22/12/10

Who will benefit and who will loose from a return to the drachma?

(+) = positive impact, (-) = negative impact, (+/ -) = mixed impact, (?) = unknown impact

The economic and social elite (+): Has already a good deal of its accounts abroad. This will, at least, shield it from the adverse devaluation impacts, if not outright benefit it, as it will be able to use hard currency to buy drachma devalued internal goods.

The export oriented activity (+): Companies competing abroad will benefit as they will sell in Europe, Asia, etc., and buy (labor, etc.) in devalued drachmas. Export activity, that is now marginal, will increase significantly, which, at the end, is a benefit for all. This, in fact, is the only socially positive impact. Able people, competing globally and not hugging on the state, will have now far more and better chances.

Local business (+/ -): Per case dependent; no obvious reason for any trend to dominate.

Tourism(+): Part of the export oriented economy, will, more than anyone else, share the benefits of all the export economy.

Construction sector (-): Fatally wounded, will remain so for the mid term. Though it embodies a large part of domestically produced value (not affected by the devaluation) there is no reason for it to get any better. At the same time, the increased export activity will create employment opportunities for immigrants, which may make access to cheap labour for the construction sector even worse.

Unemployed(+): Jobs will be created as a result of the increased, outward economic activity. Badly paid, of course; this, for someone getting back on board in society is a minor issue, and will go by unattended. Unemployed will be, generally, much better off.

Immigrants (+/ -): They will benefit, although they will have to migrate from construction to tourism and more industrial and export oriented sectors. Rather small problem. Those who are interested in sending money to their home countries will find it now however inceasingly difficult.

Agriculture(-): Unfortunately it has made zero progress to develop any serious export potential; beyond, for example, massively selling in containers top class olive oil, at ridiculous prices, to Italians and the like. Misery will continue and will sky-rocket when the EU subsidy policies soon end.

Public employees (-): Will suffer the most. Though the price of vegetables, milk, newspapers will not change dramatically, everything brought from abroad will be 50 -200% more expensive. Cars, TVs, computers, trips to Paris, etc. will be sharply reduced.

Private employees (-): Bad news. Same as their public peers. Even if workers of a multinational or export oriented company, the dramatic lowering of effective salaries will affect them also. Wages are set by opportunity cost considerations and not any profit sharing mentality of entrepreneurs.

Education (+/ -): The flux of capable people abroad will be reduced; unfortunately, not because of any local change (education will be the very- very last to change in Greece), but because of the now huge subsistence and tuition expenses abroad.

Innovation (+): Addressing global markets is the best way to keep you awake and explorative. A significant increase of innovative and creative mentalities will, most likely, result.

Politicians (+/ -): Not really concerned about macroeconomic issues, or anything that does not directly touch upon their relationship to their clientèle or excite the mental diseases that haunt few of them; as a result, words of sympathy, wild and cost free protests against our many "enemies" (EU, US, IMF, etc.) will be loudly voiced. Being part of the elite, most of them, they will not miss to benefit economically; however, hardships to walk on the streets may increase, taking a good deal of the benefits and the pride away (increased security costs, need for bodyguards, feeling of threat, etc.)

Banks (?): This is the really big issue for which all predictions are uncertain. Perhaps the main reason for serious concerns, as regards the return to the drachma.

Hear well out if you have a (-) !

It will only happen when everybody fiercely denounces it !!

8/12/10

Η εποχή των εικόνων

Το 2000 είχαμε 170 νεκρούς, ανά εκατομμύριο Ελλήνων, στην άσφαλτο- το 2006 είχαμε 150 (πηγή Road accident statistics in , Europe- CARE and national data). Η Πορτογαλία, χώρα ανάλογων κοινωνικών χαρακτηριστικών και οικονομικών επιδόσεων με μας είχε 165 το 2000, και το 2006 μόλις 80. Ανάλογα και η Ισπανία. Στο 80 το 2006 από το 140 το 2000. Οι προηγμένες χώρες της ΕΕ πολύ χαληλότερα. Το 2006 η Ολλανδία και όλη η Σκανδιναβία ήταν στο 50, η Γερμανία στο 60.

Μόνο οι Βαλτικές χώρες συγκρίνονται με την Ελλάδα. Με όλη τη βαρβαρότητα, που ζήσανε για 45 χρόνια, βρίσκονται στο 150 με 200. Mε σαφείς τάσεις μείωσης. Η Λετονία μέσα στην περίοδο 2000- 2006 κατέβηκε απ΄ το 240 στο 165. Σχεδόν μας έφτασε. Παρά το φασισμό 45 χρόνων, παρά τα πακέτα της EE, που εκεί δεν εισρεύσανε.

Ας γυρίσουμε στην Πορτογαλία που μας μοιάζει πιο πολύ απ΄ όλους αυτούς. 80 αυτοί, 150 εμείς. Και η τάση σε βάρος μας. Πιο γρήγορα κατεβαίνουν οι Πορτογάλοι...

