28/8/15

Η βαθιά ανάσα του Αλέξη Τσίπρα


Πολλοί έχουμε βιώσει εκείνη τη σπάνια ανακούφιση να βγαίνουμε από μια αταίριαστη κατάσταση και να επιστρέφουμε στη φυσιολογική μας θέση. Είτε η αφόρητη κατάσταση είναι μια ξένη χώρα, είτε μια προσωπική σχέση, o στρατός, μια δουλειά.

Ήταν μια κυβέρνηση για τον Α. Τσίπρα. Έφυγε και πρέπει να πήρε βαθιά ανάσα.

Κάτι που πρέπει να αναγνωριστεί θετικά στον Α. Τσίπρα ειναι η συνείδηση των ορίων. Κάτι καθόλου προφανές κι αυτονόητο, αφού όταν ο λογαριασμός πηγαίνει αλλού κι όχι σε σένα, τα παχιά τα λόγια είναι εύκολα.

Ο αστόχαστος άνθρωπος έχει την τάση να προκαλεί όρια πολύ πέραν αυτών που έχει ο ίδιος βιωματικά προσεγγίσει στη δικιά του ζωή. Έτσι κάνει ο Βαρουφάκης για να θρέψει τον ατελείωτο ναρκισσισμό του έτσι κάνει ο Λαφαζάνης για να ανεβάσει την αδρεναλίνη του και να νιώσει σπουδαίος. Στη δική τους ζωή, κοινότοπη και σε τίποτα ανατρεπτική, κανείς τους δε θα τολμούσε να αγγίξει ένα ρίσκο ανάλογο με αυτό του διλήμματος Ευρώ/ δραχμή. Στην πλάτη 11. εκ. οι κουβέντες όμως εύκολα παχαίνουν.



Ο Α. Τσίπρας ένιωσε αυτό το όριο. Βαθιά μέσα του θα αντιλήφθηκε ότι ο δικός του, όμορφος, μικρόκοσμος, δεν ήταν στο ύψος τέτοιων αφόρητων και άσχετων διλημμάτων.

Κι έκανε το σωστό και πήρε ανάσα.

26/8/15

Η καμπή της πλατωνικής σκέψης κι η εκδίκηση του Επίκουρου

Κατά πάσα πιθανότητα ιδρυτής, έστω και ασυνείδητα, της έννοιας “ιδεολογία” είναι ο μέγας Πλάτων. Αυτός ήταν που πρώτος μίλησε για ιδέες, για ιδέες τέλειες και καθαρές, σε ένα άλλο κόσμο, σε μια ιδανική Πολιτεία. Στον αντίποδα του Πλάτωνα υπήρξαν οι φυσικοί φιλόσοφοι αλλά και οι επικούρειοι, οι στωικοί. Αυτοί μίλησαν και σκέφτηκαν για πιο συγκεκριμένα πράγματα, για τη φύση, τον άνθρωπο. Ήταν πολύ λιγότερο ιδεο-λόγοι. Αξιολογούσαν το άμεσο φαινόμενο και το ανθρώπινο βίωμα πολύ περισσότερο από την “καθαρή, απόλυτη” ιδέα του Πλάτωνα.

Ο Πλάτωνας σημάδεψε όσο κανείς το δυτικό πολιτισμό. Σε όποιο σοβαρό βιβλιοπωλείο της δύσης και να πάει κανείς το ράφι με τον Πλάτωνα είναι, μετά από 2500 χρόνια, ίσως και το μεγαλύτερο. Επισκίασε τους υπόλοιπους φιλόσοφους της εποχής του, ίσως πολύ περισσότερο απ΄ ότι τους άξιζε. Και επηρέασε απόλυτα τη σκέψη όπως αναπτύχθηκε στη δύση.
Με αυτή την κληρονομιά, οι “ιδέες” και η “ιδεολογία” πήραν μια τεράστια θέση στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Κι έτσι η Δύση έχει παράγει μια ατέλειωτη σειρά από -isms.

