτό με τους υπάρχοντες σχηματισμούς; Ποτέ! Η εμπιστοσύνη χτίζεται - και το πρώτο βήμα οφείλει να το κάνει ο ισχυρός. Ένα κράτος δόλιο, ανήθικο, ληστρικό, δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει φυσιογνωμία, όσο οι άνθρωποι που τη διαμόρφωσαν εξακολουθούν να βρίσκονται στο πολιτικό προσκήνιο. Η μόνη ελπίδα είναι να τους στείλουμε εκεί που τους αξίζει: στο σπίτι τους, τους αφελείς ή τους απλώς ανίκανους, καί στη φυλακή τα μέλη των οργανωμένων συμμοριών. Αν λοιπόν μέχρι τώρα ψηφίζατε βρίζοντας, ή κάνατε το δεύτερο χωρίς το πρώτο, σκεφτείτε το ξανά: ο σκοπός αυτών των εκλογών δεν είναι μόνο να πέσουν τα spreads – αλλά να ξαναβρούν τα ομόλογα την ετυμολογική τους σημασία: να γίνουν «λόγος ομού» αυτό που λένε από κοινού, αυτό που καταλαβαίνουν με τον ίδιο τρόπο, Πολιτεία και Πολίτης.

Και κάθε πράξη ανάμεσά τους να είναι ομο-λογία να είναι συμφωνία, δηλαδή κοινή φωνή. Αρκετή βρωμιά ζήσαμε, αρκετά βρωμόλογα είπαμε κι ακούσαμε. Αρκετά αντέξαμε να βλέπουμε τη σημερινή Ελλάδα να εμπλουτίζει τις γλώσσες του κόσμου όχι με όρους φιλοσοφίας και επιστήμης αλλά με τον ορισμό της κρατικής απάτης: Greek Statistics – να η συνεισφορά του Βενιζέλου, του Σαμαρά και της παρέας τους στον διεθνή πολιτισμό. Διεθνή, πια, «βρωμόλογα», με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.

10/4/12

Greece and Turkey


  • Turkey's real GDP increased since 2000 around 50%; Greece's real GDP, despite the EU money and the massive debt policies, increased around just 25%, before entering what now is a deadly, downward spiral.
  • Turkey is a member of the G20, the twenty most powerful economies of the planet. Greece (with a few noteworthy exceptions such as the maritime biz which thrives, as it stays clear from the death touch of the local political mafia) is traceable only in lists of corruption, and viciously- hostile- to- entrepreneurship practices.
  • Turkey was among the first to practically denounce Qaddafi; Greece among the last. Turkey is training the military of FYROM and seeks to play a “liberator” role in Syria, one of its many, past times, fierce enemies. Greece (via Mr. Samaras) did its best to kick away FYROM and now pretends to know nothing about Syria and the massacres of the Assad family. It is amazing how indifferent the Greek political system, pseudo-left and pseudo-right alike, stays in front of this humanitarian tragedy as well as the most certain loss of a very good Arab friend and ally (Syria).
Of course one should not miss the fact that Turkey is still far from a true western democracy; it carries out repressive policies (Kurds), maintains an illegal occupation army (Cyprus) and keeps on playing the "never saw never heard" game (Armenian massacre). However, it has been moving forward.

Why all this happened recently? Because Turkey had a big leader (Erdogan) and Greece had just ridiculous politicians. How can all this ever change for Greece? Only if citizens step to the forefront and if a new breed of effective, short term politicians is fostered, who do not suffer from cash spending diseases, are not prone to corruption, have a feeling of common sense, and are ready to fight for the obvious and against the many zombies that haunt the political scene in Greece (e.g stalinist skeletons, etc.)

This has been the key concept behind ReCreate Greece (www.dimiourgiaxana.gr)

5/4/12

Περί συνεργασιών

Συνεργασίες υπάρχουν δυο λογιών. Αυτές που είναι απαραίτητες και αυτές που είναι επιλογή. Απαραίτητη είναι η συνεργασία αν χρειάζεται, για παράδειγμα, να μετακινήσεις ένα βράχο 500 κιλά. Μόνος σου δεν μπορείς να το κάνεις, Με το φίλο σου και πάλι οχι. Θες 3- 4 άτομα και μοχλούς για να κάνεις τη δουλιά. Η συνεργασία, σ΄ αυτή την περίπτωση, είναι λοιπόν υποχρεωτική.

Συχνά όμως υπάρχει η δυνατότητα επιλογής. Μπορείς να κάνεις μια δουλιά μόνος σου, μπορείς να την αναθέσεις και σε μια ομάδα. Μπορεί η ομάδα να έχει τρία άτομα μπορεί να έχει πέντε.

Πώς παίρνεις λοιπόν αποφαση σε μια τέτοια περίπτωση;

Η συνεργασία τώρα είναι δίκοπο μαχαίρι. Εξηγώ στους φοιτητές στα μαθήματα management, ότι κάθε συνεργασία έχει ένα κόστος επικοινωνιακής συγκρότησης (communication overhead). Για να λύσεις ένα πρόβλημα με έναν άλλο πρέπει να το εξηγήσεις, να το συζητήσεις να αποκαταστήσεις μια ίδια αντίληψη μαζί του, συχνά καθόλου εύκολο. Πρέπει δηλαδή να επενδύσεις σε χρόνο, κάτι που δεν είναι απαραίτητο, αν αναλάβεις να το λύσεις μόνος σου. Όσο μεγαλώνουν οι ομάδες τόσο μεγαλώνει το κόστος αυτό επικοινωνίας.

