28/2/12

Η δραχμή και η πυρηνική ενέργεια


Η πυρηνική ενέργεια έχει του κόσμου τα πλεονεκτήματα απέναντι στα συμβατικά καύσιμα. Καμιά αέρια ρύπανση, καμιά κλιματική αλλαγή, καμιά εξάρτηση από απρόβλεπτες χώρες (Ιράν, κ.λπ.), χαμηλότερο κόστος. Έχει όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα. Ρίσκο. Ρίσκο να πάει κάτι στραβά. Πολλή μικρή πιθανότητα να συμβεί (δες Γαλλία) αλλά πολύ καταστροφική συνέπεια αν συμβεί (δες Ιαπωνία). Ρίσκο, που τελικά την καθιστά, εξόχως αντιδημοφιλή.

Οι οπαδοί της δραχμής θα πρέπει ίσως να προβληματιστούν από το ανάλογο αυτό. 'Oπως και να το δει κανείς υπάρχει σήμερα πληθώρα σοβαρών και γελοίων απόψεων πίσω και απ΄ τις δυο βασικές προσεγγίσεις. Εννοώ, το “μνημόνιο και ευρώ” και τη “δραχμή και έξω απ' την ευρωζώνη” (*). Βεβαιότητα δεν υπάρχει για καμιά από τις δυο. Ας το πάρουμε απόφαση. Οι προβλέψεις σε αυτά τα θέματα είναι πάντα επισφαλείς. Το εξαιρετικό βιβλίο “The Black Swan” του N. Taleb προσφέρει μέχρι και μαθηματική τεκμηρίωση της πλήρους αδυναμίας ασφαλών προβλέψεων, σε πρωτόγνωρες συνθήκες όπως είναι και οι σημερινές,

Στις περιπτώσεις αυτές, το πρώτο βήμα είναι να βγει κανείς από την αλαζονεία της βεβαιότητας και να θέσει τα περίφημα "what if?". Tι δηλαδή γίνεται αν ..

Το "what if" της δραχμής, η αρνητική της δηλαδή εκδοχή, όχι σίγουρη αλλά οπωσδήποτε πιθανή, ισοδυναμεί με... το μεσαίωνα. Το κοινωνικό ρήγμα θα είναι τρισχειρότερο από το σημερινό, με ένα μικρό μέρος της κοινωνίας (πλούσιοι, διεφθαρμένοι, καιροσκόποι, κ.λπ.) να συναλλάσσεται με Ευρώ και τους πολλούς, πληβείους, με δραχμές, ημερήσιας διακύμανσης. Σοβιετία δηλαδή, στις δόξες της. Δολάρια για το κόμμα και γελοία νομίσματα (ρούβλια, λει, ζλότια, ...) για το λαό.

Το συντριπτικό επιχείρημα κατά της δραχμής είναι το ίδιο με το συντριπτικό επιχείρημα κατά της πυρηνικής ενέργειας. Ρίσκο, απόλυτα υψηλό ρίσκο. Η θεωρία ρίσκου (risk analysis) και όχι οι οικονομετρικές προβλέψεις είναι που προσφέρουν την καλύτερη βάση για τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα. Εναντίον φυσικά της δραχμής.

(*) Υπάρχει και μια τρίτη άποψη "ευρώ και χρεοκοπία και όχι μνημόνιο" που την υποστηρίζουν σημαντικά (Βαρουφάκης, Λαπαβίτσας) αλλά μάλλον λίγα άτομα . Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αφού μοιάζει να πετυχαίνει τον ιδανικό συνδυασμό του "κάλλιο πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος". Και πάλι όμως το "what if" του σεναρίου αυτού, γεμίζει το σκηνικό με δραχμές και μεσαιωνικές, σιδερένια διαστρωματωμένες, κοινωνικές δομές και μας παει 100 χρόνια πίσω.

15/2/12

Πλαστικά Κρήτης ΑΕ


Τα Πλαστικά Κρήτης είναι από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του τι έλειψε σ΄ αυτή τη χώρα, με αποτέλεσμα να φτάσει εδώ που έφτασε.

