13/12/13

Εκδόσεις βιβλίων μου

Εκδόθηκαν αυτές τις μέρες και κυκλοφορούν σε Ελλάδα και Κύπρο τα βιβλία μου ΠΑΡΑΛΟΓΟΣ ΛΟΓΟΣ (δοκίμιο) και ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ (λογοτεχνία). Εκδόθηκαν απ΄ το ArtDrop, μια δράση εταιρικής κοινωνικής ευθύνης στη Κύπρο, στην οποία έχω τη χαρά να συμμετέχω και που συντηρεί και μια στοχευμένη, μη κερδοσκοπική, εκδοτική δραστηριότητα.


Το ArtDrop θα έχει ως σημείο κεντρικής διάθεσης στην Ελλάδα το νέο βιβλιοπωλείο “ἐπί λέξει”, στην Αθήνα, οδό Ακαδημίας 32. H καλή μου φίλη, Μαρία Παπαγεωργίου, απ΄ τους καλύτερους γνώστες του χώρου του βιβλίου στη χώρα το ξεκινά, σε πείσμα των καιρών, τη Δευτέρα, 16Η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. Είμαι βέβαιος θα δώσει άλλον αέρα στην περιοχή.

Τα βιβλία διατίθενται ήδη από το e-shop του ArtDrop (http://artdrop.net/index.php/el/user-page-3/e-shop), ενώ υπάρχει ελεύθερη δικτυακή πρόσβαση σε τμήματά τους, στη διεύθυνση που φαίνεται στις φωτογραφίες- διαφημίσεις.  

Kαι μερικά παινευτικά (και υπερβολικά) σχόλια, https://www.facebook.com/radioart.net








































8/12/13

Nelson Mandela

Ο Nelson Mandela δεν ανήκει στους μεγάλους ηγέτες της εποχής μας. Ανήκει στους μεγάλους ηγέτες της ιστορίας του ανθρώπου.

Συνομιλεί τώρα με τον μεγάλο Περικλή και τον μαλώνει και τον παρατηρεί που το έμβλημα αυτό της μεγαλύτερης δημοκρατίας όλων των εποχών παρασύρθηκε από μια μικρή ατζέντα, αυτή της έχθρας του με τη Σπάρτη και έβαλε τον αρχαίο κόσμο οριστικά σε τροχιά παρακμής.

Συνομιλεί τώρα με τον Αλέξανδρο και του λέει το μεγάλο του θαυμασμό για το μεγάλο του ταξίδι στα τέλη του κόσμου. Του λέει πόσο τον θαυμάζει που στάθηκε πάνω από μικρές ατζέντες μίσους και βλακείας. Που, μετά τη Χαιρώνεια, παντοκράτορας πια, δεν βάδισε κατά της Αθήνας όπως απαιτούσε το πρωτόκολλο της εποχής μόνο τους έστειλε πρέσβη σεβασμού και τους μήνυσε ότι άλλο καιρό για χάσιμο με σαχλαμάρες δεν έχει και ότι ξεκινά για μακρυά και ότι όποιος θέλει ακολουθεί.

Κι ο Αλέξαδρος του απαντά ότι έτσι είναι, αλλά ότι άργησε, έτσι το νοιώθει, κι ότι έχασε χρόνο, κι ότι κι ο ίδιος έξω τελείως απ΄ τη μικρή ατζέντα δεν το κατάφερε να μείνει.

Ποιος μπορεί να σταθεί δίπλα στον Μandela; Αγωνιστές του διαμετρήματος του ναι, έχουν υπάρξει. Αγωνιστές όμως με το χαμόγελο και το βλέμμα του Mandela έχει υπάρξει άλλος; Ατζέντα μεγάλη, αθόρυβη, ατζέντα υπέρβασης ποιος έβαλε άλλος με τόση τέχνη;

===

A good leader can engage in a debate frankly and thoroughly, knowing that at the end he and the other side must be closer, and thus emerge stronger. You don't have that idea when you are arrogant, superficial, and uninformed.

23/10/13

O σύγχρονος, ψεύτης τσοπάνης του Αισώπου

Δούλεψα πριν 15 χρόνια για ένα εξάμηνο στην ΕΑΒ, σαν εξωτερικός συνεργάτης. Πήγαινα δυο φορές τη βδομάδα στο Σχηματάρι. Γνώρισα τους καλύτερους μηχανικούς που γνώρισα ποτέ. Και είδα και τα βαρίδια, τα αμέτρητα άχρηστα βαρίδια που συσσώρευαν οι συνεχείς κομματικές εξυπηρετήσεις. Βαρίδια που βούλιαζαν την εταιρεία.

Θα μπορούσαμε, θα έπρεπε, να είμαστε πρώτοι στη στρατιωτική βιομηχανία. Έχουμε περισσότερους λόγους απ΄ τους Γάλλους κι απ' τους Σουηδούς κι απ' τους Ρώσους, που μεγαλουργούν στην περιοχή. Έχουμε ικανότερους ανθρώπους. Δεν τόλμησε κανείς από ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ να ακουμπήσει σοβαρά το θέμα. Προτιμούσανε να σερβίρουνε το δικό τους τον κομματικό στρατό αντί γι αυτόν της χώρας και των πολλών Αράβων, φίλων μας στην ευρύτερη περιοχή. Φοβότανε και το τσίριγμα των μωροπαρθένων της “αριστεράς”, που ασφαλώς θα χάλαγαν τον κόσμο με τις κλασικές, άσχετες, αντιιμπεριαλιστικές κι αντιμιλιταριστικές κορώνες. Και εφησύχασαν λοιπόν και συνέχισαν να διορίζουν.