Άρα κάθε συνεργασία ξεκινά με ένα “κόστος”. Οι συνεργασίες βασίζονται όμως στην παραδοχή ότι τελικά το 1 + 1 θα κάνει 3. Ότι δηλαδή θα υπάρξει “συνέργια”, θα απελευθερωθεί ένα επιπλέον δυναμικό, που δεν υπάρχει στις μονάδες αλλά υπάρχει μόνο στην ομάδα. Και μέσα σ΄ αυτό το επιπλέον δυναμικό θα απορροφηθεί και το αρχικό αυτό κόστος. Και θα έχει νόημα η συνεργασία

Πολύ συχνά δυστυχώς οι συνεργασίες δεν αποδεσμεύουν κάποιο τέτοιο επιπλέον δυναμικό, που να αντισταθμίζει το, αναπόφευκτο, αρχικό κόστος. Έτσι εκδηλώνονται ως σπατάλη δυνάμεων παρά ως πραγματική “συνέργια”. Ένα φίλος στη βιομηχανία το διακωμωδούσε το διαδεδομένο αυτό φαινόμενο ως εξής “ένα άτομο κάνει τη δουλιά σε μια ώρα, δύο άτομα την κάνουν σε δυο ώρες”.

Βασική (αν και όχι μόνη) προϋπόθεση για πραγματική συνεργασία αυτού του τύπου είναι ο κοινός αξιακός κώδικας. Αν προσπαθείς να συνεργαστείς με κάποιον που έχει άλλη αντίληψη για το αιτούμενο, για τη στρατηγική, ακόμη και για το τελικό προϊόν, το πιθανότερο είναι θα χάσεις το χρόνο σου σε μια ατελείωτη αντιπαράθεση που δεν θα παράγει καμιά σύνθεση. Οι σοβαρές ομάδες, που είναι κλειδί για τα πάντα στη σύγχρονη εποχή, έχουν ένα κοινό DNA. Έναν κοινό κώδικα.

Η Δημιουργία Ξανά! δεν μπορεί να συνεργαστεί σήμερα με υποτιθέμενα όμορα σχήματα. Δεν μπορεί να συνεργαστεί γιατί έχει άλλο αξιακό κώδικα. Γιατί πρεσβεύει, ως κεντρική θέση, την πολιτική των πολιτών και όχι των επαγγελματιών- ανεπάγγελτων πολιτικών. Η Δημιουργία δεν έχει ούτε Φιλελεύθερη, ούτε Σοσιαλδημοκρατική ιδεολογία. Ή έχει και τις δυο μαζί αν προτιμάτε. Κυρίως όμως είναι ένας νέος πολιτικός πολιτισμός, με κεντρική και αδιαπραγμάτευτη θέση την πολιτική των πολιτών.

Κανένας άλλος σχηματισμός δεν έχει ανάλογο πάθος για την κεντρική μας αυτή αξία. Γι΄ αυτό οποιαδήποτε συνεργασία σήμερα θα έδιωχνε παρά θα προσέλκυε. Θα παρήγε σύγχυση παρά σαφήνεια. Θα ισοδυναμούσε με το 1 + 1 = 1.5.

Η αριθμητική αυτή μας είναι απόλυτα αδιάφορη, ακόμη και αν οδηγούσε στη Βουλή.

29/3/12

Η πολιτική ως επάγγελμα

Ζούμε στην Ελλάδα μια ακραία κατάσταση απόλυτα άχρηστων πολιτικών αλλά ας παρηγορηθούμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι και άρα δεν έχουμε μια ουτοπική ατζέντα μπροστά μας όταν υποσχόμαστε να τους στείλουμε στον αγύριστο!
==
Max Weber - Politics as a Vocation

With 300,000 to 400,000 such party men who have no qualifications to their credit other than the fact of having performed good services for their party, this state of affairs of course could not exist without enormous evils. A corruption and wastefulness second to none could be tolerated only by a country with as yet unlimited economic opportunities.

Μαx Weber – Η πολιτική ως επάγγελμα

Με 300- 400 χιλιάδες κομματάνθρωπους (αναφέρεται στις ΗΠΑ) με καμιά ικανότητα εκτός απ΄ το να υπηρετουν το κόμμα τους, δεν μπορεί κανείς παρά να περιμένει τεράστιο κακό. Αξεπέραστη διαφθορά και σαπίλα που δε θα μπορούσε να την αντέξει η χώρα αν δεν είχε τις απεριόριστες δυνατότητες που έχει.

23/3/12

Colpo Academico, MSc.


Γιατί στην Ελλάδα ένας μηχανικός με Master χρειάζεται 7, το λιγότερο, χρόνια εκπαίδευση και σε Αγγλία, ΗΠΑ 4-5;

Θα ακούσει κανείς διάφορα βαθυστόχαστα για το υψηλό επίπεδο σπουδών, για το γερμανικό πρότυπο που απαιτεί περισσότερα χρόνια εκπαίδευσης, αντίθετα με τους Εγγλέζους που έχουν κάνει τα πάντα εμπόριο, κ.λπ.

Μήπως τα έχετε κάνει εσείς όλα εμπόριο κύριοι καθηγητές του EMΠ et al; Μήπως 7 χρόνια στα θρανία σας δίνουν τη δυνατότητα για περισσότερες αμοιβές και επιμίσθια;

Για κάποιους ναι και για κάποιους, προς τιμή τους, ασφαλώς όχι. Και κάποιοι (ΤΕΕ) σφυρίζουν απλά αμέριμνα.

Αυτοί λοιπόν που είναι καλοπροαίρετοι και δεν έχουν προτάξει τα επιμίσθιά τους θα πρέπει να σκεφθούν αν με τον παραπάνω τρόπο δε ναρκοθετούμε από πολύ νωρίς οι ίδιοι την ανταγωνιστικότητά μας. Είναι έγκλημα στην Ελλάδα να κρατάς ένα μηχανικό 7 χρόνια για την εκπαίδευσή του και άρα έξω από την αγορά! Έγκλημα και προς τον ίδιο και προς την οικονομία!

Το Γερμανικό πρότυπο, με πραγματικά πολυετείς σπουδές (*), ας το σκεφτούμε ξανά όταν τα ιδρύματά μας ανέβουν στις λίστες αξιολόγησης από τα τριάβαθα που βρίσκονται σήμερα και όταν η οικονομία μας γίνει τόσο περίπλοκη όσο και η γερμανική και προσφέρει τις αντίστοιχες, μυριάδες δυνατότητες, ήδη απ΄ τα χρόνια των σπουδών.

