9/12/08

Παπάδες και Παπατζήδες

Ανηφόριζα την Πανεπιστημίου όταν ακούστηκαν φωνές και βογγητά. Αστυνομικοί είχαν γραπώσει έναν παπατζή και τον αβανταδόρο συνεργάτη του και τους ξυλοφορτώνανε καθώς τους σπρώχνανε στην κλούβα. Ρήγες και βαλέδες πανού στο πεζοδρόμιο.

Επιβραδύνανε λιγάκι το βήμα τους οι περαστικοί, μέχρι να καταλάβουν τι συμβαίνει. Έβλεπες, καθαρά στο βλέμμα τους, ότι εγκρίνανε την αποφασιστικότητα των εκπροσώπων του νόμου και γρήγορα ξαναβρίσκανε τον ταχύ βηματισμό τους. Ίσως σε κάποιους λίγους διέκρινες μια ανθρώπινη συμπάθεια. Κι ο παπατζής άνθρωπος είναι...

Mε κριτήριο την κεφαλαιοποίησή της, η δεύτερη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, μετά την Εθνική Τράπεζα και πολύ πριν απ΄ τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τη EuroBank κ.λπ., λέγεται ΟΠΑΠ και, μέσες άκρες, είναι στην ίδια αγορά με τον παπατζή μας. Στην αγορά του τζόγου δηλαδή και της εμπορίας ελπίδων.

Στην οικονομία το φαινόμενο λέγεται “οικονομία κλίμακας” και υποδηλώνει το πλεονέκτημα του μεγάλου απένατι στον μικρό. Στη λαϊκή διάλεκτο λέγεται “το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό”.

ΟΠΑΠ δεν μπορεί να γίνει ο παπατζής. Αλλά ούτε καν απλός παπάς. Διότι ως απλός παπάς θα μπορούσε να έχει την τύχη του αδελφού Εφραίμ. Με υπεράκτιες δραστηριότητες, λογαριασμούς, ακίνητα, μέχρι και ιδιόκτητες λίμνες...

Αλίμονο! Αντί για όλ΄ αυτά τα σπουδαία, ο καημένος ο παπατζής θα βρεθεί απ΄ το κλουβί της αστυνομίας σε κελί πραγματικό και όχι σε κελί μεταξωτό, σαν αυτό του Εφραίμ και της παρέας του.

Χωρίς το βάρος ενός ΟΠΑΠ, χωρίς το προκάλυμμα ενός ράσου πόσο ευάλωτος φαντάζει ο παπατζής, πόσο ευάλωτος και εξωθεσμικός! Γι΄ αυτό και σύντομα, αν δεν εκσυγχρονιστεί και δε θεσμοποιηθεί κι΄ αυτός, αν δε βρει μια μεγάλη ψευτοϊδέα να ακουμπήσει, θα αποτελεί είδος σε εξαφάνιση.

4/4/08

A letter for Macedonia

Dear friend,

You might be surprised why Greece is so strong and unified on this issue of the “name” of Macedonia. You might even have a human and just tendency to be supportive for the weak; which in this controversy is our northern neighbour (FYROM) and not us. You might for this reason also be angry against an “arrogant” Greece, for not allowing a poor country to name itself according to its desire.

I would like to give you a perhaps different and more balanced perspective of the situation. Most of us were 100% with our government, in vetoing the admission of FYROM in NATO. But we do not back everything that we did on this issue the past 15 yeas. As often the case, not all the fault is on our opponent. Most of us dismiss demonising nations.

There is little historical doubt that ancient Macedonia and Alexander the Great have nothing to do with FYROM. It totally beats us to understand how people can wish so much to identify with an era and a civilisation with whom they have absolutely nothing in common.

But you will respond; “So what? They may have zero relationship but they still like the name. On what grounds can you really deny to them the right to use this name. What is the problem with Luxembourg being an independent state as well as a province of Belgium. You can, similarly, have your Macedonia region and these people can have their Macedonia country. This is the mainstream way that outsiders would react. And it is understandable.