Τώρα τραβάει το αυτί η Τρόικα και τους εξηγεί ότι το παραμύθι, τέλος. Κλαψουρίζει η κυβέρνηση και λέει θα σοβαρευτεί, θ΄ αλλάξει. Ζητάει να την πιστέψουν. Χρόνος, τέλος για ΕΑΣ/ ΕΛΒΟ, όμως. Αυτό το μήνυμα τους στέλνει.

Χρόνος, τέλος και για ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ. Αυτό θα είναι σύντομα και το μήνυμα της κοινωνίας.

14/10/13

Η σημασία της αρiθμητικής στη ζωή μας

Ο μύθος της “αριστεράς” στην Ελλάδα είναι η πλουτοκρατία. Κι όμως, να τη μετρήσουν και να μας την ανακοινώσουν δεν τολμάνε.

Γιατί η πλουτοκρατία της “αριστεράς” είναι κάτι σαν το Godot του Becket. Μύθευμα. Κι αν τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μια ευμεγέθης, νόθα- επιχειρηματική τάξη, σε ερωτικό σφιχταγκάλισμα με το τεράστιο, άχρηστο και διεφθαρμένο δημόσιο, κι αυτή τώρα εξαφανίζεται. Ο ερωτικός σύντροφος κουράστηκε, έκλεισε τον κύκλο του. Έμεινε κι από χρήμα και δε μπορεί πια να αγοράζει σεξ.

Ούτε τρία λεπτά δε θα χρειαζότανε να μετρήσουν την πλουτοκρατία. Δεν το τολμούν. Γιατί η αριθμητική είναι ο φονιάς των φαντασιώσεων.

Να πληρώσουν οι Τραπεζίτες, ολολύζουν κάποιοι. Κι αγνοούν ότι ο πραγματικός Τραπεζίτης είναι ο μικρομέτοχος. Στην Εθνική δεν υπάρχει μέτοχος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, που να κατέχει πάνω από το 5% των μετοχών.

Αν ξέραν να μετράνε θα έμεναν τότε μόνο οι εφοπλιστές. Ω ναι, αυτοί υπάρχουν και είναι και πολλοί. Και τα μόνα σοβαρά έργα που γίνονται τελευταία στη χώρα, προφανώς έξω απ' τη στρούγκα της διαφθοράς και της κλεψιάς, είναι από ιδρύματα εφοπλιστών. Προσωπικά μου δίνουν κι επιχείρημα κάθε που ξένοι φίλοι μου με κοιτάν καχύποπτα και μου λένε με το βλέμμα τους “ Ρε συ Νίκο, ρε μπας κι είστε ηλίθιοι;”. Τότε εγώ τους απαντώ “Όχι ρε σεις, δε βλέπετε στις θάλασσες που είμαστε οι καλύτεροι στον κόσμο”.

Όμως αυτούς δε θα τους πιάσεις ποτέ. Σου επιστρέφουν τη σημαία και πάνε για αλλού. Κυνικό αλλά αληθινό. Ξανοίγονται στα βαθιά και μένεις να τους χαιρετάς με τα κουβαδάκια και τα ψαράκια του γλυκού νερού. Και κάμποσες δεκάδες χιλιάδες άνεργους παραπανίσιους. 

Κι επειδή τόσο βλάκας δε μπορεί τελικά να είσαι, κι η κουτάλα είναι γλυκιά η άτιμη, προετοιμάζεις και συ το δικό σου. Το "καλό" μνημόνιο. Του λαού και της εργατιάς. Πώς λέγαμε τα παλιά τα χρόνια "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο"; Εδώ η "αριστερά" έκανε καλό το ΝΑΤΟ και τις βάσεις του θανάτου, σ΄ ένα ψωρο μνημόνιο θα κολλήσει; 

Είναι κι η συγκυρία ευνοϊκή. Αληθεύει! Ναι! Ο Σαμαράς το γυρίζει πάλι σε αντιμημονιακός! Κήρυξε λέει το τέλος των μνημονίων! Κάποιο πρόβλημα φαίνεται έχει ο άνθρωπος με τους μονούς αριθμούς. Τον στεναχωρούν φαίνεται. Θα ξαποστάσει να φωνάξει κι αυτός λιγάκι να βγάλει το άχτι του. Και θα μας ξανάρθει ξανά στο τέταρτο μνημόνιο.

Κι όμως, είναι μόνο απλή αριθμητική. Ακεραίων, χωρίς υποδιαστολές.




30/9/13

Έχει αντιληφθεί η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα τι συμβαίνει γύρω μας;

30% ανεργία και απύθμενα χρέη που συσσώρευσαν οι εγκληματίες κι οι συμμορίες που διοίκησαν τη χώρα τριάντα χρόνια προδιαγράφουν με βεβαιότητα μια εντελώς διαφορετική χώρα, σε αντίστοιχο βάθος χρόνου. Κι αυτό, στην καλύτερη περίπτωση, γιατί στη χειρότερη περίπτωση μετακομίζουμε στην Αφρική και γαληνεύει η ζωή μας απ΄ τα πάθια και τους καημούς του κόσμου τούτου (Παπαδιαμάντης).