==
Ποιος όμως ήταν ο αληθινός χριστιανισμός; O πρώτος χριστιανός, ο ιεροεξεταστής, ο ιεραπόστολος στην Αφρική, ο Στυλίτης που κοιτούσε τον αφαλό του για να πάθει σκοτοδίνη και να δει τον Κύριό του, εκείνος που έξυνε τους πάπυρους για να εξαφανίσει τα θεατρικά έργα του ειδωλολάτρη Aισχύλου και να τα αντικαταστήσει με συναξάρια; o Άνθιμος ίσως;

Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί ανάμεσά τους; Καμιά. Σε τι μας διαφωτίζει για το ποιόν τους ο προσδιορισμός “Χριστιανός”; Σε τίποτα.

Ποιος ήταν ο αληθινός κομμουνισμός; O μπολσεβίκος ή ο χαφιές του Μπέρια, που τον εκτέλεσε, ο Μάο ή ο Ντενγκ Κσιάο Πίνγκ, που τον ξεθεμέλιωσε; O βιετναμέζος μεταρρυθμιστής ή ο κτηνώδης βορειο-κορεάτης; O Κύρκος ή ο Μαϊλης; H ίσως κάτι σε πιο light, κάτι ευρωπαϊκό όπως ο Μπερλινγκουέρ;

Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί ανάμεσά τους; Καμιά. Σε τι μας διαφωτίζει για το ποιόν τους ο προσδιορισμός “Κομμουνιστής”; Σε τίποτα

Και ούτε καθεξής, για την κάθε ιδεολογία.

Δεν υπάρχει καμιά απολύτως εγγύηση ότι οι οπαδοί μιας ιδεολογίας είναι περισσότερο λεπτοί η χοντροί, έξυπνοι ή χαζοί, καλοί ή κακοί, πλούσιοι ή φτωχοί, μορφωμένοι ή αμόρφωτοι.

Τι ακριβώς τότε σημαίνει να είσαι κομμουνιστής, χριστιανός ή ό,τι άλλο; Μάλλον δε σημαίνει και πολλά. 

Δεν είναι εύκολο να κάνει κανείς σε ένα σύντομο κείμενο ένα συνολικό απολογισμό και αποτίμηση της σημασίας όλων των πολλών ιδεολογιών που πάθιασαν τον άνθρωπο, έστω κι αν αυτές τόσο συχνά και τόσο ξεκάθαρα χρησιμοποιήθηκαν για τον φανατισμό των μαζών, την επιβολή της κρατικής εξουσίας συχνά με αμέτρητα εγκλήματα (χριστιανισμός- φασισμός- κομμουνισμός- ισλάμ).

Η πρόοδος όμως του ανθρώπου, η επιστήμη δηλαδή και η τέχνη που παρήγε, έχουν με βεβαιότητα ελάχιστη σχέση με κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία. Έχουν τεράστια σχέση, με αξίες και κυρίως με την αξία- θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Και έχουν απόλυτη σχέση με τους σκαπανείς τους, με τις ιδιαίτερες προσωπικότητες των μεγάλων επιστημόνων και των μεγάλων καλλιτεχνών. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και το 'ΑΤΟΜΟ παρήγαν πολιτισμό κι όχι οι ιδεολογίες.

==
Η εποχή μας είναι εποχή χειραφέτησης του ατόμου. Περισσότερο παρά ποτέ μπορεί κανείς να ζήσει έξω από ιδεολογίες. Μπορεί περισσότερο παρά ποτέ να διεκδικήσει την ιδιαιτερότητά του, σε όλους τους τομείς. Το νέο μοντέλο επικοινωνίας του 21ου αιώνα θα κλονίσει τα μεγάλα συστήματα (πολυεθνικές εταιρείες, κράτος, γραφειοκρατίες). Το μεγάλο πλεονέκτημα της “οικονομίας κλίμακας” που διέθεταν μέχρι σήμερα, μέρα τη μέρα αμφισβητείται, χάνεται.

Ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, αντι- ιεραρχικό, αντι- γραφειοκρατικό, αποκεντρωμένο κι όμως απόλυτα ανταγωνιστικό ανατέλλει. Οι όροι peer to peer, shared economy θα ακούγονται όλο και πιο πολύ. Το ενδυναμωμένο άτομο νιώθει όλο και λιγότερη ανάγκη από την ασφάλεια του μαντριού της ιδεολογίας και τη φροντίδα του τσοπάνη του. Και νιώθει όλο και περισσότερη ανάγκη για ελευθερία και εθελοντική, ισότιμη και όχι αναγκαστική συμμετοχή στα κοινωνικά δρώμενα.

Το καινοτόμο ΒΙΩΜΑ, απτό, αληθινό είναι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ δυνατό. Ιδέες που δεν πραγματώνονται είναι μάλλον άχρηστες. Μόνο αφελή, ανίκανα και υστερόβουλα άτομα θα αρνηθούν το ζωντανό βίωμα για να στρατευθούν σε θολές ιδεολογίες για ανύπαρκτα και φαντασιακά πράγματα. Οι ιδεολογίες θα έχουν όλο και μεγαλύτερη δυσκολία να βρουν οπαδούς και πιστούς. Γιατί πώς λέγεται κάποιος που αρνείται το απτό ΒΙΩΜΑ προς χάριν της αφηρημένης ιδέας;

==

Στην ελληνική κοινωνία σήμερα που οι πολιτικές αντιπαραθέσεις είναι οξείες κλονίζονται σχέσεις και φιλίες. Όλοι ζούμε αυτό το φαινόμενο.

Είναι όμως λάθος! Είναι λάθος να αμφισβητεί κανείς αληθινές και βιωματικές φιλίες προς χάριν της πολιτικής, μιας χοντροκομμένης έννοιας, ενός μύλου που αλέθει άσχετα μεταξύ τους πράγματα και φτιάχνει ένα άνοστο χαρμάνι όπου χωράνε εύκολα όσοι θέλουν ή επιδιώκουν να χωρέσουν.

Ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα ίσως τελικά να μην υπάρχει καν. Ας τον χρησιμοποιήσει κανείς ως πυξίδα, αν θέλει. Περισσότερα δεν μπορεί να ελπίζει μαζί του. Ο ίδιος ο Πλάτων απέτυχε- με κίνδυνο της ζωής του- να εφαρμόσει την αφηρημένη και ιδανική Πολιτεία του. Και μετά από 2500 χρόνια υπάρχει άφθονη πια εμπειρία. Με κανέναν τρόπο οι ιδέες κι η ιδεολογίες δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το ζωντανό βίωμα που πρότειναν με τέτοια σαφήνεια οι βιωματικοί φιλόσοφοι, επικούρειοι και στωικοί αλλά κι οι φυσικοί φιλόσοφοι.

Ούτε μπορεί να υποκαταστήσουν το αξιακό βίωμα του Προμηθέα που εξεγείρεται κατά των θεών και της Αντιγόνης που εξεγείρεται κατά του Νόμου. 

Ο Προμηθέας και η Αντιγόνη ήταν οι πρώτες μεγάλες αναρχικές προσωπικότητες της ιστορίας, έστω κι αν οι ίδιοι δεν το γνώριζαν (ας αναζητήσει όποιος ενδιαφέρεται στο δίκτυο ένα εξαιρετικό βιβλίο “The Ancient Greeks and the Anarchist tradition”).

Περισσότερο όμως κι από αναρχικοί ήταν ο Προμηθέας κι η Αντιγόνη.



24/8/15

Κρατιστές όλων των χρωμάτων, εξαφανιστείτε!


Όταν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ φωνάζουν για δημόσια ΔΕΗ έχουν στο νου τους τα δικά τους κρατικοδίαιτα συμφέροντα και μόνο. Τις συντάξεις που τους επιδοτεί το κράτος (δηλαδή οι φορολογούμενοι) με 16ΚΕ το χρόνο! Τρέμουν το άνοιγμα στον ανταγωνισμό γιατί τα σκανδαλώδη τους προνόμια θα τελειώσουν. Στην Πολωνία υπάρχουν 450 μικρές εταιρείες που δραστηριοποιούνται τη λιανική του ηλεκτρισμού. Τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την ΕΕ. Στην Ελλάδα υπάρχει 1. 


Όταν οι πανεπιστημιακοί φωνάζουν για δωρεάν δημόσια εκπαίδευση έχουν στο νου τους τα δικά τους κρατικοδίαιτα συμφέροντα και μόνο. Στο βωμό τους έχουν εγκλωβίσει τους φοιτητές σε μακρόχρονες σπουδές 4 και 5 χρόνων, όταν σε όλη την άλλη Ευρώπη και σε απείρως καλύτερα πανεπιστήμια τα ίδια πτυχία αποκτώνται σε 3 χρόνια. Κρατώντας τους φοιτητές ομήρους, στο πανεπιστήμιο- μονοπώλιο (τσιφλίκι τους δηλαδή) και για μεγάλα διαστήματα, τους εξασφαλίζει φτηνή εξειδικευμένη εργασία = τζάμπα σκλάβους και αυξημένα κονδύλια, αφού η επιχορήγηση των πανεπιστημίων/ ΤΕΙ γίνεται με βάση τα κεφάλια και όχι κάτι άλλο.  

Όταν το ΤΕΕ φώναζε για διάφορα επαναστατικά όλα τα χρόνια της κραιπάλης ένα πράγμα είχε στο μυαλό του. Τα συμφέροντα της συντεχνίας του. Γι΄ αυτό και κανένας ελεύθερος επαγγελματίας μηχανικός (εμού συμπεριλαμβανομένου) απόλυτα νόμιμα δεν πλήρωνε ποτέ φόρο, εκτός κι αν τα έσοδά του ξεπερνούσαν τα 100ΚΕ το χρόνο.

Όταν τα ασφαλιστικά ταμεία θεσμοθετούν δημόσια υποχρεωτική ασφάλιση με ένα δήθεν αναδιανεμητικό (και όχι ανταποδοτικό, όπως είναι σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο) σύστημα, στο νου τους έχουν μόνο τα δικά τους κρατικοδίαιτα συμφέροντα. Είναι χρεοκοπημένα και κατακλέβουν τους εργαζόμενους/ εργοδότες για να συντηρούν τις διοικήσεις- μαφίες και τις στρατιές των πενηντάρηδων συνταξιούχων και άλλων προνομιούχων ομάδων. Αυτή είναι η μόνη αναδιανομή που κάνουν. Με πανάκριβες εισφορές εργαζομένων/ εργοδοτών όταν η ποιότητα των υπηρεσιών είναι άθλια και τριτοκοσμική.

"Κρατισμός είναι το σύστημα όπου όλοι κλέβουν όλους" έλεγε ο F. Bastiat. Χαμένοι είναι μόνο οι εκτός συντεχνίας/ μαφίας.


Tο κράτος έχει ως βασικό στόχο να ταΐζει τον εαυτό του και τους πελάτες του. Η ρητορεία του είναι βαθιά υποκριτική και γελοία ανεξάρτητα αν την ντύνει με αριστερά ή δεξιά προβιά. Το κράτος στην Ελλάδα
  • έχει 300 βουλευτές όταν θα μπορούσε να έχει 180 (Η Ολλανδία με πληθυσμό 17 εκ. έχει 225)
  • έχει χιλιάδες υπαλλήλους - πραιτοριανούς στη βουλή με σκανδαλώδη προνόμια
  • έχει εκατοντάδες χιλιάδες ΔΥ που δεν έχουν καμιά δουλειά να κάνουν και συνταξιούχους των 50 ετών όταν έχει ένα εκατομμύριο άνεργους χωρίς κανένα απολύτως επίδομα ανεργίας!!
  • έχει ένα σωρό κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις που μοιράστηκε και ξεκοκάλισε μαζί τους το εύκολο, δανεικό χρήμα, όταν ένας νέος για να φτιάξει μια επιχείρηση πρέπει να καταξοδευτεί σε λεφτά και σε χρόνο.
Η επιλογή των κρατιστών των ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ/ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ/ ΚΚΕ υπήρξε ΠΑΝΤΑ
  • ΥΠΕΡ των ΔΥ, των συνταξιούχων και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας
  • ΚΑΤΑ των νέων, των ανέργων και της μικρής επιχειρηματικότητας
Οι σταλινικοί του ΚΚΕ κοροϊδεύουν τους πάντες με την ψύχωση που έχουν με την πλουτοκρατία. Ο Κουτσούμπας την 23η Οκτωβρίου 2013 μας ενημερώνει ότι ο βασικός κορμός της ελληνικής πλουτοκρατίας είναι 505 άτομα, που κατέχουν 60 δις κλεμμένα...

