15/6/12

Παράξενες διαδρομές

Αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα λέει κανένας, πουθενά, στον πλανήτη. Ή κι αν η βιοποικιλότητα προέβλεψε να τα λένε μερικοί ακόμη, η δαρβινική θεωρία επέβαλε να μην τα τολμά κανείς. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλήξει κανείς ότι πρόκειται για αστεία πράγματα.

Μόνη άλλη πιθανότητα να θεωρήσουμε ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ είχαν μια συναρπαστική τροχιά ζωής που τους κατέστησε φορείς τέτοιας, μέγιστης, παγκόσμιας κανοτομικής σκέψης. Εντελώς απίθανο.

Το ενδιαφέρον ωστόσο είναι το εξής: αν και τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν συστηματικά και πρωτοπόρα αυθεντική κοινωνική ευαισθησία για διαφορα θέματα (π.χ περίπτωση Κούνεβα και πολλές άλλες περιστάσεις) το προσωπικό βίωμα όταν προβάλλεται  σε πολιτικό λόγο παράγει ανοησία και υποκρισία.

Χαλάσανε τον κόσμο για τον άτυχο Γρηγορόπουλο αλλά σιγήσανε για τα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ, τα ονόματά τους κανένας δεν τα θυμάται... Για την κτηνωδία της Β. Κορέας, τη σφαγή στη Συρία, τίποτα. Αφού το μοντέλο καλών (σαν το Ζιζεκ, "διανοούμενο" της πεντάρας που κουβαλήσανε στην Αθήνα πρόσφατα απ΄ τη Σλοβενία, ή τον εργολάβο της "επανάστασης", Αμυρά, που ετοιμάζει τον αυτιστικό, "ένοπλο" "αγώνα" του) και των κακών (κεφάλαιο, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ...) δεν κολλάει πιστευτά και εύκολα, προτιμάμε να σφυρίζουμε αμέριμνα.

Τώρα που τελείωσε το σιτηρέσιο και λιποτακτεί ο στρατός κατοχής του ΠΑΣΟΚ, προσέφερε, ο ΣΥΡΙΖΑ, και μια ακόμη ελεεινή υπηρεσία, πολιτικό στέγαστρο σε αλήτες τύπου Φωτόπουλου και Σια και στους συμβούλους του Ακη.

Μένει το ερώτημα γιατί μια ποιότητα και μια ευαισθησία, στο προσωπικό επίπεδο παράγει αθλιότητες και κραυγές στο κοινωνικό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου