22/12/10

Who will benefit and who will loose from a return to the drachma?

(+) = positive impact, (-) = negative impact, (+/ -) = mixed impact, (?) = unknown impact

The economic and social elite (+): Has already a good deal of its accounts abroad. This will, at least, shield it from the adverse devaluation impacts, if not outright benefit it, as it will be able to use hard currency to buy drachma devalued internal goods.

The export oriented activity (+): Companies competing abroad will benefit as they will sell in Europe, Asia, etc., and buy (labor, etc.) in devalued drachmas. Export activity, that is now marginal, will increase significantly, which, at the end, is a benefit for all. This, in fact, is the only socially positive impact. Able people, competing globally and not hugging on the state, will have now far more and better chances.

Local business (+/ -): Per case dependent; no obvious reason for any trend to dominate.

Tourism(+): Part of the export oriented economy, will, more than anyone else, share the benefits of all the export economy.

Construction sector (-): Fatally wounded, will remain so for the mid term. Though it embodies a large part of domestically produced value (not affected by the devaluation) there is no reason for it to get any better. At the same time, the increased export activity will create employment opportunities for immigrants, which may make access to cheap labour for the construction sector even worse.

Unemployed(+): Jobs will be created as a result of the increased, outward economic activity. Badly paid, of course; this, for someone getting back on board in society is a minor issue, and will go by unattended. Unemployed will be, generally, much better off.

Immigrants (+/ -): They will benefit, although they will have to migrate from construction to tourism and more industrial and export oriented sectors. Rather small problem. Those who are interested in sending money to their home countries will find it now however inceasingly difficult.

Agriculture(-): Unfortunately it has made zero progress to develop any serious export potential; beyond, for example, massively selling in containers top class olive oil, at ridiculous prices, to Italians and the like. Misery will continue and will sky-rocket when the EU subsidy policies soon end.

Public employees (-): Will suffer the most. Though the price of vegetables, milk, newspapers will not change dramatically, everything brought from abroad will be 50 -200% more expensive. Cars, TVs, computers, trips to Paris, etc. will be sharply reduced.

Private employees (-): Bad news. Same as their public peers. Even if workers of a multinational or export oriented company, the dramatic lowering of effective salaries will affect them also. Wages are set by opportunity cost considerations and not any profit sharing mentality of entrepreneurs.

Education (+/ -): The flux of capable people abroad will be reduced; unfortunately, not because of any local change (education will be the very- very last to change in Greece), but because of the now huge subsistence and tuition expenses abroad.

Innovation (+): Addressing global markets is the best way to keep you awake and explorative. A significant increase of innovative and creative mentalities will, most likely, result.

Politicians (+/ -): Not really concerned about macroeconomic issues, or anything that does not directly touch upon their relationship to their clientèle or excite the mental diseases that haunt few of them; as a result, words of sympathy, wild and cost free protests against our many "enemies" (EU, US, IMF, etc.) will be loudly voiced. Being part of the elite, most of them, they will not miss to benefit economically; however, hardships to walk on the streets may increase, taking a good deal of the benefits and the pride away (increased security costs, need for bodyguards, feeling of threat, etc.)

Banks (?): This is the really big issue for which all predictions are uncertain. Perhaps the main reason for serious concerns, as regards the return to the drachma.

Hear well out if you have a (-) !

It will only happen when everybody fiercely denounces it !!

8/12/10

Η εποχή των εικόνων

Το 2000 είχαμε 170 νεκρούς, ανά εκατομμύριο Ελλήνων, στην άσφαλτο- το 2006 είχαμε 150 (πηγή Road accident statistics in , Europe- CARE and national data). Η Πορτογαλία, χώρα ανάλογων κοινωνικών χαρακτηριστικών και οικονομικών επιδόσεων με μας είχε 165 το 2000, και το 2006 μόλις 80. Ανάλογα και η Ισπανία. Στο 80 το 2006 από το 140 το 2000. Οι προηγμένες χώρες της ΕΕ πολύ χαληλότερα. Το 2006 η Ολλανδία και όλη η Σκανδιναβία ήταν στο 50, η Γερμανία στο 60.

Μόνο οι Βαλτικές χώρες συγκρίνονται με την Ελλάδα. Με όλη τη βαρβαρότητα, που ζήσανε για 45 χρόνια, βρίσκονται στο 150 με 200. Mε σαφείς τάσεις μείωσης. Η Λετονία μέσα στην περίοδο 2000- 2006 κατέβηκε απ΄ το 240 στο 165. Σχεδόν μας έφτασε. Παρά το φασισμό 45 χρόνων, παρά τα πακέτα της EE, που εκεί δεν εισρεύσανε.

Ας γυρίσουμε στην Πορτογαλία που μας μοιάζει πιο πολύ απ΄ όλους αυτούς. 80 αυτοί, 150 εμείς. Και η τάση σε βάρος μας. Πιο γρήγορα κατεβαίνουν οι Πορτογάλοι...

Ας πούμε λοιπόν ότι το 80 των Πορτογάλων είναι το ρίσκο του ατυχήματος, το σύμφυτο με την τεχνολογία, με την ταχύτητα. Το παραπάνω 70 το δικό μας τι είναι;

Το 70, για τα 11 εκατ. των Ελλήνων αντιστοιχεί σε 750 άτομα το χρόνο. Και αν κάνει κανείς το λογαριασμό στα τελευταία 30 χρόνια το 750 γίνεται 25.000. 25.000 Έλληνες που χάθηκαν στην άσφαλτο, όχι για το ρίσκο της τεχνολογίας- αυτό το έχουμε ήδη αφαιρέσει. Που χάθηκαν γιατί τα χρήματα της ΕΕ έγιναν διαφθορά των κρατικών εργοδοτών και μίζες- κακοτεχνίες των εργολάβων τους.