Δεν είπε βέβαια την πηγή της τόσο λεπτομερούς πληροφορίας του. Είναι το Wealth-X για τo 2013 όπου θα δει κανείς ότι και η πλουτοκρατία της πάμφτωχης Βενεζουέλας, που τόσο λατρεύουν όλα τα ξόανα του σοσιαλισμού, είναι 55 δις !! Και μάλιστα με αυξητική τάση.

Κανείς δε λέει ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι αθώο. Χάσκει, βλέποντας τη χώρα να καταστρέφεται, ενώ η Κα. Αγγελοπούλου χαριεντίζεται με τους νέο σταλινικούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι άνεργοι όμως και τα απίστευτα χρέη είναι η παρακαταθήκη του κράτους και των αυλικών του ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΩΝ.

--
Οι διαφορές των κρατιστών ήταν ΠΑΝΤΑ προσχηματικές. Το τέρας του κρατισμού είναι ΕΝΑ, με πατριδοκάπηλη ή ψευτοεπαναστατική ρητορική ή καλύτερα και τα δυο μαζί (ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ) και δεν έχει παρά μόνο μια τεράστια τσέπη για το ίδιο και τους πελάτες του.

  • Κρατάνε σκλάβους τα μυαλά στα πανεπιστήμια όταν δεν τα ωθούν σε πρωτοφανή μετανάστευση. 
  • Κρατάνε αλυσοδεμένη την οικονομία και την αγορά με τα άθλια μονοπώλιά τους, με τους γελοίους Φωτόπουλους και όλη τη φαυλοκρατία των συντεχνιών τους τη στιγμή που όλος ο πλανήτης έχει αντιληφθεί ότι ελεύθερη αγορά είναι το ΜΟΝΟ εργαλείο για να βγεις από τη φτώχεια. Αυτό φωνάζει το παράδειγμα της Κίνας, αυτό φωνάζει το Βιετνάμ των μπαρουτοκαπνισμένων κομμουνιστών!

Μπορεί κανείς να πιστεύει σε θεούς, δαίμονες, προφήτες, επαναστάσεις, νεκραναστάσεις....

Την ανεργία δε θα τη νικήσει τίποτα από αυτά. Ποτέ και πουθενά καμιά πίστη δε νίκησε την ανεργία. 

Την ανεργία θα τη νικήσει αυτό που τη νίκησε παντού, η δημιουργικότητα του ατόμου και η δραστική συρρίκνωση του κράτους και των αμέτρητων κολαούζων του, που πνίγουν την οικονομία.

10/8/15

O F. Bastiat μιλάει το 1850 για την ελληνική μεταπολίτευση


Ο Frederic Bastiat, μια μεγάλη μορφή της φιλελεύθερης σκέψης, δημοσίευσε το 1850 το πολύ σημαντικό έργο του La Loi (O νόμος). Όσοι έχουν υπόψη τους το σπουδαίο αυτό έργο ίσως βρίσκουν εκεί την πιο διαυγή εξγήγηση του φαινόμενου της μεταπολίτευσης, διατυπωμένη 130 χρόνια πριν ξεκινήσει η μεταπολίτευση και 170 χρόνια πριν ολοκληρώσει τη διάλυση της χώρας.



Ο Βastiat υπήρξε πρόδρομος της σχολής των minarchists (με γνωστότερη μορφή τον L.v. Mises κορυφαία μορφή της αυστριακής σχολής) που πίστευαν και πιστεύουν ότι ένας μικρός και σκληρός πυρήνας κρατικής εξουσίας είναι απαραίτητη. Σπουδαίος μαθητής του F. Bastiat υπήρξε ο Gustave de Molinari, o οποίος αμφισβήτησε πλήρως τη σκοπιμότητα του κράτους κάτι που τον κατέταξε στους αναρχο- φιλελεύθερους διανοητές.