Τα Πλαστικά Κρήτης είναι μια φωτεινή και μοναδική περίπτωση εταιρείας για τους εξής λόγους:

  • για 30 χρόνια, αντί να σφιχταγκαλιάζεται με το δημόσιο τομέα για να ροκανίζουν από κοινού το δημόσιο χρήμα, επένδυε συνεχώς στην καινοτομία και στην εξωστρέφεια. Ο όμιλος έχει πια καμιά δεκαριά εργοστάσια σε όλον τον κόσμο και βρίσκεται σε συνεχή άνοδο, ανέγγιχτος από την οποιαδήποτε κρίση.

  • απείχε συνειδητά από το μεγάλο πάρτυ- κλοπή του χρηματιστηρίου που συνδιοργανώθηκε από την εγκληματική ανευθυνότητα των πολιτικών, τα κλεπτοκρατικά ένστικτα μιας μεγάλης μερίδας της επιχειρηματικής τάξης στην Ελλάδα και την ασχετοσύνη και ανευθυνότητα των τραπεζών που οργάνωναν απίθανες δημόσιες εγγραφές σε απίθανες τιμές. Η δημόσια εγγραφή που έκανε η εταιρία εκείνη την εποχή έγινε σε τιμή που είναι ανάλογη της σημερινής. Αντίθετα με τις δημόσιες εγγραφές του 99% των άλλων, δυστυχώς ακόμη και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που βρίσκονται 10 και 100 φορές κάτω από τις τιμές που πούλησαν τις μετοχές τους στον "κοσμάκη" τη βρωμερή εκείνη εποχή.

  • Ίσως πίσω απ΄ όλα αυτά τα θαυμαστά βρίσκεται η ίδια η οικογένεια των βασικών μετόχων, η οικογένεια Λεμπιδάκη. Πάντα κρατήθηκε μακριά από τα φλας της δημοσιότητας και της βλακείας, πάντα διατήρησε μια βαθιά και βιωματική σχέση με τη σεμνότητα και το μέτρο.

Είχα τη μεγάλη χαρά να δουλέψω με τα Πλαστικά Κρήτης την περίοδο 1990- 1993 και να αποκτήσω φιλική σχέση με το Μανόλη Λεμπιδάκη, Δ/ ντα Σύμβουλο, που ενσαρκώνει πλήρως όλες τις παραπάνω αρετές. Με την ιδιότητα αυτή του γράφω δυο λόγια.

==

Μάνο καλημέρα,

με την ιδιότητα του παλιού συνεργάτη και παντοτινού φίλου θέλω να σε προσκαλέσω να μελετήσεις από κοντά την περίπτωση της Δημιουργίας Ξανά!, του κόμματος του συστάθηκε πρόσφατα με φιλόδοξη και απλή ατζέντα. Να κάνει να νοιώσει ρίγος το μέτωπο της λαμογιάς και της βλακείας.

Δεν είμαστε λέσχη συζητήσεων Μανόλη, όπως σύντομα θα διαπιστώσεις με το κοφτερό σου κριτήριo. Η ΔΞ στελεχώνεται από επαγγελματίες, από πολυάσχολα άτομα, που δεν έχουν καμιά φιλοδοξία ούτε και χρόνο για αυτό που λέμε "πολιτική καριέρα". Όπως και εσύ, που παρά τη μεγάλη και επιτυχημένη διεθνοποίησή σου παραμένεις Έλληνας έτσι και εμείς, στην κλίμακά μας, μας πονάει και μας τσακίζει αυτό που συμβαίνει σήμερα. Μας αξίζει κάτι καλύτερο. Θυμάσαι που τα δικά μας τα μαστόρια δεν πιανότανε πουθενά Μάνο, μπροστά στους Γερμανούς; Θυμάσαι τον Κοσμά; Ή τους απορημένους, μ΄ αυτά που βλέπανε μπροστά τους, Γερμανούς μηχανικούς; Υπάρχει Γερμανός Γιάννης Μελάς; Συνάντησες κανέναν; Δεν υπάρχει Μάνο! Ούτε στη Γερμανία ούτε πουθενά στον κόσμο.