But, there are huge differences between what goes on in Luxembourg and what goes on in the Balkans. Differences which you may have read in the books but that you don't really understand. Differences that we have experienced on our back a lot of times.

FYROM is launching for many years now a black propaganda against Greece. You may have seen how they changed our flag, making a Nazi symbol out of the cross. Or dressed the prime minister in Nazi clothing....

And there is far more of this propaganda that you have not seen. This is the real problem.

This propaganda claims that half of Greece, north, is their territory. This is what they say in the school books and display in their maps. The so called “Aegean Macedonia”. An utter nonsense of course but they dare spell it our unashamed. This is what innocent and ignorant young people say. Do click on the video here (a bit in Greek at the beginning but then in english) and you will appreciate the confidence with which the young generation in FYROM is convinced that towns 300 Km away from the borderline, inside our country, belong to their nation. Do you think that this can happen accidentally? Or is it rather the result of brainwashing along the years. Not to mention the nonsense they are spreading out about persecutions, even nowadays, against their many compatriots that, according to them, reside in Greece !!

Of course Skopje is weak and the voices cannot be heard. But allow us to be more sensitive. Not only because we are more close but because we understand the region better. Because we have shed blood in the region fighting against the Nazis and fighting against the stalinist plot for an independent Macedonia.

Any comment Mr. Bush? Forgetful? Or rather ignorant? Here was the US policy on the matter in 1944

This Government considers talk of Macedonian 'nation', Macedonian 'Fatherland', or Macedonian 'national consciousness' to be unjustified demagoguery representing no ethnic nor political reality, and sees in its present revival a possible cloak for aggressive intentions against Greece. The approved policy of this Government is to oppose any revival of the Macedonian issue as related to Greece."

Secretary of Edward R. Stettinius, Jr., U.S. Secretary of State, December 26, 1944

It is the sheer fact. The idea of an ethnic Macedonia is, at the end, nothing more than a Stalinist construct, to serve Stalin's expansionist policy in the area. A construct that Tito also took over and built upon for his own nationalistic agenda. A construct that even the Greek communists is their unprecedented naivety endorsed and supported for some years at least (although, as always the case with them, never officially repented for their treacherous policy in the name of Stalin's interests).

A construct that is absurd and ridiculous.

There is no Macedonian nation. The geographic area of Macedonia at the beginning of the 20th century was inhabited by Turks, Greeks, Serbs, Bulgarians and Jews. In a period of nationalistic fervor everybody (apart from Jews) claimed that Macedonia was his. But nobody, n o b o d y, claimed that he was Macedonia.

Then, fierce wars broke out in an effort to draw a line in an area where so many nations co-existed. First there was a war of a christian alliance against the Turks (Balkan war I). And then between the Serbs and the Greeks against the Bulgarians (Balkan war II).

At this point, I can also confess to you some historical truth that we, Greeks, disrespect. We claim, rightfully, in our schoolbooks, a brave war against the Turks. But we say nothing about the catalytic role of Bulgaria, that was twice as brave. Even more. We must be honest with history. Bulgaria could have done better in the area. Its army in the first Balkan war was bigger than that of Serbia, Montenegro and Greece together. It had far more casualties compared to Greeks and Serbs, when it more than anybody else humiliated and devastated the Turks and reached outside Constantinople. Perhaps because of this, it was easy prey when the alliance broke and they engaged in war with their former partners (Greeks and Serbs).

It is surprising to me how silent Bulgaria stays on this matter. As it has a just historic claim in the area contrary to the communist artefact of Skopje. But after decades of communist rule, starvation and humiliation they have apparently little interest for these stories...

After the two Balkan wars a line was traced in the georgraphic area of Macedonia. Greece, Serbia and Bulgaria each got its part. And it was only Stalin and nobody else who fathered the concept, discovered and raised the issue of a Macedonian state several decades later...