Εν τω μεταξύ ανοίξτε τις πόρτες και μη φυλακίζετε τα νέα παιδιά σε άχρηστες, μακρόχρονες διαδικασίες που καταναλώνουν χρόνο και χρήμα, καλλιεργούν λαθεμένες προσδοκίες και δεν προσθέτουν καμιά αξιόλογη αξία! Το πτυχίο των Πολυτεχνείων πρέπει να γίνει άμεσα Master και οι “επιμίσθιοι” να βρουν άλλον τρόπο, πιο δημιουργικό και καινοτόμο, να αυξάνουν τα εισοδήματά τους.

===

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

(*) Η καλή και πολύτιμή μου φίλη Dagmar Schaefer με επανέφερε στο 2012. Τα γερμανικά πολυτεχνεία εδώ και αρκετά χρόνια έχουν εγκαταλείψει το μοντέλο των πολυετών σπουδών και χορηγούν Bachelor σε μηχανικούς σε τρία χρόνια



Δυστυχώς κύριοι προφέσορες μείνατε λοιπόν μόνοι σας! Δεν έχετε να κρυφθείτε πίσω από κανέναν. Αυτό που το Τechnical Universitaet Muenchen χορηγεί σε τρία χρόνια εσείς χρειάζεστε πέντε. Και τα ΤΕΙ χρειάζονται τέσσερα.


Ντροπή σας κύριοι! 

"Συγχαρητήρια" και στη γιάφκα που λέγεται ΤΕΕ και που με υποχρεώνει να είμαι μέλος της και να τους πληρώνω συνδρομές. Στο όνομα του ανένδοτου αγώνα που έχει κηρύξει με τα ΤΕΙ και των γελοίων μικροσυμφερόντων της υποθηκεύει το μέλλον των νέων μηχανικών και της ανταγωνιστικότητας της χώρας.



Αριστερά, δεξιά ή μήπως καλύτερα μπροστά;


Γιατί είναι κανείς αριστερός ή δεξιός στην Ελλάδα; 
 
'Εχει η επίσημη “δεξιά” κάποια σχέση με τα κατά συνθήκη δυνατά χαρτιά της δεξιάς; Όπως για παράδειγμα την επιχειρηματικότητα; Καμιά απολύτως. Η επιχειρηματικότητα στέναξε υπό την ΝΔ όσο στέναξε και στο κράτος των “αριστερών”. Αφάνταστα και απόλυτα. 
 
Έχει η επίσημη “αριστερά” κάποια σχέση με τα κατά συνθήκη δυνατά χαρτιά της αριστεράς; Όπως για παράδειγμα το κοινωνικό κράτος; Μόνο που το λες, γελάς. Δεν υπάρχει χώρα στο Δυτικό κόσμο με τόσο ευτελισμένη την έννοια του δημόσιου χώρου και του δημόσιου αγαθού. Ο κάθε προβληματικός, στο όνομα της δημοκρατίας, εμέσσει την όποια ανοησία στριφογυρίζει στο ανόητο κεφάλι του στους τοίχους, στα πεζοδρόμια και στα πανεπιστήμια. Στην δημόσια δηλαδή περιουσία. Ενώ η κοινωνία έχει χάσει κάθε αντανακλαστικό αντίδρασης στον βανδαλισμό. 

Το κόλπο με την αριστερά και τη δεξιά είναι απόλυτα ψευδεπίγραφο και κίβδηλο και παίχθηκε στη χώρα με τέχνη για λόγους εγκλωβισμού των ψηφοφόρων στους κομματικούς στρατούς. Η “αριστερά” επιπλέον είχε μεγάλο αγωνιστικό πλεονέκτημα αφού καθοδηγήθηκε από παγκόσμιας κλάσης λαϊκιστές, όπως ο Αντρέας Παπανδρέου. Η “δεξιά” ούτε αυτό δεν “κατάφερε”. Έπιασε ενοχικά τη γωνία για 20 χρόνια, και παρακολουθούσε τις “δημοκρατικές δυνάμεις” να ξεθεμελιώνουν τη χώρα. Μετά ήρθε στα πράγματα έκανε τα ίδια και χειρότερα. Οι ίδιοι που υπήρξαν τόσο απίστευτα ανόητοι ώστε την ευκαιρία να επεκτείνουμε την οικονομική και πολιτισμική μας επιρροή σε μια ομόθρησκη και θεόφτωχη γειτονική χώρα (Σκόπια) κατάφεραν και την έκαναν πρόβλημα, οι ίδιοι τώρα θέλουν να λύσουν το απίστευτα περίπλοκο παζλ που οι ίδιοι με τους “αριστερούς” δημιούργησαν. Σαστίζει ο νους από το θράσος και την αφασία!

Θα μπορούσε ίσως, σε ένα άλλο σκηνικό, λιγότερο μαφιόζικο και πορωμένο, να έχει νόημα η συζήτηση για αριστερά και δεξιά; 
 
To πραγματικό νόημα της αριστεράς και της δεξιάς βρίσκεται κυρίως στο πως ακριβώς οργανώνει κανείς τη σχέση μεταξύ οικονομίας και κοινωνίας. Πραγματικά αριστερές χώρες θα μπορούσε για παράδειγμα να ονομάσει κανείς τις Σκανδιναβικές. Εκεί υπάρχει ισχυρό κοινωνικό κράτος, το οποίο επιδοτεί, όχι φυσικά ο Θεός ούτε τα Ευρώ που τραβάνε οι κραυγές και τα αλεξικέραυνα των υψωμένων γροθιών, αλλά η οικονομία με τους φόρους του 60%. Το Σουηδό που συμφωνεί με αυτή την επιδότηση τον λέμε αριστερό, τον άλλο που δε συμφωνεί τον λέμε δεξιό. Πραγματικά δεξιά πολιτική είναι για παράδειγμα αυτή της Κινας, όπου η οικονομική ανάπτυξη είναι η απόλυτη προτεραιότητα και η κοινωνία παραμελημένο εργαλείο του φετίχ της οικονομικής ανάπτυξης. 
 
