27/5/16

Habeas Corpus- σαν σήμερα το 1679

Μεγάλη στιγμή στην ιστορία της Ελευθερίας. Τεράστιο βήμα της Βρετανίας, που συμπληρώθηκε απ' την Ένδοξη Επανάσταση (1688), και που από κοινού περιόρισαν τους βασιλιάδες, ρίζωσαν τη δημοκρατία και τους ανοικτούς θεσμούς και έβγαλαν την Αγγλία με ορμή, πρώτη και με διαφορά στα πελάγη.

Αιώνες πριν τη Γαλλία, που ζούσε με το δεσποτισμό του 'L'État, c'est moi', την Ισπανία, όπου αν κι ο στόλος ήταν μεγαλύτερος, το εμπόριο ήταν μονοπώλιο του Φερδινάνδου και της Ισαβέλας, την Αυστρουγγαρία που θα έτρεμε τους σιδηρόδρομους και την αποκέντρωση που θα έφερναν, τη Ρωσία και την απόλυτη τυρανία και βαρβαρότητα των τσάρων τους και την Οθωμανία που είχε την τυπογραφία του Gutenberg απαγορευμένη, μέχρι το 19ο αιώνα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

18/5/16

Μαύρος χρυσός και μαύρο χάλι

Οι δυο χώρες με τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου στον πλανήτη, Σαουδική Αραβία και Βενεζουέλα ξεχειλίζουν από μαύρο χάλι περισσότερο παρά από μαύρο χρυσό. Φασιστικός μεσαίωνας η πρώτη ό,τι πιο βάρβαρο και σκοταδιστικό θα βρεις στον πλανήτη και εκκολαπτήριο ισλαμοφασιστών. Διεφθαρμένος και πορωμένος κρατισμός σταλινικού τύπου η άλλη ψωμο-λυσσάει απ΄ τη φτώχεια. Κοντά στα μετάλλια μαύρου χρυσού/ μαύρου χαλιού κι η Νιγηρία, άλλο τρισάθλιο παράδειγμα προς αποφυγή.

Θέλει πράγματι πολλά καντάρια βλακείας να ερμηνεύεις τον κόσμο σήμερα με όρους αποικιοκρατίας και ταξικής πάλης.

Μόνος δυνάστης των παραπάνω είναι η απουσία ανοικτών θεσμών ελευθερίας και δημοκρατίας, αποτέλεσμα κυρίως του αποχαυνωμένου ανορθολογικού μυαλού τους και των λογής λογής δεισιδαιμονιών τους, πάνω στα οποία ανθίζει μια ατελείωτη διαφθορά.

Και τους ανοικτούς θεσμούς μιας κοινωνίας δεν τους γεννά καμιά ιστορική ανάγκη. Μόνο οι ηγέτες της, αν υπάρξουν. Aπό ιδιοτροπία μάλλον παρά γρανάζια της ιστορίας. Όσο και να ψάξετε σε γρανάζια και σημαίες και θεωρίες και σύμβολα να βρείτε τη διαφορά ανάμεσα  στους Βιετναμέζους ηγέτες και στο κάθαρμα της Β. Κορέας και δε θα τη βρείτε παρά μόνο στη διαφορά του ηγέτη απ΄ τον καραγκιόζη.

10/5/16

Πόσο δυνατή μπορεί να είναι μια φιλία;


H Margarete Buber-Neumann ήταν Γερμανίδα κομμουνίστρια, σύζυγος Γερμανού κομμουνιστή ηγέτη, που εκτελέστηκε απ΄ τον Στάλιν το 1937 ενώ η ίδια εξορίστηκε στη Σιβηρία για δυο χρόνια. Με τη συνθήκη – συμφωνία που υπέγραψε ο Στάλιν με τους Ναζί, το 1939, για να μοιράσουν ο,τι προλάβουν, παραδόθηκε απ΄ τους κομμουνιστές στους Ναζί και μέσα σε μια νύχτα βρέθηκε απ΄ το Γκούλαγκ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ravensbrück όπου πέρασε άλλα 5 χρόνια, γλιτώνοντας από καθαρή τύχη τα αέρια και την εξάντληση απ΄ την εργασία.
 
Στο στρατόπεδο αυτό συνάντησε και συνδεθηκε με στενή φιλία με την Τσέχα Milena, που ειχε παλιοτερα μια σύντομη και παθιασμένη σχέση με τον Kafka. Η Milena δεν ήταν όμως το ίδιο ανθεκτική, πέθανε από εξάντληση στο Ravensbrück

Όταν αποφυλακίστηκε η Margarete έγραψε για τη φιλία της αυτή με τη Milena στο ναζιστικό στρατόπεδο- κρεματόριο. Και μέσα στα γραφτά της αυτά είπε ότι

"Ευγνωμονώ την τύχη που με έστειλε στο Ravensbrück και συνάντησα και γνώρισα τη Milena."

Τόσο λοιπόν δυνατή μπορεί να είναι μια φιλία.

====
Το βιβλίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κίχλη. H Margarete αφιέρωσε τη ζωή της, μετά τα στρατόπεδα, στον αγώνα κατά του ολοκληρωτισμού. Πέθανε το 1989.