Μας αξίζει καλύτερα Μάνο, το ξέρεις και το ξέρω. Σε ενημερώνω λοιπόν για κάτι που έτσι κι' αλλιώς σύντομα να μάθεις. Την ηθική σου στήριξη ζητώ Μάνο στη  πορεία αυτή. Και να πιούμε και καμιά ρακί σύντομα

Νίκος Σακκάς, Δημιουργία Ξανά! www.dimiourgiaxana.gr



5/2/12

H γλίτσα του νεοπλουτισμού- Πέτρος Κωστόπουλος

Το κείμενο που ακολουθεί ανέβηκε στο site της εκπομπής «Το κουτί της Πανδώρας» και σε μία ώρα κατέβηκε από τη λογοκρισία.

Το γνωστό blog prezatv.blogspot.com δημοσίευσε το λογοκριμένο κείμενο, όπως συνηθίζει να κάνει με όλα τα κείμενα που λογοκρίνονται και φιμώνονται, για διάφορα συμφέροντα. Το κείμενο αναφέρεται στο γνωστό Πέτρο Κωστόπουλο και στη συμπεριφορά του στους εργαζόμενους, τώρα που ο μεγαλοεπιχειρηματίας δηλώνει πτώχευση, δείχνοντας επιδεικτικά τα όργανά του.

Γίδια που γίνανε τηλεπερσόνες υπάρχουν παντού. Στην Ελλάδα όμως κυβερνήσανε τη χώρα. Να που η "κρίση" έχει και τα καλά της και μας γλυτώνει από αρκετά σιχάματα.

Ο εύστοχος όρος ¨γλίτσα" είναι συμβολή του φίλου Γιάννη Σιάτρα

=========================



ΠΩΣ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ 69 ΣΤΟ 99...
99... ένας αριθμός που έγινε μόδα. Ένας αριθμός που κάποιους τους φοβίζει και κάποιους άλλους τους κάνει να αισθάνονται ανακούφιση. Για τον Πέτρο της διπλανής πόρτας ή αλλιώς τον Πέτρο που έκανε το lifestyle της Μυκόνου τρόπο ζωής μάλλον είναι ανακούφιση αφού πατώντας πάνω στα καλοφτιαγμένα παραθυράκια του νόμου, δεν θα χρειαστεί να δώσει τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που χρωστάει σε φωτογράφους, δημοσιογράφους, διαφημιστές...

Όλα ξεκίνησαν το 1987, τότε που ο μικρός Βολιώτης βρέθηκε στην Αθήνα και έχοντας γερές πλάτες έφτιαξε ένα ανατρεπτικό –για την εποχή- περιοδικό. Το ΚΛΙΚ. Για πρώτη φορά βρίσκεται στη θέση του διευθυντή, για πρώτη φορά συναντά την επιτυχία και ο μαγικός κόσμος των media άνοιξε τις αγκάλες του για εκείνον. Στο πλάι του βρισκόταν ο Άρης Τερζόπουλος. Μαζί απογείωσαν το «Κλικ» και ο Πέτρος έμαθε τι θα πει «καλή ζωή».

Λίγα χρόνια μετά στη ζωή του εμφανίστηκαν ο Πάνος Μαρινόπουλος και ο ιδιοκτήτης κατασκευαστικής, Δάκης Ιωάννου. Μαζί οι τρεις τους ίδρυσαν την ΙΜΑΚΟ το 1993 και από εκεί που ο Πέτρος ήταν απλά ένας εκδότης ενός επιτυχημένου περιοδικού, όπου έδειχνε κώλους και βυζιά, κατέληξε να είναι συνιδρυτής ενός από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους με τίτλους περιοδικών που έκανα πάταγο. «Nitro», «Mirror», «Down Town» αλλά και ξένοι τίτλοι που αγοράστηκαν έναντι αδράς αμοιβής όπως το «Esquire» και το «ΟΚ!». Ο Κωστόπουλος αισθάνεται σαν τον Μήδα, το επίπεδο ζωής του αλλάζει και το high life γίνεται καθημερινότητα του. Ο κόσμος τον λατρεύει και τον θαυμάζει. Το απλό παιδί της ελληνικής επαρχίας από μια ταπεινή οικογένεια του μόχθου, η οποία δύσκολα τα έφερνε βόλτα έγινε ο μεγιστάνας του lifestyle που παίρνει μικρά ονόματα και τα αναγάγει στο talk of the town. Μεγάλα parties με δευτεροκλασάτες ψευτο-celebrities που δημιούργησε ο ίδιος μέσα από τα περιοδικά του, βόλτες στα πελάγη με τα πανάκριβα φουσκωτά του, εξώφυλλα αλά James Dean και τα πούρα αποτελούν πλέον τρόπο ζωής.