Ας πούμε λοιπόν ότι το 80 των Πορτογάλων είναι το ρίσκο του ατυχήματος, το σύμφυτο με την τεχνολογία, με την ταχύτητα. Το παραπάνω 70 το δικό μας τι είναι;

Το 70, για τα 11 εκατ. των Ελλήνων αντιστοιχεί σε 750 άτομα το χρόνο. Και αν κάνει κανείς το λογαριασμό στα τελευταία 30 χρόνια το 750 γίνεται 25.000. 25.000 Έλληνες που χάθηκαν στην άσφαλτο, όχι για το ρίσκο της τεχνολογίας- αυτό το έχουμε ήδη αφαιρέσει. Που χάθηκαν γιατί τα χρήματα της ΕΕ έγιναν διαφθορά των κρατικών εργοδοτών και μίζες- κακοτεχνίες των εργολάβων τους.

25.000 !! Μια Μυτιλήνη, 2 Ρέθυμνα, μισός Βόλος. Για σκεφθείτε λίγο. Τίποτα ξαδέρφια, φίλοι, θείοι; Ίσως και γονείς και παιδιά; Κάτι προσωπικό θα θυμίσει σε όλους μας το νούμερο...

Το κομματικό κράτος δε διέλυσε μόνο τη χώρα οικονομικά και κοινωνικά. Δολοφόνησε και 25.000 Έλληνες για να αυτοσυντηρήσει το διεφθαρμένο και πελατειακό του μοντέλο, στην άσφαλτο μονάχα. Γατί ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι λογαριασμοί.

Ο Γκυ Ντεμπόρ, ο μεγάλος αναρχικός διανοητής που το 1967 έγραψε το συνταρακτικό βιβλίο “Η Κοινωνία του Θεάματος”, πρώτος περιέγραψε το κυρίαρχο μοντέλο της εποχής μας. Την κυριαρχία των media που έχουν επιβάλει την εικονική πραγματικότητα ως υπέρτατο θεό, ως μοντέλο ύπαρξης και κοινωνίας των ανθρώπων της. Η κοινωνία του θεάματος όπως λέει ο Ντεμπόρ ανάμεσα σε πολλά και διάφορα, καταστρέφει την κριτική σκέψη στο όνομα της ρηχής εικόνας. Το θέαμα δεν είναι απλά η κυριαρχία των εικόνων- είναι ο καθορισμός των ανθρώπινων σχέσεων, η παραγωγή συμπεριφοράς και απόψεων από τις εικόνες τις ίδιες, από την ανάγκη των εικόνων.

Το έγκλημα της ασφάλτου έγινε αθέατα και χάθηκε πίσω από άλλες εικόνες. Οι υπεύθυνοι εγκληματίες του κράτους και του ιδιωτικού τομέα δεν παρήγαν εικόνα. Μόνο στατιστική. Και η εικόνα σαρώνει τη στατιστική. Πέρασαν απαρατήρητοι. Ξεχάστηκαν ή μάλλον δεν ανακαλύφτηκαν ποτέ.

Εικόνα παρήγε ο μουρλός ο Κουφοντίνας, ο βλαμμένος και ανεκπαίδευτος Κορκονέας και τώρα τελευταία τα ωραία αυτά παιδιά της σέχτας, κ.λπ που στέλνανε βόμβες στη Χιλή! τη Βουλγαρία !! και δολοφονούσανε απόλυτα άγνωστους, ευρύτερα, δημοσιογράφους !!!

Χτίσανε την εικόνα του παλληκαρά και του λαϊκού αγωνιστή. Τι κι' αν δολοφονήσανε το Μπακογιάννη, που ήταν, κατά γενική ομολογία, απόλυτα αξιόλογο άτομο, ιδιαίτερα αν τον δει κανείς μέσα στην υπόλοιπη, επιεικώς ανεκδιήγητη, παρέα της ΝΔ. 'Εφτανε στον Κουφοντίνα να φτιάξει τη δική του εικόνα. Έτσι κι΄ οι μικροί. Σαστίζει ο νους προσπαθώντας να καταλάβει τι τους/ μας φταίει η Χιλή και η Boυλγαρία κι' ο κάθε άγνωστος δημοσιογράφος...

Στην ίδια κοινωνία κι΄ αυτοί. Τρέφονται απ΄ την εικόνα. Κι΄ η εικόνα όμως τρέφεται απ΄ αυτούς. Βαρύ το κόστος παιδιά. Ειλικρινά λυπάμαι. Ακόμα και για τον Κορκονέα λυπάμαι. Ο τεχνικός της Concorde, που δεν έκανε καλά τη δουλιά του και πήρε 200 άτομα στο κεφάλι του, έμεινε έξω απ΄ την εικόνα και τιμωρήθηκε με 15 χρόνια αναστολή. Με τίποτα δηλαδή. Ο Κορκονέας που απλά ήταν ανεκπαίδευτος, παρορμητικός και βλαξ, φόνευσε τον Γρηγορόπουλο και έφτιαξε στο άψε σβήσε μια εικόνα, που συσπείρωσε και εξέθρεψε όλη την αηδία και αγανάκτηση των εικοσάρηδων.

Άραγε τους άλλους, στα μεγάλα σαλόνια, σε απόμερα προάστεια, με πούρα και ωραίες κυρίες για παρέα, η εικόνα των 25.000 τους επισκέπτεται καμιά φορά;

Γιατί άλλος κανείς, δεν πρόκειται να τους επισκεφτεί. Ούτε ο εισαγγελέας, ούτε ο Κουφοντίνας ούτε ο Τσίπρας που έχει να επιλύσει το μέγιστο θέμα της οριοθέτησης του πανεπιστημιακού ασύλου και της υπεράσπισης του καταρρέοντος επιχειρηματικού κράτους.