Greece is accountable for two grave policy failures in managing this matter.

First, it failed to manage this situation 15 years ago when we could have easily settled with a mixed name, North or whatever other, Macedonia. This was our failure; mainly a result of the childish attitudes and idiotic nationalist positions of the Exterior Minister of the conservative party of the time (Antonis Samaras) but also of the extreme and polarising position that the influential socialist party took on the matter those years (embargo against FYROM, etc.).

The second failure is that we failed to reveal at an international scale the true essence of the issue. The red, stalinist, roots of the issue. And the black propaganda that is unfolding in FYROM for years and the total and systematic distortion of historical facts which will certainly create a frustrated, an unfulfilled generation, with false and, why not, offensive, aspirations.

This said, no matter how small and weak FYROM may appear nowadays, the Balkans are notorious for their surprises and the wax and wane of countries.

You should therefore not expect any change of our position. Stalin engineered the concept of the "Macedonian" state in the 40s; This is the fact. He, and not Alexander the Great, is the one and only legacy FYROM draws upon.

Whenever the occasion allows, please do take a closer look to the emerging ideology in FYROM and contribute perhaps in bringing the people there back to reality.

12/3/08

H καταστροφή του δημόσιου χώρου

Η χώρα μας εφηύρε τη δημοκρατία και θεσμοθέτησε δυο κόμματα-- τους αριστοκράτες και τους δημοκράτες και τους έδωσε εντολή ο πρώτος να περιφρουρεί ό, τι αφορά και περιστρέφεται γύρω απ΄ την ατομική ελευθερία και ο δεύτερος να νοιάζεται για το δήμο, για το λαό και την κοινωνία. Σοφία και οικονομία. Μέτρο με μια λέξη.

Σήμερα οι ατομικές ελευθερίες καλά κρατούν. Χύθηκε αίμα αλλά καλά κρατούν.

Ο δημόσιος χώρος όμως καταστρέφεται. Τα δάση πυρπολούνται απ΄ το δόλο και την αδιαφορία, οι ακτές όμορφα και κομψά περιφράσσονται. Τα πεζοδρόμια καταλαμβάνονται απ΄ τα αυτοκίνητα. Πότε είναι η τελευταία φορά που είδατε ανάπηρο πολίτη στο δρόμο; Κι΄ όμως υπάρχουν 300.000 αναπηρικά καρότσια σ΄ αυτή τη χώρα. Κλεισμένα στα δωμάτιά τους. Σε μια χώρα που γέμισε αναψυκτήρια...

Η κυρία του διπλανού διαμερίσματος θα βγει την Πρωτομαγιά με την ψαλίδα και θα πριονίσει τα τριαντάφυλλα του πάρκου για να τα βάλει στο βάζο της. Στο πάρκο, βλέπετε, δεν μπορεί πια να τα χαρεί. Θέλει να τα καμαρώνει μόνη της, νεκρά, μέσα στη γυάλα του τραπεζιού της.

Ο δημόσιος χώρος ως συλλογικό βίωμα, ως επικοινωνία, ως τέχνη εξαφανίζεται.

Ο δημόσιος χώρος ως χώρος εκπαίδευσης δεν υπάρχει εδώ και καιρό.

Ως πολιτική μήπως;

Υπάρχει κανείς να αναστήσει, έστω να μιλήσει για το δημόσιο χώρο σ΄ αυτή τη χώρα;

Λέω πως όχι.

Τουλάχιστον ας σταματήσει η Ολυμπιακή Αεροπορία, η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και τα συναφή να κλαψουρίζουν και να προσπαθούν να υφαρπάσουν και να σφετεριστούν το δημόσιο βίωμα. Ατζέντα προσωπική, στυγνά προσωπική, έχουν όλοι αυτοί.