Αυτή η κραυγαλέα πραγματικότητα δεν αξίζει κάποια συζήτηση, κάποια επανατοποθέτηση κάποιων πραγμάτων; Με την αύξηση των δαπανών θα βαυκαλιζόμαστε ακόμη, όταν οι φοιτητές θα αγοράζουν εισιτήρια για το εξωτερικό;

Ας εγκαλέσει κανείς όποιον θέλει. Την τρόικα, τις κυβερνητικές συμμορίες της μεταπολίτευσης, τους τοκογλύφους, τον καπιταλισμό, το ναζισμό, τους Εβραίους. Ας διαλέξει ό, τι θέλει. Τίποτα δεν αλλάζει.

Η χώρα κατεβαίνει σκαλιά στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Και θα παραμείνει τέτοια. Και αν ποτέ σταματήσει θα σταματήσει όπως σταμάτησε παντού στον κόσμο (ΝΑ Ασία, Κίνα, Ανατολική Ευρώπη, κ.λπ). Όχι με κραυγές και γροθιές αλλά με δουλειά και έμπνευση. Στο μεταξύ, φτηνή και ψευτο-ειδικευμένη εργασία θα είναι σε ζήτηση. Και η εθελοτυφλία, ούτ΄αυτή θα αλλάξει κάτι.

Όλο το τριτοβάθμιο σύστημα εκπαίδευσης στη χώρα, όπως και σχεδόν τα πάντα όπου αγγίζει το δημόσιο και το μεγάλο κρατικοδίαιτο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα είναι πελατο-κεντρικής έμπνευσης. Νομίζει κανείς ότι οι Μηχανικοί θέλουν πενταετή εκπαίδευση στην Ελλάδα, ενώ στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και της Ζυρίχης θέλουν τριετή, γιατί οι ανάγκες της χώρας το απαιτούν; Ή γιατί οι σπουδαίες εκπαιδευτικές επιδόσεις της χώρας το δικαιολογούν; Ίσως είναι πιο απλό το φαινόμενο. Βολεύει το καθηγητικό κατεστημένο να έχει ώρες πολλές να μοιράζει σε συγγενείς και φίλους και βολεύει το πολιτικό κατεστημένο να μοιράζει ψευτο-υποσχέσεις για μόρφωση. Για τον ίδιο λόγο σ΄ολον τον πλανήτη τα μεταπτυχιακά είναι 1 χρόνο, εδώ είναι 2. Για λόγους καθαρής προσοδοθηρίας.

Ο χρόνος όμως δεν είναι τζάμπα. Ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους. Μετά από τόσα χρόνια εκπαιδευτικών αποτυχιών και υποβάθμισης και κατρακύλας σε κάθε διεθνές σύστημα αξιολόγησης είναι πασίδηλο ότι οι πολυετείς αυτές σπουδές, επειδή βολεύεται η ατζέντα των καθηγητάδων και οι ιδεοληψίες του ΤΕΕ δεν εξυπηρετούν τίποτα. Είναι μια άχρηστη σπατάλη, μια πρακτική που αποτυγχάνει πλήρως να προσθέσει την όποια αντίστοιχη αξία στο χρόνο που “επενδύουν” οι φοιτητές. Μια άδηλη ανεργία, πασπαλισμένη με ψεύτικες προσδοκίες.

  • Τριετή προγράμματα σπουδών, όπως σε όλο τον κόσμο, που να οδηγούν σε πτυχίο και επαγγελματικά δικαιώματα, σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ.
  • Μονοετή μεταπτυχιακά, που θα απορροφήσουν τους πόρους που θα εξοικονομηθούν στα προπτυχιακά για να στηρίξουν τους “καλούς” που, ακόμη κι αν οι ιδεοληψίες της “αριστεράς”αρνείται ότι υπάρχουν, είναι η μόνη ελπίδα να αλλάξει και να αναστραφεί μια μέρα η θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας κι ο ατέλειωτος κατήφορος της χώρας. Έστω και οι λίγοι αυτοί που θα μένουν και δε θα φεύγουν.
  • Τέλος στον αυτισμό, την εσωστρέφεια. Άνοιγμα και πλήρης, οργανική διασύνδεση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Υποχρεωτική και χρηματοδοτούμενη διαμονή ενός εξαμήνου στο εξωτερικό (ERASMUS) για όλους τους φοιτητές.

21/9/13

Η αισθητική του Κου Λαζαρίδη

Φανταστείτε τη μέρα που οι δολοφόνοι της 17Ν σκοτώσανε τον Αξαρλιάν, αριστεροί της εποχής να λέγανε “ναι, αλλά οι φασίστες ήταν που φάγανε τον Λαμπράκη”. Και οι δεξιοί της εποχής που δολοφόνησε το κράτος και το παρακράτος των Κοτζαμάνηδων το Γ. Λαμπράκη να αντέτειναν “ναι, αλλά οι κομμουνιστές φτιάξανε το Μελιγαλά”.

Ανόητα δε θα ήταν όλα αυτά Κύριε Λαζαρίδη; Πολύ ανόητα θα ήταν. Ίσως και εμετικά. Βεντέτες του παλιού κακού καιρού. Έτσι και εσείς, όμως. Προσβάλατε την αισθητική μας, προσβάλατε και τη μνήμη ενός νεκρού. Τον βάλατε στη μυλόπετρα του ατέλειωτου κι αφύσικου, για πολιτισμένη χώρα, κύκλου της βίας στην Ελλάδα. Αλλού δεν ξέρω, από δω όμως πέρασε ο Σοφοκλής. Είναι σημαντικά αυτά τα πράγματα, κύριε Λαζαρίδη. Οι νεκροί κι ο σεβασμός τους, εννοώ.