Στη σκέψη του Bastiat, στην ανθρώπινη ιστορία συγκρούονται οι δυνάμεις της δημιουργίας και της παραγωγής με τις δυνάμεις του πλιάτσικου (plunder). Όταν το πλιάτσικο είναι πιο εύκολο, τότε κυριαρχεί. Έχουμε τότε πολέμους, για να κατακτήσουμε αυτά που δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, έχουμε σκλάβους για να μας καλλιεργήσουν αυτά που δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε μόνοι μας. Έχουμε μικροαπατεώνες που βρίσκουν την κλοπή πιο εύκολη από την εργασία.

Ο Bastiat θεωρεί ότι χρειάζεται ένας και μόνο νόμος. Αυτός που κάνει το πλιάτσικο ασύμφορο. Αυτός που κάνει τη δημιουργία/ παραγωγή τη μόνη λογική και συμφέρουσα εκδοχή.

Δυστυχώς στην ανθρώπινη ιστορία ο νόμος δεν έχει παίξει αυτό το ρόλο. Αντίθετα ο ρόλος του ήταν ο ακριβώς αντίθετος, να εξυπηρετήσει, στα χέρια των εξουσιαστών, την καταλήστευση και το πλιάτσικο και όχι να το καταστήσει ασύμφορο.

Ο Bastiat θεωρεί ότι ιστορικά έχουν υπάρξει δύο ειδών διακυβερνήσεις- καταλήστευσης του μόχθου των παραγωγικών ανθρώπων.

  • Αυτή όπου οι λίγοι, ελέω θεού, βασιλέως κ.λπ καταλήστευαν τους πολλούς. Αυτή ήταν η διακυβέρνηση των βασιλέων, των παπάδων, των αριστοκρατών, των γαιοκτημόνων.
  • Αυτή όπου όλοι καταληστεύουν όλους. Εναλλασσόμενα φυσικά, ανάλογα με την πρόσβαση της κάθε ομάδας στην εξουσία. Αυτή είναι η διακυβέρνηση και η ιδεολογία των σοσιαλιστών.
Αλήθεια όταν ο αγρότης έκλεινε τα Τέμπη και η κυβέρνηση ικανοποιούσε τα αγωνιστικά του αιτήματα τι άλλο συνέβαινε παρά πλιάτσικο σε βάρος της κοινωνίας; Την ικανοποίηση των αιτημάτων του από το κράτος ποιος άραγε τη χρηματοδοτούσε παρά η παραγωγική κοινωνία; Kαι τι περισσότερο έκανε την επόμενη μέρα ο συνδικαλιστής της ΑΔΕΔΥ μόλις διαπίστωνε ότι έχει μείωση στα έσοδα (γιατί έπρεπε να πληρώσει τον αγωνιστικό αγρότη) και κατέρχεται βέβαια και αυτός σε δίκαιο αγωνιστικό αγώνα; Και ούτω καθεξής.... Μια ατελείωτη πάλη συντεχνιών, σφιχτά εναγκαλισμένων με το μαφιόζικο κράτος. Ενώ οι μεγαλο- επιχειρηματίες της εποχής έδωσαν και αυτοί τον τόνο. Η ληστεία του δημόσιου χρήματος ήταν φυσικά πολύ ευκολότερη υπόθεση από τις πωλήσεις στην αγορά. Για αυτό και προτιμήθηκε...

Όλοι εναντίον όλων λοιπόν, αυτό συνέβαινε! Με κερασάκι μια ανύπαρκτη πλουτοκρατία για να προσφέρουν οι κάθε φορά "όλοι" γελοία τεκμηρίωση στα ασταμάτητα πλιατσικολογήματα- αιτήματά τους και να αποκρύψουν και να ρίξουν στάχτη στα μάτια υπόλοιπων, των παροδικά ή μόνιμα εκτός εξουσίας. Ότι τάχα μου η χρηματοδότηση των άθλιων αιτημάτων τους γινόταν από κάποια πλουτοκρατία που θα πιέζανε αγωνιστικά, άρα ουδείς λόγος για ανησυχία....

