Η αξιολόγηση στο τμήμα Μηχανολογίας του ΤΕΙ Κρήτης

Το Τμήμα Μηχανολογίας του ΤΕΙ Κρήτης, ήταν το πρώτο απ΄ τα εκατοντάδες τμήματα ΤΕΙ της χώρας που αξιολογήθηκε πλήρως (από εσωτερικούς και τα εξωτερικούς αξιολογήτες) και απόλυτα επιτυχώς.

Ερώτηση: To έμαθε κανείς;

Απάντηση: Ασφαλώς όχι, και αυτό όχι γιατί το κρατήσαμε μυστικό για να μην μας ζηλέψουνε.

Υπάρχουν μυριάδες αντιστάσεις ενός συμπλέγματος φοιτητοπατέρων, κομματοπρακτόρων και ακαδημαϊκών, σε μια άθλια εμπορική συναλλαγή όλων με όλους. Αντιστάσεις για την αξιολόγηση, που είναι, ωστόσο, προφανής και αυτονόητη διαδικασία, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Για το θέμα έχουν λεχθεί πολλά. Mέχρι και η Κα Διαμαντοπούλου, λαμπερό προϊόν, η ίδια, του ίδιου του παραπάνω συστήματος συνδιαλλαγής, το κατάλαβε και δρομολόγησε γενναίες αλλαγές.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση. Η απίστευτα επιδερμική και φοβική υλοποίηση κάθε εκσυγχρονισμού. Όταν, πριν κάποια χρόνια, ξεκινούσε η αξιολόγηση στην εκπαίδευση, ρώτησα ένα στέλεχος του Υπ. Παιδείας, αν θα ανακοινώνονται τα αποτελέσματά της στον τύπο. Τρομοκρατήθηκε. “Όχι, όχι, α πα πα πα”, απάντησε γεμάτος δέος. Σαν να του είχα προτείνει τη μεγαλύτερη ανηθικότητα. “Όλα αυτά γίνονται για να γίνουμε καλύτεροι”, μου είπε.

Ασφαλώς γίνονται για να γίνουμε καλύτεροι. Μήπως όμως αξίζει να ενημερώσουμε και αυτούς που μας πληρώνουν για το πόσο καλοί είμαστε ή δεν είμαστε; Γιατί ίσως και να τους ενδιαφέρει.

Γιατί τόσο δέος;

Η εξήγηση είναι απλή. Η χώρα μας δεν μπορεί να συνηθίσει την ιδέα ότι δεν είναι όλα ίδια. Η ιδεολογική κυριαρχία της σταλινικής “αριστεράς” υπήρξε και συνεχίζει να είναι απόλυτη. Το να πεις ότι ο “Α” είναι καλύτερος από τον “Β” είναι έγκλημα. Στην άλγεβρα της ηλιθιότητάς τους όλα είναι ίδια. Κρύβονται υποκριτικά πίσω από το υψηλό ιδανικό της ισότητας ευκαιριών και αρνούνται ότι οι ανισότητες αποτελεσμάτων είναι αναπόφευκτες. Όταν ήρθαν στα πράγματα παρήγαν τη Σοβιετία, που μετεξελίχθηκε στη σημερινή Ρωσία, όπου οι κοινωνικές ανισότητες σοκάρουν ακόμη και τις βραζιλιάνικες φαβέλες. Έτσι είναι, η μεγαλύτερη απόσταση στο σύμπαν είναι αυτή απ΄ τις παχιές κουβέντες μέχρι την πράξη.

Στο τμήμα όμως Μηχανολογίας δεν υπήρξαν παχιές κουβέντες. Υπήρξαν έργα. Και αυτό καταγράφηκε και μετρήθηκε. Δεν είναι καθόλου παράξενο, αφού έχοντας παραστάσεις από πάρα πολλά συστήματα πάντα εκπλησσόμουνα ευχάριστα με το απίστευτα υψηλό έμψυχο υλικό του συγκεκριμένου τμήματος.

Καταγράφηκε αλλά δεν επικοινωνήθηκε. Στις μέρες μας, είναι σαν να μην υπήρξε...

Τι θα γινότανε αν η κοινωνία μάθαινε ότι την επίδοση του συγκεκριμένου τμήματος, μαζί με όλα τα άλλα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Ελλάδα; Αν τα νέα ήταν πρωτοσέλιδα σε όλες, ας πούμε, τις εφημερίδες την πρώτη Κυριακή του Απριλίου κάθε χρόνο;

• H κοινωνία σε λίγα χρόνια θα έπαιρνε το μήνυμα και θα εμπιστευότανε καλύτερους φοιτητές στο συγκεκριμένο τμήμα. Θα έσπαγε έτσι το κυρίαρχο σήμερα κριτήριο επιλογής με βάση την εγγύτητα σε μεγάλα αστικά κέντρα. Η προσέλκυση καλύτερων φοιτητών είναι ο βασικός αν όχι ο μόνος μοχλός για να γίνει το τμήμα καλύτερο. Είναι ο πιο σαφής τρόπος, η πιο ουσιαστική διαδικασία αναβάθμισης των σπουδών. 
• Οι απόφοιτοι θα ήταν πολύ πιο περιζήτητοι αφού οι πρώτοι που θα ενδιαφέρονταν για τα αποτελέσματα της αξιολόγησης θα ήταν οι εργοδότες αλλά και τα άλλα ιδρύματα του εσωτερικού/ εξωτερικού, για όσους θα θέλανε να συνεχίσουν σε μεταπτυχιακά.
• Το τμήμα θα είχε ένα καλό επιχείρημα για να ζητήσει αύξηση των κονδυλίων του, και η κεντρική διοίκηση θα είχε εντοπίσει μια καλή επένδυση για τα χρήματα των φορολογούμενων.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απ΄ τ΄ αποτέλεσμα που θέλουμε να έχει αυτή η άσκηση. Η αξιολόγηση. «Λέγω για τους άξιους». Η ετυμολογία τα λέει όλα. Ο σκοπός είναι να πούμε για τους άξιους. Να πούμε, αφού τους βρούμε με κάποια κριτήρια αξιοσύνης που θα θεσπίσουμε. Και να το πούμε στην κοινωνία. Ο κίνδυνος είναι ν΄ αρχίσουμε να λέμε για τους εαυτούς μας στους ίδιους μας τους εαυτούς. Να φωνάξουμε και τους φίλους μας να μας πουν και αυτοί τη γνώμη τους. κι΄ εμείς γι΄ αυτούς. Άντε να φωνάξουμε και κανέναν απ΄ το εξωτερικό. Να δει και αυτός την όμορφη χώρα μας και να μας κομίσει κάτι απ΄ τη σοφία του. Να πιούμε και καμιά ρακί και να πηγαίνουμε.

Χωρίς αξιολόγηση, που να περιλαμβάνει κατάταξη και επικοινωνία των αποτελεσμάτων της, έχουμε απλά μια αυτιστική άσκηση γυμναστικής που δεν αποδεσμεύει ούτε 5% απ΄ το δυναμικό που έχει η αξιολόγηση. Αργά ή γρήγορα θα κουράσει, θα υποβαθμιστεί και τελικά θα εγκαταληφθεί ή θα λαθροβιώνει όπως πάρα πολλοί άλλοι θεσμοί και διαδικασίες.

Προς μεγίστη χαρά των ηλιθίων οπαδών της άλγεβρας της αναγκαστικής ισότητας αποτελεσμάτων και των διαφόρων που έχουν επενδύσει επαγγελματικά πάνω της.