Σε θυμάμαι Χρύσανθε πώς έλαμπες τέλη της δεκαετίας του ΄70. Νέοι ήμασταν τότε, άλλους δρόμους τράβηξαν τα στελέχη της Β' Πανελλαδικής του Ρήγα. Από σένα, από κείνη την εποχή, είχα μια ελπίδα περισσότερη απ΄ ότι είχα απ΄ το Μηλιό κι απ΄ τον τον Ευθυμίου. Ιδεολογικά δε με ενδιαφέρουν οι επιλογές σου. Το ξέραμε από τότε ότι η ιδεολογία είναι η καθημερινότητα του καθένα. Κι αυτή δεν τη ξέρω για να έχω άποψη. Αλλά η αισθητική Χρύσανθε είναι μείζον θέμα, αδιαπραγμάτευτο. Ακτινοβολεί και μιλάει συνέχεια. 

Και συ τα είπες πρόσφατα, δυστυχώς, όλα, με τον χειρότερο τρόπο.


18/9/13

Η ματαιότητα της αξιολόγησης στην Ελλάδα

Δρομολογούνται αξιολογήσεις και γίνεται συζήτηση για την αξιοκρατία που δεν υπάρχει στη χώρα. Φοβάμαι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Δεν υπάρχει καν η πεποίθηση ότι υπάρχουν “άξιοι”. Η ιδεολογικά κυρίαρχη “αριστερά” έχει πείσει την κοινωνία ότι κάθε διαφοροποίηση και κάθε αξιοσύνη είναι ψευδεπίγραφη, έχει βάση ταξική, και στον ιδανικό κόσμο που θα μας κομίσει μια μέρα δε θα υπάρχουν τέτοια πράγματα και θα είμαστε όλοι το ίδιο.

Τους “άξιους” οι αναπτυγμένες χώρες τους κυνηγούν για να τους εντοπίσουν. Εμείς αρνιόμαστε ότι υπάρχουν. Αν δεν νικηθεί στην πράξη η παραπάνω αστεία υπόθεση της “αριστεράς”, όπως έχει νικηθεί στον κόσμο όλο, η αξιολόγηση θα παραμένει μια βαθιά αντιφατική και τελικά μάταια υπόθεση.

Άλλη παρενέργεια της ηγεμονίας της ψευτοαριστεράς είναι ότι οι "ίσες ευκαιρίες" παραμένουν τελικά κενό γράμμα. Καθόλου τυχαία κι άσχετα με τα παραπάνω. Όταν πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι τελικά το ίδιο άξιοι, τότε γιατί να ενδιαφέρεσαι για “ίσες ευκαιρίες”. Μάταιο και περιττό είναι κι αυτό.

13/7/13

H πυραμιδωτή απάτη του multiple level marketing (MLM)

Συναντώ συνεχώς νέους, καλοπροαίρετους και μορφωμένους ανθρώπους που, προφανώς λόγω της κρίσης, όλο και περισσότερο εντυπωσιάζονται από τις υποσχέσεις του MLΜ. Κι όμως αρκεί να βάλεις στο google 'ΜLM', για να βγουν πάνω πάνω σωρός οι σύνδεσμοι ακόμη και για κείμενα του 1990, που αποκαλύπτουν με μαθηματικά την απάτη αυτή.

Το ΜLM τάχα μου διαφοροποιείται απ΄ την πυραμίδα γιατί διακινεί ένα προϊόν. Σου δίνει την εντύπωση ότι είναι πραγματικό marketing ενός πραγματικού προϊόντος.

Μόνο στην επιφάνεια όμως. Στην ουσία το χρήμα βγαίνει όχι με την ιερή “πώληση προϊόντος” αλλά με τις ανίερες “μισές αλήθειες για την προσέλκυση στο δίκτυο” . Όσο πιο πολλά επίπεδα προσηλυτισμένων έχεις από κάτω σου τόσο πιο πολλά τα έσοδά σου.

Όταν λοιπόν ένα μέλος της πυραμίδας κάνει μια πώληση, όλοι όσοι είναι από πάνω του παίρνουν μερίσματα. Και η τιμή στο “προϊόν” ανεβαίνει...Υπερτιμημένα λοιπόν προϊόντα, από εκεί ξεκινά η απάτη. Αυτό που πουλάς δεν είναι το προϊόν αλλά μια θέση στο δίκτυο. Γι΄ αυτό και η τιμή είναι τόσο υψηλή. Για να ενσωματώσει τα μερίσματα όλων των προηγούμενων στην πυραμίδα!

Θα ρωτήσει κανείς: Και τι κακό υπάρχει να πουλάω μια θέση σε ένα δίκτυο διανομής; Εξάλλου το MLM υπάρχει 60 χρόνια, κάποια αξία θα έχει.

Μάλιστα. 

Διαβάστε λίγο τη θεωρία και δείτε τις στατιστικές των ΜLM να δείτε ότι πάντα μα πάντα οδηγούν σε κέρδη λίγων και σε ζημιές πολλών. Γι΄ αυτό και παραμένει ως μοντέλο, αλλιώς θα είχε εξαφανιστεί. Μη βαυκαλίζεστε λοιπόν απλά με το ότι η απατεωνιά αυτή επιβιώνει 60 χρόνια μετά την επινόησή της! Kαι οι ληστείες των τραπεζών επιβιώνουν, έτσι δεν είναι; Θα σας δείχνουν βέβαια Ferrari και άλλα τέτοια. Των λίγων "επιτυχημένων". Για τους πάρα πολλούς που χάσανε άπειρο χρόνο, που χάσανε ίσως και την ποιότητα στη ζωή τους, δε θα ακούσετε τίποτα.

