23/10/13

O σύγχρονος, ψεύτης τσοπάνης του Αισώπου

Δούλεψα πριν 15 χρόνια για ένα εξάμηνο στην ΕΑΒ, σαν εξωτερικός συνεργάτης. Πήγαινα δυο φορές τη βδομάδα στο Σχηματάρι. Γνώρισα τους καλύτερους μηχανικούς που γνώρισα ποτέ. Και είδα και τα βαρίδια, τα αμέτρητα άχρηστα βαρίδια που συσσώρευαν οι συνεχείς κομματικές εξυπηρετήσεις. Βαρίδια που βούλιαζαν την εταιρεία.

Θα μπορούσαμε, θα έπρεπε, να είμαστε πρώτοι στη στρατιωτική βιομηχανία. Έχουμε περισσότερους λόγους απ΄ τους Γάλλους κι απ' τους Σουηδούς κι απ' τους Ρώσους, που μεγαλουργούν στην περιοχή. Έχουμε ικανότερους ανθρώπους. Δεν τόλμησε κανείς από ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ να ακουμπήσει σοβαρά το θέμα. Προτιμούσανε να σερβίρουνε το δικό τους τον κομματικό στρατό αντί γι αυτόν της χώρας και των πολλών Αράβων, φίλων μας στην ευρύτερη περιοχή. Φοβότανε και το τσίριγμα των μωροπαρθένων της “αριστεράς”, που ασφαλώς θα χάλαγαν τον κόσμο με τις κλασικές, άσχετες, αντιιμπεριαλιστικές κι αντιμιλιταριστικές κορώνες. Και εφησύχασαν λοιπόν και συνέχισαν να διορίζουν.

Τώρα τραβάει το αυτί η Τρόικα και τους εξηγεί ότι το παραμύθι, τέλος. Κλαψουρίζει η κυβέρνηση και λέει θα σοβαρευτεί, θ΄ αλλάξει. Ζητάει να την πιστέψουν. Χρόνος, τέλος για ΕΑΣ/ ΕΛΒΟ, όμως. Αυτό το μήνυμα τους στέλνει.

Χρόνος, τέλος και για ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ. Αυτό θα είναι σύντομα και το μήνυμα της κοινωνίας.

14/10/13

Η σημασία της αρiθμητικής στη ζωή μας

Ο μύθος της “αριστεράς” στην Ελλάδα είναι η πλουτοκρατία. Κι όμως, να τη μετρήσουν και να μας την ανακοινώσουν δεν τολμάνε.

Γιατί η πλουτοκρατία της “αριστεράς” είναι κάτι σαν το Godot του Becket. Μύθευμα. Κι αν τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μια ευμεγέθης, νόθα- επιχειρηματική τάξη, σε ερωτικό σφιχταγκάλισμα με το τεράστιο, άχρηστο και διεφθαρμένο δημόσιο, κι αυτή τώρα εξαφανίζεται. Ο ερωτικός σύντροφος κουράστηκε, έκλεισε τον κύκλο του. Έμεινε κι από χρήμα και δε μπορεί πια να αγοράζει σεξ.

Ούτε τρία λεπτά δε θα χρειαζότανε να μετρήσουν την πλουτοκρατία. Δεν το τολμούν. Γιατί η αριθμητική είναι ο φονιάς των φαντασιώσεων.

Να πληρώσουν οι Τραπεζίτες, ολολύζουν κάποιοι. Κι αγνοούν ότι ο πραγματικός Τραπεζίτης είναι ο μικρομέτοχος. Στην Εθνική δεν υπάρχει μέτοχος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, που να κατέχει πάνω από το 5% των μετοχών.

Αν ξέραν να μετράνε θα έμεναν τότε μόνο οι εφοπλιστές. Ω ναι, αυτοί υπάρχουν και είναι και πολλοί. Και τα μόνα σοβαρά έργα που γίνονται τελευταία στη χώρα, προφανώς έξω απ' τη στρούγκα της διαφθοράς και της κλεψιάς, είναι από ιδρύματα εφοπλιστών. Προσωπικά μου δίνουν κι επιχείρημα κάθε που ξένοι φίλοι μου με κοιτάν καχύποπτα και μου λένε με το βλέμμα τους “ Ρε συ Νίκο, ρε μπας κι είστε ηλίθιοι;”. Τότε εγώ τους απαντώ “Όχι ρε σεις, δε βλέπετε στις θάλασσες που είμαστε οι καλύτεροι στον κόσμο”.

Όμως αυτούς δε θα τους πιάσεις ποτέ. Σου επιστρέφουν τη σημαία και πάνε για αλλού. Κυνικό αλλά αληθινό. Ξανοίγονται στα βαθιά και μένεις να τους χαιρετάς με τα κουβαδάκια και τα ψαράκια του γλυκού νερού. Και κάμποσες δεκάδες χιλιάδες άνεργους παραπανίσιους. 

Κι επειδή τόσο βλάκας δε μπορεί τελικά να είσαι, κι η κουτάλα είναι γλυκιά η άτιμη, προετοιμάζεις και συ το δικό σου. Το "καλό" μνημόνιο. Του λαού και της εργατιάς. Πώς λέγαμε τα παλιά τα χρόνια "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο"; Εδώ η "αριστερά" έκανε καλό το ΝΑΤΟ και τις βάσεις του θανάτου, σ΄ ένα ψωρο μνημόνιο θα κολλήσει; 

Είναι κι η συγκυρία ευνοϊκή. Αληθεύει! Ναι! Ο Σαμαράς το γυρίζει πάλι σε αντιμημονιακός! Κήρυξε λέει το τέλος των μνημονίων! Κάποιο πρόβλημα φαίνεται έχει ο άνθρωπος με τους μονούς αριθμούς. Τον στεναχωρούν φαίνεται. Θα ξαποστάσει να φωνάξει κι αυτός λιγάκι να βγάλει το άχτι του. Και θα μας ξανάρθει ξανά στο τέταρτο μνημόνιο.

Κι όμως, είναι μόνο απλή αριθμητική. Ακεραίων, χωρίς υποδιαστολές.