Το δημόσιο, το συλλογικό, βίωμα, χάθηκε.

Ο δημόσιος χώρος καταπατήθηκε

27/2/08

Γιατί η Κα Τσέκου είναι φυλακή;

Τι καταλαβαίνει ο μέσος Έλληνας από την ιστορία της Τσέκου και του Ζαχόπουλου;

Ότι η Κα Τσέκου, 35 ετών, άνεργη και με το άγχος της κρίσιμης ηλικίας, όσον αφορά το θέμα της οικογένειας, έκανε υστερόβουλα τα γλυκά μάτια στον Κο Ζαχόπουλο, άτομο όχι ιδιαίτερων αισθητικών προδιαγραφών, με ογκωδέστατη κοιλιά, μεξικάνικη μουστάκα και αφάσιο χαμόγελο.

'Οτι ο Κος Ζαχόπουλος, ηλιθίως, πίστεψε οτι η Κα Τσέκου τον είχε ερωτευτεί. Λέγω ηλιθίως διότι αν επρόκειτο για μια απλή σεξουαλική πράξη άνευ “'έρωτα” ο Κος Ζαχόπουλος θα μπορούσε να βρει ανταπόκριση από πλήθος ανατολικοευρωπαίες, εικοσάρες και δίμετρες.

Μια παρένθεση. Στο σημείο αυτό καλοί μου φίλοι μου είπαν ότι δεν ήταν “έρωτας” αλλά η απίστευτη ηδονή που προκαλεί η άσκηση της εξουσίας. Ίσως νάναι κι έτσι και ο Κος Ζαχόπουλος να μην ήταν αφελής αλλά να ένοιωθε εξουσιαστικές ηδονές πρωτόγνωρες που εμείς οι υπόλοιποι ποτέ δε θα βιώσουμε.

Ότι η Κα Τσέκου έκανε κάποια δήλωση του τύπου “Κοίταξε να δεις Ζαχόπουλε, ή με διορίζεις ή σε παίρνει και σε σηκώνει με το βίντεο που σου έχω τραβήξει”.

Ότι ο Κος Ζαχόπουλος ένοιωσε να φεύγει η γη κάτω απ΄ τα πόδια του, ίσως- έτσι διαδίδεται- να θυμήθηκε και βαρύγδουπες και ανεπίτρεπτες δηλώσεις σεξουαλικής υπεροχής, που αφελώς είχε κάνει σε στιγμές ερωτικής κορύφωσης. Είδε και ένοιωσε την αποφασιστικότητα της υφισταμένης- “ερωμένης” του, ένοιωσε και είδε ότι δεν ήταν δα και κανένας Άδωνις και, σε μια στιγμή καθολικής απόγνωσης και απογοήτευσης, έπεσε στο κενό.

Υπάρχει κανένας 'Eλληνας που έχει άλλη ερμηνεία για το “ειδύλλιο” Τσέκου - Ζαχόπουλου;

Τυχερός ο Κος Ζαχόπουλος αλλά η Κα Τσέκου γιατί να είναι φυλακή;

Ακόμη και πορνίδιο να θεωρήσουμε την Κα Τσέκου είναι αυτό παράνομο; Ασφαλώς όχι. Μόνο στη Σουηδία είναι παράνομη η πορνεία.

Εκβιασμός μήπως; Μα κάθε μέρα υπολογίζω σε εκατοντάδες τις κουβέντες του τύπου “Ή μου κάνεις .... ή σου κάνω ....” Δηλαδή αν κάποιος ή κάποια, μετά από μια τέτοια στιχομυθία, βγει στο μπαλκόνι και πέσει, υπάρχει εκβιασμός ικανός σε σε κλείσει φυλακή;

Ρώτησα και ξαναρώτησα δικηγόρους και απάντηση δεν πήρα. Νομική βάση δε φαίνεται να υπάρχει.