Η στατιστική λοιπόν είναι βαριά σε βάρος σας γιατί το τάχα μου προϊόν, μέσα απ΄ τις ανεξέλεγκτες σε αριθμό πωλήσεις (πρέπει να διαβάσετε το εξαιρετικό άρθρο του Van Druff για να καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό και τι καταστροφή μαθηματικά συνεπάγεται) φτάνει σύντομα σε κορεσμό και οι πωλήσεις σταματούν. Και οι μυριάδες που θα μείνουνε με τα “προϊόντα” στα χέρια τους κλαίνε τα λεφτά τους και το χρόνο τους. Τα λίγα λεφτά τους, ναι, δε χάνει κανείς περιουσίες. Χάνουν πάρα πολλοί από λίγα. Η πιο σατανική κλεψιά δηλαδή. Και συνήθως χάνουν άπειρο χρόνο σε συναντήσεις, καμπάνιες, κ.λπ.  Γιατί αν μετά από 1 χρόνο τρέξιμο βγάζει κανείς 100Ε από μερίσματα δε φαντάζομαι αυτο να λογαριάζεται για κάτι αξιόλογο. Και κάτι ακόμη. Αν σταματήσεις το τρέξιμο και πεις "ωραία, πέθανα στη δουλεία ένα χρόνο, τώρα θα παίρνω 100Ε σε όλη μου τη ζωή" θα έχεις κάνει μέγα λάθος. Τον επόμενο χρόνο τα 100Ε θα είναι 80, και σε λίγα χρόνια ακριβώς μηδέν! Το παλιό σου δίκτυο πάντα θα φθίνει. Νόμος της θερμοδυναμικής. Αν δεν αυξάνεις το δικό σου δίκτυο με συνεχή προσπάθεια τα μερίσματά σου θα εκμηδενιστούν. Άντε λοιπόν ξανά απ΄ την αρχή!

Τώρα βέβαια η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Θα πει κανείς “ναι αλλά εγώ είμαι μάγκας, θα φροντίσω να είμαι μέσα στους λίγους ψηλά στην πυραμίδα και όχι στους χασούρηδες στη βάση. Και θα παίρνω, έτσι μάγκας που είμαι, μερίσματα από όλους που έχω παρακάτω και απ΄ ό, τι πουλάνε.

Σε αυτόν η απάντηση είναι ότι 
  • η στατιστική είναι εναντίον σου, είσαι μέσα σε κάτι σα λοταρία, ιδιαίτερα αν υπολογίσεις τον άπειρο χρόνο που θα επενδύσεις σε ξενοδοχεία και σπίτια για να εξηγήσεις το τρομερό concept που πλασάρεις.
  • στην προσπάθειά σου να αλλάξεις τη στατιστική αυτή θα γίνει η ζωή σου άθλια και μίζερη, θα βλέπεις τους φίλους σου σαν πελάτες. 
  • Η ζωή οφείλει και μπορεί να είναι κάτι πιο δημιουργικό από το να βάλεις στα χέρια κάποιων ένα εξώφθαλμα υπερτιμημένο προϊόν. Και τέλος 
  • θα βοηθήσεις και στη μαζική μικρή κλεψιά διάφορων ανώνυμων στον πλανήτη, πιθανότατα πάμφτωχων Αν βέβαια αυτό έχει κάποια σημασία.

28/6/13

Ταξίδι στη Ρωσία


Στο Κρεμλίνο δεν πήγαμε. Ατέλειωτες ουρές για να δεις τον ταριχευμένο Λένιν και εκκλησιαστικά χρυσάφια. Δεν άξιζε. Άξιζαν όμως πολύ τα σπίτια- μουσεία των Γκόγολ, Γκόρκι, Μαγιακόφσκι. Και πολλές εκθέσεις, λιγότερο μόνιμες, που θέλουν κάθε φορά ψάξιμο να τις ξετρυπώσεις

Πεντακάθαρη η Μόσχα, πανέμορφη και λαμπερή, αν και αυτό το τελευταίο ασφαλώς αφορά τη μικρή περίοδο του καλοκαιριού και δε γενικεύεται για όλη τη χρονιά. Έχεις την αίσθηση της υγείας, της προσπάθειας που κάνει η κοινωνία να βρει το δρόμο της. Μελαγχολείς στην ιδέα ότι δεν έχουμε πια παρέα στο σοβιετικό μονοπάτι που προχωράμε ως χώρα.

Ρωσίδες πανέμορφες, πέραν κάθε συναγωνισμού. Ρώσοι, μάλλον τυπικό δείγμα, τίποτε το ιδιαίτερο. Για ωραίους άντρες προτείνω Σερβία και Κροατία. Νοτιοσλαύους, δηλαδή, που τους πιάνει και λίγο τ΄ αεράκι της Μεσογείου. Οι Ρωσίδες δεν το 'χουν ανάγκη. Άπαιχτες. Πάνω σε 120cm πόδια και 12cm τακούνι.

Λαός ζεστός, με ψυχή. Βλέπεις δυο φίλους που ανεβαίνουν στην κυλιόμενη σκάλα του μετρό. Γυρνάει ο ένας και κοιτάει τον άλλο και κουβεντιάζουν. Κι αν είναι και ζευγάρι φιλιούνται. Το είδαμε συνέχεια αυτό. Στη  Αγγλία, κοιτάει ο ένας την πλάτη του άλλου...