Ίσως κάποια μακρινή στιγμή να υπάρξει και στην Ελλάδα σοβαρή αντιπαράθεση με πραγματικούς και όχι γελοίους όρους περί αριστεράς και δεξιάς. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε μπορεί η ανακάλυψή της να είναι προτεραιότητα. Σήμερα η διαχωριστική γραμμή είναι ανάμεσα στις κομματικές μαφίες, στα συνδικαλιστικά παράσιτα και και τα πιράνχας της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας από τη μια μεριά και το δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας απ΄ την άλλη. 

Αυτό και μόνο αυτό. Γι΄ αυτό η Δημιουργία ξανά! δεν ενδιαφέρεται και προσπερνάει πλήρως το ερώτημα περί αριστεράς και δεξιάς.
Η πρότασή μας είναι κρυστάλλινη: “Ούτ' αριστερά ούτε δεξιά, μόνο μπροστά και δημιουργία ξανά!”

15/3/12

Δημιουργία Ξανά! στην ΚΡΗΤΗ

H Δημιουργία Ξανά! είναι ένα νέο, διαφορετικό, κόμμα που ολοκλήρωσε πρόσφατα (11 Μάρτη 2012) με μεγάλη επιτυχία την ιδρυτική του συνδιάσκεψη στο Hilton, με συμμετοχή 900 συνέδρων από όλη την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Το νέο μήνυμα της ΔΗΞΑ είναι η ενίσχυση του ρόλου των πολιτών στην παραγωγή πολιτικής και η απόλυτη εξαφάνιση του πελατειακού μοντέλου διακυβέρνησης, μιας οθωμανικής κληρονομιάς και νοοτροπίας, που κυριάρχησε στη χώρα μεταπολιτευτικά και την οδήγησε στην οικονομική διάλυση και κοινωνική αποσύνθεση που βιώνουμε σήμερα.

Ήρθε η στιγμή να αποτινάξουμε αυτή τη νοοτροπία και τους πολλούς και διάφορους κομματάρχες και θεματοφύλακές της. Ο Έλληνας έχει εντυπωσιάσει στην ιστορική του διαδρομή με τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα του, τη μοναδική ευστροφία, το φιλότιμο και τη δημιουργικότητά του. Ας σκεφτούμε μόνο το έχει προσφέρει διαχρονικά η Κρήτη στη Ευρώπη και την παγκόσμιο πολιτισμό! Ακόμη και το όνομα "Ευρώπη" εδώ γεννήθηκε!

Με δυο λόγια: μας αξίζει πολύ καλύτερα!

Η Δημιουργία Ξανά! απευθύνεται σε όλους τους μη φοβικούς, τους δημιουργικού Έλληνες και τους καλεί μαζί να αγωνιστούμε για το ξεθεμέλιωμα της κομματοκρατίας στη χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος για μια δημιουργική πορεία του λαού μας και την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπρέπειας και αξιοπιστίας μας.

Είμαστε διαφορετικοί όχι γιατί τα λέμε διαφορετικά αλλά γιατί είμαστε πολίτες, πετυχημένοι επαγγελματίες και μπήκαμε στην πολιτική με το αρχαιοελληνικό ιδεώδες της "συμμετοχής" και όχι για να κάνουμε καριέρα, γιατί καριέρα έχουμε και είναι και πολύ καλή. Έχουμε θεσμοθετήσει την ημερομηνία λήξης όλων των στελεχών μας ώστε τζάκια, οικογένειες και πελατειακά μοντέλα να πεθαίνουν πριν προλάβουν να γεννηθούν.

Μέσα σε τέσσερις μήνες το κίνημα/ κόμμα μας γνωρίζει μια εκρηκτική ανάπτυξη. Έχουμε παράγει ολοκληρωμένες θέσεις εξαντλώντας τη χρήση των τεχνολογιών διαδικτύου που μας επέτρεψε να ενσωματώνουμε απόψεις και προτάσεις ακόμα και από τον απόδημο Ελληνισμό, από τη Νορβηγία, τις ΗΠΑ, το Ντουμπάι. Θέσεις που συνεχίζουμε να επεξεργαζόμαστε και που ο καθένας που θέλει να συμβάλει με την άποψή του είναι ευπρόσδεκτος να μας ανταμώσει και να τις δουλέψει μαζί μας.

Πρόσφατα ξεκινήσαμε ένα γκρουπ στο facebook στη θέση http://www.facebook.com/groups/dimiourgiaxanacrete, αποκλειστικά για την Κρήτη.

Ελάτε να συζητήσουμε, να διαφωνήσουμε, να συνθέσουμε. Το δυναμικό της Κρήτης είναι απλά μοναδικό και έχει μείνει πλήρως αναξιοποίητο από το χρεοκοπημένο κατεστημένο της πολιτικής. Ας το αναδείξουμε και θα έρθουν από όλον τον κόσμο. Όχι για να μεθύσουν και να βιαιοπραγήσουν. Αλλά για να γευτούν τη μοναδική φιλοξενία μας, τις μοναδικές παραλίες και τα βουνά μας, τη μοναδική κουζίνα μας, τους μοναδικούς ανθρώπους μας, τον μοναδικό πολιτισμό μας.

Μανόλης Μουδάτσος, Οικονομολόγος 
Νίκος Σακκάς, Δρ. Μηχανικός, ΤΕΙ Κρήτης
Νίκος Σπανουδάκης, Δρ. Μηχανικός, Πολυτεχνείο Κρήτης

για τη Δημιουργία Ξανά! στην ΚΡΗΤΗ
http://www.facebook.com/groups/dimiourgiaxanacrete
το γκρουπ είναι "κλειστό" - βλέπουν όλοι, γράφουν όσοι γίνουν μέλη στο γκρουπ (απλό πάτημα κουμπιού)

12/3/12

Ευχαριστήριο - Thank you note

Ευχαριστώ όλους τους φίλους και συναγωνιστές της Δημιουργίας Ξανά! για την ψήφο τους και την εκλογή μου στην Εθνική Επιτροπή. Στα επόμενα χρόνια θέλω να βοηθήσω να καταλάβουμε καλύτερα και πρακτικά τι σημαίνει "κόμμα πολιτών", και όχι κόμμα "ανεπάγγελτων πολιτικών", σαν αυτά της σταλινο -οθωμανικής μήτρας που διέλυσαν και εξευτέλισαν τη χώρα στα πέρατα της οικουμένης.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν αντίστοιχες προσπάθειες και προβληματισμοί και σε άλλες προοδευτικές χώρες του πλανήτη (Σκανδιναβία, Ολλανδία, Καναδάς, Αυστραλία, κ.λπ.) . Θα έρθω σε επαφή μαζί τους να ανταλλάξουμε απόψεις, να καταλάβω την εμπειρία τους και τις δυσκολίες. Καλές πρακτικές είμαι βέβαιος θα βρω και στην ανεξάντλητη δεξαμενή της Αρχαίας Ελλάδας. Και να τα καταγράψουμε όλ΄ αυτά να τα μεταφέρουμε μέσα στο κόμμα, ίσως και να τα εκδώσουμε για την ενημέρωση της κοινωνίας ευρύτερα.