Μόλις η ΙΜΑΚΟ ανεβαίνει στην κορυφή, εξαγοράζει τις μετοχές του Μαρινόπουλου και του Ιωάννου και γίνεται ο απόλυτος εκδότης. Απλώνει τα πλοκάμια του στο ραδιόφωνο και στο ίντερνετ και πλασάρεται ως το «καλό και άνετο αφεντικό»...και στην αρχή τα καταφέρνει. Στελεχώνει την εταιρεία με δικά του άτομα, που αγαπάνε την δουλειά και παλεύουν να ανεβάσουν ακόμα πιο πολύ τις πωλήσεις της ΙΜΑΚΟ. Η εταιρεία εισάγεται στο Χρηματιστήριο, οι πωλήσεις των περιοδικών της εταιρείας καλπάζουν και ο Κωστόπουλος είναι και με τη βούλα μέχρι το 2002 ο βασιλιάς του lifestyle.

Δημιουργεί την ψευδαίσθηση στο αγοραστικό κοινό πως έχει ανάγκη να μάθει ποιος βγαίνει με ποιον, τι φοράει η κυρία του κυρίου, που πήγε ο τάδε τραγουδιστής διακοπές με την παράνομη σχέση του και ο κόσμος τσιμπάει. Φτιάχνει έναν κόσμο μέσα στην γκλαμουριά, τον περικλείει μέσα σε μία φούσκα ώστε να φαντάζει άπιαστος και γυαλιστερός και ωθεί τον κόσμο να αγοράζει με μανία τα περιοδικά του και αναμένει την επόμενη επιχειρηματική κίνηση του αυτοδημιούργητου Βολιώτη.
Ωστόσο, η «πτώση» δεν άργησε να έρθει. Ο Πέτρος έκανε μεγάλα ανοίγματα με γνώμονα την ματαιοδοξία του να μπορέσει να εξαπλωθεί στον χώρο και να μονοπωλήσει κατατροπώνοντας τους αντιπάλους. Η ακριβή ζωή σε συνδυασμό με τα υπέρογκα δάνεια που πήρε –με την βοήθεια και ανοχή των τραπεζικών ιδρυμάτων αλλά κυρίως των καλών γνωριμιών του-για να δώσει ανάσες στην IMAKO φαίνεται ότι ήταν το τίμημα της προηγούμενης επιτυχίας. Οι κυκλοφορίες των περιοδικών της IMAKO κατρακύλησαν, το ρευστό τελείωσε και η αίγλη ξεθώριασε. Αυλικοί που ήταν γύρω του, όταν άρχισαν να βλέπουν την κατρακύλα της εταιρίας λάκισαν και αποχώρησαν και όσοι έμεναν έσφιγγαν τα δόντια και περίμεναν πότε θα διορθωθεί η κατάσταση. Πλέον οι μόνιμοι συνεργάτες του μισθολογίου μειώθηκαν δραματικά και τις θέσεις τους πήραν τα «μπλοκάκια». Νέα, απαίδευτα παιδιά , χωρίς απαιτήσεις, χωρίς λόγο, που κατεβάζουν το κεφάλι και υπομένουν τις αντίξοες συνθήκες περιμένοντας να φτιάξει η κατάσταση. Μία κατάσταση η οποία πάει από το κακό στο χειρότερο.