Βαριά η σκιά της πόλης, κι οι πλατείες απ΄ τ΄ αγάλματα, που γράφουν  πάνω τους  τα τεράστια ονόματα των Ντοστογιέφσκι, Πούσκιν, Μαγιακόφσκι. Και πολλά άλλα. Θα δεις και Λένιν και Μαρξ. Μας άρεσε που δεν τα ΄χουν ξηλώσει. Υπάρχει μια συνέχεια, ένα "τίποτα μην πάει χαμένο". Το μετρό της Μόσχας, υπέροχο μουσείο για το σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Μας έκανε ευχάριστη εντύπωση που ακόμη και τους μεγάλους Ρώσους αναρχικούς, Κροπότκιν και Μπακούνιν, κι αυτούς θα τους βρεις σε στάσεις και πλατείες.

Τιμές μάλλον πάνω από τις Ελληνικές. Και θέλει και προσοχή, εύκολα μπορεί να σου σερβίρουν καπουτσίνο στα 11 Ευρώ (μιλάει ο παθών).

Η Πετρούπολη, ίδια ωραία, ακόμη πιο φωτεινή. Λευκές νύχτες. Στη δύση σκοτεινιάζει και στην ανατολή, την ίδια στιγμή, ξημερώνει. Το Ερμιτάζ, καμιά σχέση όμως με Λούβρο που λένε μερικοί οδηγοί. Μόλις μπεις μέσα πέφτεις πάνω, και το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι ένα αντίγραφο του Λαοκόοντα... Καμιά σχέση με το μαγικό αίθριο μόλις μπεις στο Λούβρο. Και πολύ, πολύ χρυσάφι. Η Αικατερίνη (η Μεγάλη) κάθε φορά που την ικανοποιούσε ο εραστής της (π.χ. ο Ποτέμκιν) του έφτιαχνε κι ένα ανάκτορο. Έτσι ήταν το συνήθειο τότε.

Πιο δύσκολοι καιροί μετά. 1941, ο μύθος Σοστακόβιτς, σε δυσμένεια για φορμαλισμό, απ΄ τους σταλινικούς, αδιαφορεί για τις βόμβες και συνεχίζει να παίζει την 7η Συμφωνία του για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο της πόλης, το κατατρεγμένο Λένιγκραντ. Τις νότες συνοδεύουν οι βόμβες... Την επόμενη χρονιά, η ίδια συμφωνία παίζεται παντού και συνεχώς για να εμψυχώσει τους ελεύθερους πολιορκημένους.

Πολύ μεγάλη χώρα, που τώρα βγαίνει από αιώνες απίστευτης κακοτυχίας, με την πρωτοφανή αθλιότητα και κραιπάλη της αυλής του τσάρου μέσα στην απόλυτη φτώχεια για όλους τους υπόλοιπους. Το Στάλιν, με τα αμέτρητα Γκούλαγκ που έφτιαξε για να θεμελιώσει καλύτερα το σοσιαλισμό. Kαι με παρένθεση το Χiτλερ, που ήθελε να αφανίσει τη δευτεράντζα, έτσι τους αποκαλούσε, τους Σλαύους (καλά τον Πούσκιν δεν τον ήξερε, τις Ρωσίδες δεν τις έβλεπε ο πανίβλαξ!;).

Και χώρα που κάπου μας έχει ακούσει, πιστεύουμε και τον ίδιο Θεό κι έτσι βλέπεις και κανένα χαμόγελο αν πεις “Γκρέτσια”.

O Μαγιακόφσκι εδώ το 1912, σε ηλικία 16 ετών! Γεμάτη ζωή, καθαρό βλέμμα, ρούσικη ψυχή. 


==

Kι ένα κείμενο- διήγημα που έγραψα επιστρέφοντας μετά μια βδομάδα στη μεγάλη αυτή χώρα, τη Ρωσία.

Κατεβάστε εδώ


27/4/13

Η επένδυση στις Σκουριές

Μια επιστημονικη, κατά το δυνατον, οικονομοτεχνική και περιβαλλοντική προσέγγιση στο θέμα της παραγωγής χρυσού στις Σκουριές.

Κατεβάστε εδώ

24/3/13

Τα οχι και τα ΟΧΙ

Ζήσαμε μια φτηνή έξαρση τη βδομάδα που πέρασε. Για το “όχι” της Κύπρου. Γρήγορα όμως γυρίσαμε στα ίδια. Φάνηκε έτσι, για μια ακόμη φορά, ότι δεν είναι η κακιά η Μέρκελ που φταίει αλλά η ανικανότητα του κυπριακού πολιτικού συστήματος, που φωνασκεί με λερωμένη τη φωλιά του, κωλυσιεργεί για πολλούς μήνες, ενώ είναι σε πλήρη γνώση της δεινής κατάστασης που βρίσκεται, και δεν έχει κανένα σχέδιο. Και συντηρεί και ανόητους μύθους για το Μόσκοβο που θα έρθει να μας σώσει.

==
Δεν είναι εύκολο σε Έλλαδίτη να δίνει συμβουλές σε Κύπριο. Γιατί οι Ελλαδίτες έχουν την κύρια ευθύνη που φώλιασαν οι Τούρκοι στην Κύπρο. Γιατί τα ζώα που απαντούσαν στο όνομα Ιωαννίδης και Ντερτιλής, Ελλαδίτες ήταν. Γιατί οι αλήτες τύπου Τσοβόλα, που τα έδωσαν όλα, και έδωσαν και σε σας 4 δις σαβουρο-ομόλογα, ενός απόλυτα διεφθαρμένου και παραλυμένου κράτους, Ελλαδίτες ήταν.