Δεν είμαι πια 18 ετών και, αλίμονο, δεν θάμουνα πια καλός για τις γλυκιές ουτοπίες της νιότης. Η υπόθεση εργασίας που θέλω να ελέγξω είναι ότι "κόμματα με ενισχυμένο ρόλο πολιτών, κόμματα προσφοράς και συμμετοχής και όχι κοινωνικής ανέλιξης και επαγγελματικής αποκατάστασης είναι πολύ πιο ουσιαστικά στην κοινωνική τους προσφορά". Ίσως υπάρξει γραμμή που θα χρειαστεί να τραβήξουμε. Ίσως κάποια "επαγγελματικά στελέχη" να είναι απαραίτητα. Δεν ξέρω. Θα δω και θα σας πω.

Όποια και νάναι η γραμμή αυτή, σας θυμίζω ότι η δική μου συμμετοχή στα όργανα έχει ημερομηνία λήξης. Τέσσερα χρόνια και μετά απλό, ισόβιο, μέλος. Αυτό είναι δέσμευση, απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη, απέναντι στο εαυτό μου και σε όλους σας.

Σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ

==

Dear friends, I deeply thank you all for my election to the National Committee of ReCreate Greece. In the following years I will try to help our party better understand what it is to be a "Citizen party" and not a party of "never-worked-politicians", like those of the ottoman- stalinist womb that destroyed any sense of Greece's dignity.

There are similar concerns in all progressive countries of the planet (Scandinavia, Holland, Canada, Australia, etc.). I will come in contact, listen to their experiences and try to understand the difficulties. Register and document and publish the good practice and turn it into practical provisions and recommendations. I will also look for advice in the endless inspiration of ancient Greece, trying to time-read through the concept from its very inventors.

Not an 18year old any more, I cannot dare speak the language of sweet utopias. The pragmatic hypothesis I will try to validate is that "parties where people participate in order to offer and not to benefit, stand better chances to excel in socially beneficial performance". Maybe there is some line we will need to draw, maybe some dose of professional politicians will be necessary. I do not know. I will find out. I am sure it will be only a tiny little part, if any at all.

Whatever this line may be, my engagement in all party positions expires in four years from now. As I said to you in our recent great convention, I wont ever again and for any reason stand as a candidate for any position in the party. I will remain a simple, front line, soldier. The task that fits me best.

I salute and I thank you all !

===

I would any welcome any advice in this new endeavor of mine! Just send a comment note here below

28/2/12

Η δραχμή και η πυρηνική ενέργεια


Η πυρηνική ενέργεια έχει του κόσμου τα πλεονεκτήματα απέναντι στα συμβατικά καύσιμα. Καμιά αέρια ρύπανση, καμιά κλιματική αλλαγή, καμιά εξάρτηση από απρόβλεπτες χώρες (Ιράν, κ.λπ.), χαμηλότερο κόστος. Έχει όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα. Ρίσκο. Ρίσκο να πάει κάτι στραβά. Πολλή μικρή πιθανότητα να συμβεί (δες Γαλλία) αλλά πολύ καταστροφική συνέπεια αν συμβεί (δες Ιαπωνία). Ρίσκο, που τελικά την καθιστά, εξόχως αντιδημοφιλή.

Οι οπαδοί της δραχμής θα πρέπει ίσως να προβληματιστούν από το ανάλογο αυτό. 'Oπως και να το δει κανείς υπάρχει σήμερα πληθώρα σοβαρών και γελοίων απόψεων πίσω και απ΄ τις δυο βασικές προσεγγίσεις. Εννοώ, το “μνημόνιο και ευρώ” και τη “δραχμή και έξω απ' την ευρωζώνη” (*). Βεβαιότητα δεν υπάρχει για καμιά από τις δυο. Ας το πάρουμε απόφαση. Οι προβλέψεις σε αυτά τα θέματα είναι πάντα επισφαλείς. Το εξαιρετικό βιβλίο “The Black Swan” του N. Taleb προσφέρει μέχρι και μαθηματική τεκμηρίωση της πλήρους αδυναμίας ασφαλών προβλέψεων, σε πρωτόγνωρες συνθήκες όπως είναι και οι σημερινές,

Στις περιπτώσεις αυτές, το πρώτο βήμα είναι να βγει κανείς από την αλαζονεία της βεβαιότητας και να θέσει τα περίφημα "what if?". Tι δηλαδή γίνεται αν ..

Το "what if" της δραχμής, η αρνητική της δηλαδή εκδοχή, όχι σίγουρη αλλά οπωσδήποτε πιθανή, ισοδυναμεί με... το μεσαίωνα. Το κοινωνικό ρήγμα θα είναι τρισχειρότερο από το σημερινό, με ένα μικρό μέρος της κοινωνίας (πλούσιοι, διεφθαρμένοι, καιροσκόποι, κ.λπ.) να συναλλάσσεται με Ευρώ και τους πολλούς, πληβείους, με δραχμές, ημερήσιας διακύμανσης. Σοβιετία δηλαδή, στις δόξες της. Δολάρια για το κόμμα και γελοία νομίσματα (ρούβλια, λει, ζλότια, ...) για το λαό.