Από το 2010 οι υπάλληλοι οι οποίοι περνάνε 10-11 ώρες την ημέρα στο σομόν κτήριο της Μαρίνου Αντύπα μένουν απλήρωτοι. Ο ίδιος τους διαβεβαιώνει πως θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσει να τους πληρώσει. Ταυτόχρονα όμως αγοράζει το ένα σκάφος μετά το άλλο, απολαμβάνει τις διακοπές του σε ξενοδοχεία 5 αστέρων, τρώει και φωτογραφίζεται σε πανάκριβα εστιατόρια, λίγες ώρες αφού είχε κλαφτεί μπροστά στους εκατοντάδες εργαζόμενους του ότι βάζει χρήματα από την τσέπη του –τα οποία δεν του περισσεύουν- για να μπορέσει να στηρίξει την εταιρία.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 ο ίδιος διαβεβαίωσε τους απελπισμένους πλέον εργαζόμενους του πως το πρόβλημα ρευστότητας φτάνει στο τέλος του. Ενώ μόλις τον Δεκέμβριο του 2011 ο ίδιος άνθρωπος δηλώνει πως χρήματα δεν υπάρχουν. Μετά από μία σειρά μειώσεων στους μισθούς -οι οποίοι όμως ούτως ή άλλως δεν έχουν καταβληθεί εδώ και μήνες- ο Πέτρος ανακοινώνει πως όποιος θέλει μπορεί να παραιτηθεί και να πάρει τα χρωστούμενα. Αρκεί αυτό να γίνει μέχρι και το τέλος του 2011 -για να μπορέσει να κλείσει τα βιβλία του. Δίνει εντολή στα διευθυντικά στελέχη του να παραιτηθούν ώστε να μην τους πάρει ο κατήφορος μαζί με την ΙΜΑΚΟ και αφήνει τα περιοδικά του στον αέρα. Η αλλοτινή αίγλη του Nitro και του Down Town θάφτηκε κάτω από τα χρέη και έμεινε στο τυπογραφείο. Το νέο του «παιδί», το People, που δεν μετράει πάνω από 2 χρόνια κυκλοφορίας μένει στο συρτάρι του υλατζή και δεν ανακοινώνεται το πότε θα ξανά κυκλοφορήσει. Το «In Style» ετοιμάζει τεύχος Μαρτίου και δεν θα κυκλοφορήσει Φεβρουάριο. Το ΟΚ! και το yupi.gr πουλήθηκαν στον Φιλιππόπουλο και φήμες θέλουν να ετοιμάζεται να πουλήσει και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του.

Όλα αυτά συμβαίνουν και ο Κωστόπουλος όχι μόνο σφυρίζει αδιάφορα αλλά αδιαφορεί πλήρως για την κατάσταση ανακοινώνοντας με υπεροπτικό ύφος ότι δεν ενδιαφέρεται για το τι ζουν τα παιδάκια που του κάνουν τη δουλειά: «Στα αρχίδια μου που είστε απλήρωτοι, στα αρχίδια μου όσοι κάνουν επίσχεση, μου έχετε γίνει τσιμπούρια, στ' αρχίδια μου αν δεν μπορείτε να ζήσετε. Στα αρχίδια μου τι χρωστάτε- να μην ψωνίζατε» δηλώνει αγανακτισμένος. Ασφαλιστικά μέτρα, αγωγές, απειλές και εξώδικα είναι πλέον καθημερινότητα για την ΙΜΑΚΟ καθώς οι εκατοντάδες απλήρωτοι εργαζόμενοι –οι οποίοι στην πλειοψηφία τους έχουν σταματήσει να πηγαίνουν στο Νέο Ηράκλειο να εργαστούν- παλεύουν με δικηγόρους να διεκδικήσουν τα χρωστούμενα πριν ανακοινώσει ότι η ΙΜΑΚΟ υπάγεται στο διάσημο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.
Το άλλοτε cool αφεντικό έβγαλε την μάσκα, πήρε το πούρο του ανά χείρας και άρχισε να δείχνει τις ανασφάλειες του, τον εγωισμό του και την ανευθυνότητα του κάνοντας την ύστατη προσπάθεια να ξεφύγει από τα χρέη της εταιρίας του και γιατί όχι να διαφύγει στο εξωτερικό τώρα που ο κλοιός σφίγγει και «τσιμπάει» και τους «celebrities».
http://www.koutipandoras.gr/?p=14798
Εύα Μανωλαράκη
ΠΡΕΖΑ TV
31-1-2012

Σημείωση Newstrap: Ως επαγγελματίες Δημοσιογράφοι πιστεύουμε πώς η «σχολή» που δημιούργησε ο Πέτρος Κωστόπουλος υπήρξε ένα τεράστιο έγκλημα κατά του λαού και μέρος ένος συστήματος πού θέλει τους ¨Ελληνες αποχαυνωμένους.....Και βέβαια κάθε προσπάθεια λογοκρισίας...μας χαλάει.Γι αυτόν και την βιομηχανία «celebrities»που δημιούργησε, αλλά και τον ρόλο πού έπαιξε, θα επανέλθουμε...
Θα επανέλθουμε