Αυτό όμως που υπάρχει, και που το καταλαβαίνει ο καθένας, είναι ότι η Κα Τσέκου είναι η τελευταία ρόδα του ζουρνά. Μάλλον αυτό πληρώνει.

Δυστυχώς στη χώρα μας η εξουσία τη βγάζει πάντα λάδι. Κι ας νοιώθει ανυπέρβλητες και ακατανόητες για μας τους πολλούς ερωτικές ηδονές.

Αν υπάρχει ένας λόγος να έχουμε εξουσία αυτός είναι για να διαχειρίζεται τις ευθύνες. Για να έχουμε κάπου να φορτώνουμε τις ευθύνες. Χωρίς να τις μεταθέτει στην κάθε Κα Τζέκου.

Εξουσία = ευθύνη. Εξ΄ ορισμού.


'Εχει καταρρεύσει αυτή η προφανής εξίσωση. Ο Κος Ζαχόπουλος και οι διάφοροι με τις σακούλες με τα εκατομμύρια , η πολιτική και η οικονομική εξουσία, στο απυρόβλητο, ελεύθεροι και ασύδοτοι.

Και μια καημένη η Κα Τσέκου να οδηγείται δεκάδες φορές στον ανακριτή και τον εισαγγελέα, με παραμορφωμένη τη μούρη. Και μετά στη στενή.

Λες και η μούρη του Ζαχόπουλου εκτός από υψηλή αισθητική εκπέμπει και ανυπέρβλητη ηθική, τέτοια που να μας επιτρέπει να τη βλέπουμε και να την καμαρώνουμε χωρίς ψηφιακή παραμόρφωση, όπως επιβάλεται για την κακιά μάγισα, την Κα Τσέκου .

Δεν υπάρει κάποια αδικία προδηλέστατη;

Κανένα σχόλια από κανένα κόμμα μήπως;

Μπα, τίποτα...

28/1/08

Για το Χριστόδουλο

Έφυγε ο Χριστόδουλος, τερματίζοντας μια ηχηρή σελίδα της εκκλησιαστικής ιστορίας και κατ΄ επέκταση της κοινωνικής ζωής στην Ελλάδα, αφού εκκλησία και κράτος παραμένουν στη χώρα μας θεσμοί καλά σφιχταγκαλιασμένοι.

Υπήρξε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Αρχιεπίσκοπος. Ισχυρά αυτόφωτο και αυθεντικό άτομο, με μεγάλη μόρφωση και πηγαίο λόγο. Κοινωνός της άποψής του, με τρόπο συχνά ακατέργαστο, προξενώντας αναπόφευκτα μεγάλη χαρά και αυτοπεποίθηση στους οπαδούς του αλλά και διεγείροντας έναν απόλυτο αρνητικό ψυχισμό στους αντιπάλους του.

Ίσως σε μια άλλη εποχή, όπου η πολιτική ζωή στη χώρα διέθετε σπέρματα αυθεντικότητας, ο Αρχιεπίσκοπος να φάνταζε πολωτικός. Υπό το φως της ψευτιάς που βασιλεύει σήμερα, της αφασίας, βλακείας και υποκρισίας του κάθε πράσινου και μπλε Μαγγίνα και Πολύδωρα, της φτώχιας και της προκλητικότητας που εκπέμπει η τέταρτη εξουσία, ένας λόγος οξύς είναι επίκαιρος και απαραίτητος.

Η πόλωση που παρήγε ο Αρχιεπίσκοπος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε λόγους δογματικούς. Υπάρχουν Χριστιανοί στη χώρα μας που ενθουσιάζονται από έναν ορμητικό αρχηγό της εκκλησίας. Υπάρχουν και άθεοι στη χώρα που εκνευρίζονται. «Γιατί δεν περιορίζεται στα θρησκευτικά του καθήκοντα και επιδιώκει το φως της δημοσιότητας;” Αυτή ήταν μια συνηθισμένη κριτική νότα στον Αρχιεπίσκοπο.