Το συντριπτικό επιχείρημα κατά της δραχμής είναι το ίδιο με το συντριπτικό επιχείρημα κατά της πυρηνικής ενέργειας. Ρίσκο, απόλυτα υψηλό ρίσκο. Η θεωρία ρίσκου (risk analysis) και όχι οι οικονομετρικές προβλέψεις είναι που προσφέρουν την καλύτερη βάση για τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα. Εναντίον φυσικά της δραχμής.

(*) Υπάρχει και μια τρίτη άποψη "ευρώ και χρεοκοπία και όχι μνημόνιο" που την υποστηρίζουν σημαντικά (Βαρουφάκης, Λαπαβίτσας) αλλά μάλλον λίγα άτομα . Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αφού μοιάζει να πετυχαίνει τον ιδανικό συνδυασμό του "κάλλιο πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος". Και πάλι όμως το "what if" του σεναρίου αυτού, γεμίζει το σκηνικό με δραχμές και μεσαιωνικές, σιδερένια διαστρωματωμένες, κοινωνικές δομές και μας παει 100 χρόνια πίσω.

15/2/12

Πλαστικά Κρήτης ΑΕ


Τα Πλαστικά Κρήτης είναι από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του τι έλειψε σ΄ αυτή τη χώρα, με αποτέλεσμα να φτάσει εδώ που έφτασε.

Τα Πλαστικά Κρήτης είναι μια φωτεινή και μοναδική περίπτωση εταιρείας για τους εξής λόγους:

  • για 30 χρόνια, αντί να σφιχταγκαλιάζεται με το δημόσιο τομέα για να ροκανίζουν από κοινού το δημόσιο χρήμα, επένδυε συνεχώς στην καινοτομία και στην εξωστρέφεια. Ο όμιλος έχει πια καμιά δεκαριά εργοστάσια σε όλον τον κόσμο και βρίσκεται σε συνεχή άνοδο, ανέγγιχτος από την οποιαδήποτε κρίση.

  • απείχε συνειδητά από το μεγάλο πάρτυ- κλοπή του χρηματιστηρίου που συνδιοργανώθηκε από την εγκληματική ανευθυνότητα των πολιτικών, τα κλεπτοκρατικά ένστικτα μιας μεγάλης μερίδας της επιχειρηματικής τάξης στην Ελλάδα και την ασχετοσύνη και ανευθυνότητα των τραπεζών που οργάνωναν απίθανες δημόσιες εγγραφές σε απίθανες τιμές. Η δημόσια εγγραφή που έκανε η εταιρία εκείνη την εποχή έγινε σε τιμή που είναι ανάλογη της σημερινής. Αντίθετα με τις δημόσιες εγγραφές του 99% των άλλων, δυστυχώς ακόμη και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που βρίσκονται 10 και 100 φορές κάτω από τις τιμές που πούλησαν τις μετοχές τους στον "κοσμάκη" τη βρωμερή εκείνη εποχή.

  • Ίσως πίσω απ΄ όλα αυτά τα θαυμαστά βρίσκεται η ίδια η οικογένεια των βασικών μετόχων, η οικογένεια Λεμπιδάκη. Πάντα κρατήθηκε μακριά από τα φλας της δημοσιότητας και της βλακείας, πάντα διατήρησε μια βαθιά και βιωματική σχέση με τη σεμνότητα και το μέτρο.

Είχα τη μεγάλη χαρά να δουλέψω με τα Πλαστικά Κρήτης την περίοδο 1990- 1993 και να αποκτήσω φιλική σχέση με το Μανόλη Λεμπιδάκη, Δ/ ντα Σύμβουλο, που ενσαρκώνει πλήρως όλες τις παραπάνω αρετές. Με την ιδιότητα αυτή του γράφω δυο λόγια.

==

Μάνο καλημέρα,

με την ιδιότητα του παλιού συνεργάτη και παντοτινού φίλου θέλω να σε προσκαλέσω να μελετήσεις από κοντά την περίπτωση της Δημιουργίας Ξανά!, του κόμματος του συστάθηκε πρόσφατα με φιλόδοξη και απλή ατζέντα. Να κάνει να νοιώσει ρίγος το μέτωπο της λαμογιάς και της βλακείας.

Δεν είμαστε λέσχη συζητήσεων Μανόλη, όπως σύντομα θα διαπιστώσεις με το κοφτερό σου κριτήριo. Η ΔΞ στελεχώνεται από επαγγελματίες, από πολυάσχολα άτομα, που δεν έχουν καμιά φιλοδοξία ούτε και χρόνο για αυτό που λέμε "πολιτική καριέρα". Όπως και εσύ, που παρά τη μεγάλη και επιτυχημένη διεθνοποίησή σου παραμένεις Έλληνας έτσι και εμείς, στην κλίμακά μας, μας πονάει και μας τσακίζει αυτό που συμβαίνει σήμερα. Μας αξίζει κάτι καλύτερο. Θυμάσαι που τα δικά μας τα μαστόρια δεν πιανότανε πουθενά Μάνο, μπροστά στους Γερμανούς; Θυμάσαι τον Κοσμά; Ή τους απορημένους, μ΄ αυτά που βλέπανε μπροστά τους, Γερμανούς μηχανικούς; Υπάρχει Γερμανός Γιάννης Μελάς; Συνάντησες κανέναν; Δεν υπάρχει Μάνο! Ούτε στη Γερμανία ούτε πουθενά στον κόσμο.

Μας αξίζει καλύτερα Μάνο, το ξέρεις και το ξέρω. Σε ενημερώνω λοιπόν για κάτι που έτσι κι' αλλιώς σύντομα να μάθεις. Την ηθική σου στήριξη ζητώ Μάνο στη  πορεία αυτή. Και να πιούμε και καμιά ρακί σύντομα

Νίκος Σακκάς, Δημιουργία Ξανά! www.dimiourgiaxana.gr



5/2/12

H γλίτσα του νεοπλουτισμού- Πέτρος Κωστόπουλος

Το κείμενο που ακολουθεί ανέβηκε στο site της εκπομπής «Το κουτί της Πανδώρας» και σε μία ώρα κατέβηκε από τη λογοκρισία.