Η σοσιαλιστική μεταπολίτευση των ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ/ ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ ήταν η περίοδος της γενικευμένης ληστείας όλων κατά όλων. Όλων όσων είχαν κάποια πρόσβαση στις κρατικές- κομματικές μαφίες (πιο πρόσφατα παραδείγματα οι καθαρίστριες η ΕΡΤ, κ.λπ). Οι άλλοι, οι εκτός των κομματικοκρατούμενων νυμφώνων απλά ληστεύτηκαν χωρίς να ληστεύσουν. Και χωρίς σάλιο...

Επιπλέον ληστεύθηκαν οι επόμενες γενεές και έγινε και απόπειρα να ληστευτεί και ο ένδοξος ύπνος των πολεμιστών της Αλβανίας αφού οι πλιατσικολόγοι ούτε εκεί δίστασαν, ούτε αυτό δεν δίστασαν να θυμηθούν μετά από 70 χρόνια σιωπής και αφασίας.

Κουβέντα για δημιουργία και παραγωγή δεν έγινε καμιά. Γιατι; Γιατί όπως λέει ο Βastιat το πλιάτσικο ήταν η συμφερότερη, η ευκολότερη λύση. Και τα σημερινά αδιέξοδα δεν είναι παρά η εξάντληση κάθε πια δυνατότητας πλιάτσικου.

Tέλος ο Bastiat επισημαίνει το εξής υπέροχο. Όταν παρατηρείται πολυνομία  (τι μας θυμίζει άραγε...) και όχι ο ένας και μοναδικός Νόμος που ο ίδιος πίστευε ότι αρκεί, πρέπει να υποψιάζεται κανείς ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα αντίστοιχο colpo grosso, ενα μεγάλο πλιάτσικο και ότι οι πολλοί αυτοί νόμοι επιδιώκουν απλώς να του προσφέρουν την απαραίτητη νομική κάλυψη.

Ίσως η διαυγέστερη ανάλυση της μεταπολίτευσης έρχεται από 170 χρόνια πριν!

7/8/15

Οι πρωινοί επισκέπτες της Σάμου


Στον Αγ. Κωνσταντίνο της Σάμου, κάθε πρωί, κυριολεκτικά κάθε πρωί, ξεμπαρκάρουν καμιά 50αριά Σύριοι απ΄ το πέλαγος. Λογιών, λογιών, μεγάλοι, γέροι, μωρά. Ένα αλμυρίκι, όπου κάτω του βάζαμε τα πράγματά μας είναι κατειλημμένο από ένα σωρό αζήτητα σωσίβια μιας χρήσης. Θα δεις μέχρι και παιδικά μπρατσάκια.

Παίρνουν μετά το δρόμο για τις δυο μεγάλες πόλεις, Καρλόβασι κι Βαθύ κι από κει Πεδίο του Άρεως, σύνορα και μετά...ποιος να ξέρει, όπως ομολόγησε κι η κυρά Τασία. Μπορεί να μην ξέρει αλλά φανταζόμαστε. Γερμανία, Αυστρία, κάτι τετοιο.

Κι αν δεν ξέρεις μία για το πού πάνε, δεν ξέρεις δέκα τι να νιώσεις οταν τους βλέπεις στο δρόμο να πορεύονται τον ατέλειωτο δρόμο απ΄ τη Σάμο μέχρι τον εύπορο ευρωπαϊκό βορρά. Ούτε τι να νιώσεις ξέρεις ουτε τι να νιώθουν φαντάζεσαι. Για ποσο να σε συντηρήσει άραγε η χαρά που γλίτωσες το λεπίδι των τζιχαντιστών; Πρέπει να σβήνει γρήγορα με το που πιάνεις τη στεριά. Κοιτάει μπρος ο άνθρωπος παρά πίσω. Κι όταν τους δεις στο δρόμο για το Καρλόβασι δε διακρίνεις χαρά ή κάτι τέτοιο. Κι αν τους δώσεις και καμιά δεκαριά Ευρώ πάλι θα δεις ότι λίγο θα κρατήσει η χαρά τους.

Η Ευρώπη εδώ έχει αποτύχει. Αρνείται να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που δημιούργησε. Κι όσοι βιαστήκαμε να χαρούμε που τα Μιράζ των Γάλλων καίγανε τη γούνα του Καντάφι, υπήρξαμε αφελείς και υποτιμήσαμε απλά τα όρια της αθλιότητας.