Κάπως άδικη θα έλεγα. Από έναν Χριστιανό μια τέτοια παρατήρηση θα είχε νόημα. Από έναν άθεο δεν μπορεί να έχει. Ένας άθεος όπως ανέχεται τον Κο Τρινταφυλλόπουλο κάθε βράδι στα κανάλια, έτσι ας ανεχθεί και τον Κο Χριστόδουλο. Τι τον νοιάζουν τα θρησκευτικά καθήκοντα του Κου Χριστόδουλου;

Προσπαθώ να δω το Χριστόδουλο αποδογματοποιημένα, ξεχνώντας τις τυχόν μεταφυσικές μου ανησυχίες. Ίσως μου είναι περισσότερο εύκολο, γιατί δεν έχω και ιδιαίτερα πολλές (και η αθεϊα μια μορφή μεταφυσικής άποψης είναι...)

Ήταν, πιστεύω, ριζοσπάστης, όταν κάλεσε τον Πάπα στην Ελλάδα και, με σεμνότητα και πνεύμα φιλόξενο, τον οδήγησε και προσευχήθηκε μαζί του, στα βήματα ενός κοινού σημείου αναφοράς, του Απ. Παύλου. Δυστυχώς η αντίληψη ότι ο Πάπας είναι το απόλυτο κακό έχει βαθιές και απόλυτα αυτοκαταστροφικές για τον Ελληνισμό ρίζες. Εγωισμοί και δογματικές ανοησίες κράτησαν τους στρατούς της Δύσης μακριά απ΄ το Βυζάντιο και το παρέδωσαν, και μάλιστα αυτάρεσκα για πολλούς ανόητους της εποχής, στους Τούρκους. Μόνο στο μίσος για τους Εβραίους θα βρει κανείς κάτι αντίστοιχο με το διαχρονικό μίσος για τον Πάπα. Η υπέρβαση του Χριστόδουλου στο σημείο αυτό υπήρξε μεγαλειώδης.

Πoια θα μπορούσε να είναι ακόμη περισσότερο ριζοσπαστική κίνηση; Το να αγγίξει και να ανοίξει το θέμα της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας και να τη διασυνδέσει με τους φτωχούς κι αποκλεισμένους αυτής της χώρας. Θέμα που προφανώς ξεπερνούσε το δυναμισμό και το ριζοσπαστισμό του Αρχιεπίσκοπου.

Αλλά και ανεδαφικά ρομαντικός γιατί φώναζε στην Ευρώπη να γίνει Ελλάδα, λες και ζούμε στο 400πΧ ή έστω μΧ, και αντιφατικός γιατί την ίδια στιγμή ζητούσε απ΄ την Ευρώπη να κρατήσει τους βάρβαρους Τούρκους έξω.

Έφυγε ο Χριστόδουλος και σύντομα θα υπάρξει νέος αρχηγός της Εκκλησίας. Ας είναι περισσότερο ριζοσπάστης. Ας κοιτάξει περισσότερο τους φτωχούς και ανήμπορους σ΄ αυτή τη χώρα, αφού τόσα και τόσα υλικά μέσα έχει η εκκλησία και τόση αφασία, ψευτιά και δομική αδιαφορία επικρατεί σ΄ ολες τις πτέρυγες της πολιτικής ζωής. Ας βοηθήσει να απαλλαγούμε απ΄ τους μύθους που μας κατατρύχουν για "συνωμοσίες" του Πάπα και άπειρων άλλων "ανθελλήνων", για να δούμε κάποια στιγμή καθαρότερα τον εαυτό μας στον καθρέφτη.

Αποχαιρέτησε την Αλεξάνδρεια με αξιοπρέπεια. Όπως αρμόζει σε Έλληνες, ας υπάρξει σεβασμός και επιείκια για το νεκρό Αρχιεπίσκοπο.