Το γνωστό blog prezatv.blogspot.com δημοσίευσε το λογοκριμένο κείμενο, όπως συνηθίζει να κάνει με όλα τα κείμενα που λογοκρίνονται και φιμώνονται, για διάφορα συμφέροντα. Το κείμενο αναφέρεται στο γνωστό Πέτρο Κωστόπουλο και στη συμπεριφορά του στους εργαζόμενους, τώρα που ο μεγαλοεπιχειρηματίας δηλώνει πτώχευση, δείχνοντας επιδεικτικά τα όργανά του.

Γίδια που γίνανε τηλεπερσόνες υπάρχουν παντού. Στην Ελλάδα όμως κυβερνήσανε τη χώρα. Να που η "κρίση" έχει και τα καλά της και μας γλυτώνει από αρκετά σιχάματα.

Ο εύστοχος όρος ¨γλίτσα" είναι συμβολή του φίλου Γιάννη Σιάτρα

=========================



ΠΩΣ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ 69 ΣΤΟ 99...
99... ένας αριθμός που έγινε μόδα. Ένας αριθμός που κάποιους τους φοβίζει και κάποιους άλλους τους κάνει να αισθάνονται ανακούφιση. Για τον Πέτρο της διπλανής πόρτας ή αλλιώς τον Πέτρο που έκανε το lifestyle της Μυκόνου τρόπο ζωής μάλλον είναι ανακούφιση αφού πατώντας πάνω στα καλοφτιαγμένα παραθυράκια του νόμου, δεν θα χρειαστεί να δώσει τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που χρωστάει σε φωτογράφους, δημοσιογράφους, διαφημιστές...

Όλα ξεκίνησαν το 1987, τότε που ο μικρός Βολιώτης βρέθηκε στην Αθήνα και έχοντας γερές πλάτες έφτιαξε ένα ανατρεπτικό –για την εποχή- περιοδικό. Το ΚΛΙΚ. Για πρώτη φορά βρίσκεται στη θέση του διευθυντή, για πρώτη φορά συναντά την επιτυχία και ο μαγικός κόσμος των media άνοιξε τις αγκάλες του για εκείνον. Στο πλάι του βρισκόταν ο Άρης Τερζόπουλος. Μαζί απογείωσαν το «Κλικ» και ο Πέτρος έμαθε τι θα πει «καλή ζωή».

Λίγα χρόνια μετά στη ζωή του εμφανίστηκαν ο Πάνος Μαρινόπουλος και ο ιδιοκτήτης κατασκευαστικής, Δάκης Ιωάννου. Μαζί οι τρεις τους ίδρυσαν την ΙΜΑΚΟ το 1993 και από εκεί που ο Πέτρος ήταν απλά ένας εκδότης ενός επιτυχημένου περιοδικού, όπου έδειχνε κώλους και βυζιά, κατέληξε να είναι συνιδρυτής ενός από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους με τίτλους περιοδικών που έκανα πάταγο. «Nitro», «Mirror», «Down Town» αλλά και ξένοι τίτλοι που αγοράστηκαν έναντι αδράς αμοιβής όπως το «Esquire» και το «ΟΚ!». Ο Κωστόπουλος αισθάνεται σαν τον Μήδα, το επίπεδο ζωής του αλλάζει και το high life γίνεται καθημερινότητα του. Ο κόσμος τον λατρεύει και τον θαυμάζει. Το απλό παιδί της ελληνικής επαρχίας από μια ταπεινή οικογένεια του μόχθου, η οποία δύσκολα τα έφερνε βόλτα έγινε ο μεγιστάνας του lifestyle που παίρνει μικρά ονόματα και τα αναγάγει στο talk of the town. Μεγάλα parties με δευτεροκλασάτες ψευτο-celebrities που δημιούργησε ο ίδιος μέσα από τα περιοδικά του, βόλτες στα πελάγη με τα πανάκριβα φουσκωτά του, εξώφυλλα αλά James Dean και τα πούρα αποτελούν πλέον τρόπο ζωής.

Μόλις η ΙΜΑΚΟ ανεβαίνει στην κορυφή, εξαγοράζει τις μετοχές του Μαρινόπουλου και του Ιωάννου και γίνεται ο απόλυτος εκδότης. Απλώνει τα πλοκάμια του στο ραδιόφωνο και στο ίντερνετ και πλασάρεται ως το «καλό και άνετο αφεντικό»...και στην αρχή τα καταφέρνει. Στελεχώνει την εταιρεία με δικά του άτομα, που αγαπάνε την δουλειά και παλεύουν να ανεβάσουν ακόμα πιο πολύ τις πωλήσεις της ΙΜΑΚΟ. Η εταιρεία εισάγεται στο Χρηματιστήριο, οι πωλήσεις των περιοδικών της εταιρείας καλπάζουν και ο Κωστόπουλος είναι και με τη βούλα μέχρι το 2002 ο βασιλιάς του lifestyle.

Δημιουργεί την ψευδαίσθηση στο αγοραστικό κοινό πως έχει ανάγκη να μάθει ποιος βγαίνει με ποιον, τι φοράει η κυρία του κυρίου, που πήγε ο τάδε τραγουδιστής διακοπές με την παράνομη σχέση του και ο κόσμος τσιμπάει. Φτιάχνει έναν κόσμο μέσα στην γκλαμουριά, τον περικλείει μέσα σε μία φούσκα ώστε να φαντάζει άπιαστος και γυαλιστερός και ωθεί τον κόσμο να αγοράζει με μανία τα περιοδικά του και αναμένει την επόμενη επιχειρηματική κίνηση του αυτοδημιούργητου Βολιώτη.
Ωστόσο, η «πτώση» δεν άργησε να έρθει. Ο Πέτρος έκανε μεγάλα ανοίγματα με γνώμονα την ματαιοδοξία του να μπορέσει να εξαπλωθεί στον χώρο και να μονοπωλήσει κατατροπώνοντας τους αντιπάλους. Η ακριβή ζωή σε συνδυασμό με τα υπέρογκα δάνεια που πήρε –με την βοήθεια και ανοχή των τραπεζικών ιδρυμάτων αλλά κυρίως των καλών γνωριμιών του-για να δώσει ανάσες στην IMAKO φαίνεται ότι ήταν το τίμημα της προηγούμενης επιτυχίας. Οι κυκλοφορίες των περιοδικών της IMAKO κατρακύλησαν, το ρευστό τελείωσε και η αίγλη ξεθώριασε. Αυλικοί που ήταν γύρω του, όταν άρχισαν να βλέπουν την κατρακύλα της εταιρίας λάκισαν και αποχώρησαν και όσοι έμεναν έσφιγγαν τα δόντια και περίμεναν πότε θα διορθωθεί η κατάσταση. Πλέον οι μόνιμοι συνεργάτες του μισθολογίου μειώθηκαν δραματικά και τις θέσεις τους πήραν τα «μπλοκάκια». Νέα, απαίδευτα παιδιά , χωρίς απαιτήσεις, χωρίς λόγο, που κατεβάζουν το κεφάλι και υπομένουν τις αντίξοες συνθήκες περιμένοντας να φτιάξει η κατάσταση. Μία κατάσταση η οποία πάει από το κακό στο χειρότερο.

