20/5/21

Η μάχη του Αλικιανού

Μας αρέσει να μνημονεύουμε τις καταστροφές, μιλάμε για την Άλωση της Πόλης και τη σφαγή στο Διστόμο περισσότερο απ΄ ότι μιλάμε για τις επιτυχίες.  Μας αρέσει να ονειροπολούμε, φαντασιωνόμαστε την Παναγιά να κατεβαίνει στα τείχη και υπερβάλλουμε τη σημασία της “φωτιάς στο Γοργοπόταμο”, αποσιωπώντας συχνά ότι Εγγλέζοι ήταν που κρατούσαν το τσακμάκι.

Κι έτσι οι αληθινά μεγάλες στιγμές χάνονται μες στην αχλή του μύθου και του όνειρου.

Αληθινά μεγάλη στιγμή ήταν η μάχη του Αλικιανού στα Χανιά, τέτοιες μέρες του 1941, όπου ο Αντ/ χης Κάρκουλας με ένα σύνταγμα νεοσυλλέκτων (!) και με αντάρτες κρητικούς, κράτησε τη θέση του στο Αλικιανό για 3- 4 μέρες απέναντι σε λυσσώδεις επιθέσεις αλεξιπτωτιστών και μηχανοκίνητων συνταγμάτων των Γερμανών. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές χιλιάδες πολεμιστές- σύμμαχοι και Έλληνες- να προλάβουν να φτάσουν στα Σφακιά και να εκκενωθούν στη Μ. Ανατολή αποφεύγοντας την αιχμαλωσία.

Η μάχη μνημονεύεται με θαυμασμό σε βιβλία πρωταγωνιστών της μάχης της Κρήτης, Εγγλέζων, Αυστραλών και Νεοζηλανδών. Στο Greece and Crete του Buckley, στο Operation Mercury του Simson, στο The fall of Crete του Clark, υψηλόβαθμου Βρετανού. Ο Clark αναφέρει ότι οι Γερμανοί ήταν με την εντύπωση ότι είχαν απέναντί τους ισχυρές δυνάμεις των Εγγλέζων.

Φωτογραφία του Κάρκουλα δεν φαίνεται να υπάρχει στο δίκτυο- κρίμα σε μας.

Yπάρχει όμως των συμπολεμιστών του.

Αθάνατοι!