Έχετε υποδειγματική τουριστική βιομηχανία, ναυτιλία. Έχετε ευέλικτο και όχι σοβιετικό κράτος όπως έχουμε εμείς. Κράτος που δεν εχθρεύεται θανάσιμα τη μη κρατιοκοδίατη και μη σάπια, επιχειρηματικότητα. Έχετε καθαρούς δρόμους, που εμείς δεν έχουμε, αυτοκινητόδρομους που σας κόστισαν 2ΜΕ το χιλιόμετρο ενώ σε εμάς κόστισαν 6ΜΕ το χιλιόμετρο και είναι και τρισχειρότεροι. Και πολλά άλλα.

Έχετε όμως και μια μεγάλη ντροπή. Στεγάζετε χρήματα διεθνών αλητών, των μετα-κομμουνιστών μαφιόζων της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι κοινό μυστικό ότι τα δεκάδες δις των ρώσων καταθετών στην Κύπρο ήταν μέρισμα από την πιο άγρια εκμετάλλευση γυναικών και παιδιών, πωλήσεις όπλων και ναρκωτικών. Σε όλον τον κόσμο.

Κάθε μαύρο δις Ρώσων, διαιρέστε το με, ας πούμε 50Ε, που αφήνει το κέρδος απ΄ τη βιομηχανία του σεξ. Αντιστοιχεί με 20 εκτομμύρια βιασμών. Και τα δις δεν είναι ένα. Είναι πολλά. Είναι πολλές δεκάδες τα δις των Ρώσων στην Κύπρο και ένα μεγάλο μέρος τους είναι τέτοιας προέλευσης.

Αντίστοιχους λογαριασμούς μπορείτε να κάνετε και για τα καλάσνικωφ και την ηρωίνη.

Αυτό είναι το ΟΧΙ που πρέπει να πείτε.

==

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για ανήθικη στάση της ΕΕ απέναντι στην Κύπρο. Αυστηρότητα δυσανάλογη σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν αλλού, μαζί και στην Ελλάδα. Όπως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι ο.... Σόιμπλε.

Όταν είσαι με την παλάμη ανοικτή, αυτά, αν θέλεις να είσαι αξιοπρεπής και όχι τζάμπα μάγκας, είναι λεπτομέρειες. Όσο νωρίτερα το αντιλαμβάνεται κανείς τόσο πιο πιθανό είναι να βρει την άκρη. Αν έχεις πάλι σιχαθεί το Σόιμπλε, τυπώνεις τις λίρες σου και βγαίνεις με αυτές στον κόσμο. Κι όπου σε βγάλει.

4/3/13

Μεταξύ ανατολής και δύσης

Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στην Ιταλία αναδεικνύουν πολλά πέραν της πλήρους απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Αυτό εξάλλου είναι γνωστό εδώ και καιρό.Το νέο είναι ότι το μοντέλο του στεγνού, ορθολογικού, τεχνοκράτη-πολιτικού (Μόντι) δεν έχει μέλλον σε μια χώρα μεσογειακή. Ίσως σε μια λουθηρανική πολιτεία του βορρά να είχε καλύτερη αποδοχή, όχι όμως στην Ιταλία, κατά μείζονα λόγο όχι και στην Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο μεσογειακή χώρα. Είναι όριο. Δύσης και ανατολής.

Πολιτικά σχήματα που μιλάνε για εκσυγχρονισμό αλλά δεν παίρνουν υπόψη τους τη λεπτή αυτή ισορροπία είναι σχεδιασμένα για να αποτυγχάνουν. Ξεχνιώνται και νομίζουν πως έχουν απέναντί τους κάποιον Ολλανδό λουθηρανό. Έχουν όμως αυτό το παράξενο παράγωγο μιας μακρόχρονης διαδρομής σε έναν τόπο μαγικό, που γι΄ αυτό υπήρξε και σταυροδρόμι. Τον Έλληνα.

Αντίθετα, πρέπει να ενσωματώνουν στη λειτουργία τους συνεχώς αυτή τη διπλή ταυτότητα: 
  • Στο μήνυμα που προτείνουν, που πρέπει να έχει τη σωστή δοσολογία αιχμηρού, καινοτόμου, προκλητικού, συναισθηματικού και λογικού.
  • Στην πολιτική που επεξεργάζονται. Πριν τριάντα χρόνια τα ελληνικά πανεπιστήμια ήταν γεμάτα άραβες φοιτητές. Αυτό αποτελεί σήμερα παρελθόν. Πρέπει να δουλέψουμε να ξαναλάμψει η αύρα του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή. Και να φέρει όχι μόνο φοιτητές αλλά και συνεργασίες κάθε τύπου. Κυρίως επιχειρηματικές, πολιτισμικές.
  • Στην αισθητική, όπως την εκπέμπει ο λόγος και τα έργα τους.
Θα ήμασταν οι καλύτεροι στον κόσμο για να διαπραγματευτούμε τη εξαιρετικά ευαίσθητη σχέση της ΕΕ και της Δύσης γενικότερα με τον αραβικό κόσμο και το Ισραήλ. Αυτή τη μεγάλη δύναμη διαμεσολάβησης, τη ριζωμένη βαθιά μέσα στην ιστορία, την εκχωρούμε σιγά σιγά στους Τούρκους. Αυτοί έχουν αναλάβει το τιτάνιο έργο να αποκαταστήσουν την ακτινοβολία της μισητής, οθωμανικής αυτοκρατορίας στην περιοχή. Κι αυτό δε γίνεται μόνο με το Σουλεϊμάν και τις άλλες σαπουνόπερες που φτάνουν στην Ελλάδα αλλά με πολιτικές πολύ πιο πολύπτυχες και καλά επεξεργασμένες.

Τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας είναι συγκεκριμένα. Ένα απ΄ αυτά είναι και η ιστορική διαδρομή και η θετική πολιτισμική συνάφεια που μας έχει εξασφαλίσει με την ευρύτερη περιοχή. Πρέπει και εκεί να επιστρέψουμε και να πατήσουμε.

27/2/13

Ένας γάλλος συνδικαλιστής

Ο Pierre είναι πρόεδρος του Εργατικού κέντρου της Λυών. Εργαζόμενος κανονικά (και όχι πέτσινα...) στην εταιρία Polyan, έξω απ΄ το Saint Etienne, που έχει βασικό μέτοχο τα Πλαστικά Κρήτης. Μέλος της CGT και του ΚΚ Γαλλίας, με μια παχιά μουστάκα, καμαρώνει ότι θαυμάζει το Στάλιν.

Ο Pierre πρόσφατα οργάνωσε μια εργατική κινητοποίηση στην Polyan. Μπήκε στο γραφείο της διοίκησης και τους θύμισε τη δέσμευσή τους για νέες επενδύσεις. Και έφυγε όταν πήρες σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση των επενδύσεων και τη δημιουργία των αντίστοιχων θέσεων εργασίας.

Τα Πλαστικά Κρήτης επιτάχυναν τις διαδικασίες και δρομολογούν ήδη νέο εργοστάσιο στην περιοχή όπως είχαν δεσμευτεί.

Ούτε σταλινικούς δεν έχουμε σ΄ αυτή τη χώρα. Ερημιά, πλήρης

Ιταλία και Ελλάδα

Ασφαλώς και η Ελλάδα δεν είναι Ιταλία. Είναι πολύ, πολύ χειρότερα. Χωρίς την τεράστια βιομηχανία των Ιταλών, την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους στο design, στον τουρισμό και στο τρόφιμο. Με Σκοπιανούς, Τούρκους, Αλβανούς τριγύρω. Και με άπειρα συμπτώματα και δομές ενός σοβιετικού κράτους και, πολύ χειρότερα, μιας σοβιετικής κοινωνίας και νοοτροπίας. 

Τα αποτελέσματα όμως των εκλογών στην Ιταλία κάτι μαρτυρούν. Ξαδέρφια είμαστε εξάλλου με τους Ιταλούς. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τον απόλυτο ευτελισμό του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση των πολιτών. Ο σοβαρός και εκσυγχρονιστής Μόντι πήρε 9%, σχεδόν τρεις φορές κάτω από έναν τυχάρπαστο (Grilllo) και σχεδόν τέσσερις φορές κάτω από έναν γελοίο (Berlusconi).

Χρειάζεται μήνυμα ανατρεπτικό.Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο την αηδία της κατεστημένης πολιτικής. Χρειάζεται παράδειγμα, παράδειγμα τελείως διαφορετικό.

Αλλιώς τέτοιους θα ψηφίζει και καλά θα κάνει.

25/1/13

Γιατί η Ελλάς πάει πίσω και η Ιαπωνιά πάει μπροστά;

Ο παιδικός μου φίλος, ο Χρήστος , ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Εταιρείας Ατομικής Ενέργειας πήγε πρόσφατα στη Φουκουσίμα και καταθέτει την εμπειρία του στην Καθημερινή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/01/2013_508640
Όσοι έχουν καθρέφτη για να δείχνουν τον εαυτό τους πάνε μπροστά. Όσοι έχουν απλά δάχτυλο να δείχνουν άλλους, πάνε πίσω.

7/1/13

Ο Πειραιάς σε μεγαλειώδη τροχία με τη νέα, σιδηρά, κομμουνιστική, διοίκηση

Η COSCO αφού κλήθηκε να αντιμετωπίσει το κάθε λαμόγιο, ηλίθιο και/ ή συμπλεγματικό, μαζί και τον πρωτομάχο της βλακείας στη χώρα (ΓΑΠ), μετά από 16 μήνες έχει τριπλασιάσει τις εργασίες της, έχει δημιουργήσει 1000 νέες θέσεις εργασίας και επενδύει 388 Μ$ στην αναβάθμιση των υποδομών της ώστε να καταστεί ο Πειραιάς ένα απ΄ τα 10 μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου.

Οι λεβεντιές με τα σοσιαληστικά 181.000 το χρόνο πρέπει τώρα να δεινοπαθούν στο νέο περιβάλλον των 23.300, που πληρώνει τώρα η κομμουνιστική Κίνα και ο λαϊκός επίτροπος Captain Fu.

Πού είναι όλα τα παλληκάρια της φακής που διέλυσαν κάθε επιχειρηματικότητα στη χώρα για να τα τρώνε με τους ανίατα τεμπέληδες συνδικαληστές και τους κρατικοδίατους ψευτο επιχειρηματίες τους;

Μήπως τώρα που τους πρόδωσε ο κομμουνισμός το σκέφτονται για ΧΑ;

(πηγή: New York Times – Under Chinese, a Greek Port Thrives)