Από το 2010 οι υπάλληλοι οι οποίοι περνάνε 10-11 ώρες την ημέρα στο σομόν κτήριο της Μαρίνου Αντύπα μένουν απλήρωτοι. Ο ίδιος τους διαβεβαιώνει πως θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσει να τους πληρώσει. Ταυτόχρονα όμως αγοράζει το ένα σκάφος μετά το άλλο, απολαμβάνει τις διακοπές του σε ξενοδοχεία 5 αστέρων, τρώει και φωτογραφίζεται σε πανάκριβα εστιατόρια, λίγες ώρες αφού είχε κλαφτεί μπροστά στους εκατοντάδες εργαζόμενους του ότι βάζει χρήματα από την τσέπη του –τα οποία δεν του περισσεύουν- για να μπορέσει να στηρίξει την εταιρία.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 ο ίδιος διαβεβαίωσε τους απελπισμένους πλέον εργαζόμενους του πως το πρόβλημα ρευστότητας φτάνει στο τέλος του. Ενώ μόλις τον Δεκέμβριο του 2011 ο ίδιος άνθρωπος δηλώνει πως χρήματα δεν υπάρχουν. Μετά από μία σειρά μειώσεων στους μισθούς -οι οποίοι όμως ούτως ή άλλως δεν έχουν καταβληθεί εδώ και μήνες- ο Πέτρος ανακοινώνει πως όποιος θέλει μπορεί να παραιτηθεί και να πάρει τα χρωστούμενα. Αρκεί αυτό να γίνει μέχρι και το τέλος του 2011 -για να μπορέσει να κλείσει τα βιβλία του. Δίνει εντολή στα διευθυντικά στελέχη του να παραιτηθούν ώστε να μην τους πάρει ο κατήφορος μαζί με την ΙΜΑΚΟ και αφήνει τα περιοδικά του στον αέρα. Η αλλοτινή αίγλη του Nitro και του Down Town θάφτηκε κάτω από τα χρέη και έμεινε στο τυπογραφείο. Το νέο του «παιδί», το People, που δεν μετράει πάνω από 2 χρόνια κυκλοφορίας μένει στο συρτάρι του υλατζή και δεν ανακοινώνεται το πότε θα ξανά κυκλοφορήσει. Το «In Style» ετοιμάζει τεύχος Μαρτίου και δεν θα κυκλοφορήσει Φεβρουάριο. Το ΟΚ! και το yupi.gr πουλήθηκαν στον Φιλιππόπουλο και φήμες θέλουν να ετοιμάζεται να πουλήσει και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του.

Όλα αυτά συμβαίνουν και ο Κωστόπουλος όχι μόνο σφυρίζει αδιάφορα αλλά αδιαφορεί πλήρως για την κατάσταση ανακοινώνοντας με υπεροπτικό ύφος ότι δεν ενδιαφέρεται για το τι ζουν τα παιδάκια που του κάνουν τη δουλειά: «Στα αρχίδια μου που είστε απλήρωτοι, στα αρχίδια μου όσοι κάνουν επίσχεση, μου έχετε γίνει τσιμπούρια, στ' αρχίδια μου αν δεν μπορείτε να ζήσετε. Στα αρχίδια μου τι χρωστάτε- να μην ψωνίζατε» δηλώνει αγανακτισμένος. Ασφαλιστικά μέτρα, αγωγές, απειλές και εξώδικα είναι πλέον καθημερινότητα για την ΙΜΑΚΟ καθώς οι εκατοντάδες απλήρωτοι εργαζόμενοι –οι οποίοι στην πλειοψηφία τους έχουν σταματήσει να πηγαίνουν στο Νέο Ηράκλειο να εργαστούν- παλεύουν με δικηγόρους να διεκδικήσουν τα χρωστούμενα πριν ανακοινώσει ότι η ΙΜΑΚΟ υπάγεται στο διάσημο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.
Το άλλοτε cool αφεντικό έβγαλε την μάσκα, πήρε το πούρο του ανά χείρας και άρχισε να δείχνει τις ανασφάλειες του, τον εγωισμό του και την ανευθυνότητα του κάνοντας την ύστατη προσπάθεια να ξεφύγει από τα χρέη της εταιρίας του και γιατί όχι να διαφύγει στο εξωτερικό τώρα που ο κλοιός σφίγγει και «τσιμπάει» και τους «celebrities».
http://www.koutipandoras.gr/?p=14798
Εύα Μανωλαράκη
ΠΡΕΖΑ TV
31-1-2012

Σημείωση Newstrap: Ως επαγγελματίες Δημοσιογράφοι πιστεύουμε πώς η «σχολή» που δημιούργησε ο Πέτρος Κωστόπουλος υπήρξε ένα τεράστιο έγκλημα κατά του λαού και μέρος ένος συστήματος πού θέλει τους ¨Ελληνες αποχαυνωμένους.....Και βέβαια κάθε προσπάθεια λογοκρισίας...μας χαλάει.Γι αυτόν και την βιομηχανία «celebrities»που δημιούργησε, αλλά και τον ρόλο πού έπαιξε, θα επανέλθουμε...
Θα επανέλθουμε