25.000 !! Μια Μυτιλήνη, 2 Ρέθυμνα, μισός Βόλος. Για σκεφθείτε λίγο. Τίποτα ξαδέρφια, φίλοι, θείοι; Ίσως και γονείς και παιδιά; Κάτι προσωπικό θα θυμίσει σε όλους μας το νούμερο...

Το κομματικό κράτος δε διέλυσε μόνο τη χώρα οικονομικά και κοινωνικά. Δολοφόνησε και 25.000 Έλληνες για να αυτοσυντηρήσει το διεφθαρμένο και πελατειακό του μοντέλο, στην άσφαλτο μονάχα. Γατί ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι λογαριασμοί.

Ο Γκυ Ντεμπόρ, ο μεγάλος αναρχικός διανοητής που το 1967 έγραψε το συνταρακτικό βιβλίο “Η Κοινωνία του Θεάματος”, πρώτος περιέγραψε το κυρίαρχο μοντέλο της εποχής μας. Την κυριαρχία των media που έχουν επιβάλει την εικονική πραγματικότητα ως υπέρτατο θεό, ως μοντέλο ύπαρξης και κοινωνίας των ανθρώπων της. Η κοινωνία του θεάματος όπως λέει ο Ντεμπόρ ανάμεσα σε πολλά και διάφορα, καταστρέφει την κριτική σκέψη στο όνομα της ρηχής εικόνας. Το θέαμα δεν είναι απλά η κυριαρχία των εικόνων- είναι ο καθορισμός των ανθρώπινων σχέσεων, η παραγωγή συμπεριφοράς και απόψεων από τις εικόνες τις ίδιες, από την ανάγκη των εικόνων.

Το έγκλημα της ασφάλτου έγινε αθέατα και χάθηκε πίσω από άλλες εικόνες. Οι υπεύθυνοι εγκληματίες του κράτους και του ιδιωτικού τομέα δεν παρήγαν εικόνα. Μόνο στατιστική. Και η εικόνα σαρώνει τη στατιστική. Πέρασαν απαρατήρητοι. Ξεχάστηκαν ή μάλλον δεν ανακαλύφτηκαν ποτέ.

Εικόνα παρήγε ο μουρλός ο Κουφοντίνας, ο βλαμμένος και ανεκπαίδευτος Κορκονέας και τώρα τελευταία τα ωραία αυτά παιδιά της σέχτας, κ.λπ που στέλνανε βόμβες στη Χιλή! τη Βουλγαρία !! και δολοφονούσανε απόλυτα άγνωστους, ευρύτερα, δημοσιογράφους !!!

Χτίσανε την εικόνα του παλληκαρά και του λαϊκού αγωνιστή. Τι κι' αν δολοφονήσανε το Μπακογιάννη, που ήταν, κατά γενική ομολογία, απόλυτα αξιόλογο άτομο, ιδιαίτερα αν τον δει κανείς μέσα στην υπόλοιπη, επιεικώς ανεκδιήγητη, παρέα της ΝΔ. 'Εφτανε στον Κουφοντίνα να φτιάξει τη δική του εικόνα. Έτσι κι΄ οι μικροί. Σαστίζει ο νους προσπαθώντας να καταλάβει τι τους/ μας φταίει η Χιλή και η Boυλγαρία κι' ο κάθε άγνωστος δημοσιογράφος...

Στην ίδια κοινωνία κι΄ αυτοί. Τρέφονται απ΄ την εικόνα. Κι΄ η εικόνα όμως τρέφεται απ΄ αυτούς. Βαρύ το κόστος παιδιά. Ειλικρινά λυπάμαι. Ακόμα και για τον Κορκονέα λυπάμαι. Ο τεχνικός της Concorde, που δεν έκανε καλά τη δουλιά του και πήρε 200 άτομα στο κεφάλι του, έμεινε έξω απ΄ την εικόνα και τιμωρήθηκε με 15 χρόνια αναστολή. Με τίποτα δηλαδή. Ο Κορκονέας που απλά ήταν ανεκπαίδευτος, παρορμητικός και βλαξ, φόνευσε τον Γρηγορόπουλο και έφτιαξε στο άψε σβήσε μια εικόνα, που συσπείρωσε και εξέθρεψε όλη την αηδία και αγανάκτηση των εικοσάρηδων.

Άραγε τους άλλους, στα μεγάλα σαλόνια, σε απόμερα προάστεια, με πούρα και ωραίες κυρίες για παρέα, η εικόνα των 25.000 τους επισκέπτεται καμιά φορά;

Γιατί άλλος κανείς, δεν πρόκειται να τους επισκεφτεί. Ούτε ο εισαγγελέας, ούτε ο Κουφοντίνας ούτε ο Τσίπρας που έχει να επιλύσει το μέγιστο θέμα της οριοθέτησης του πανεπιστημιακού ασύλου και της υπεράσπισης του καταρρέοντος επιχειρηματικού κράτους.

26/11/10

Aphrodite and Gioconda

The visit to Louvre is a life experience. And among the many cultural treasures exhibited there, the Milos Aphrodite is among the most divine. Due to nationality perhaps we could not, with my wife, hold our tears. But it maybe more than that. I did my statistics and only the Gioconda had more spectators. But again, the people stunned by the Aphrodite remained, breathless, for a longer time. And I noticed few of them coming back again. And then, the Gioconda has had all this recent massive marketing. And Gioconda was conceived by that colossal mind, Leonardo da Vinci. Aphrodite was just of an unknown artist. Some unknown person it was, who just with the light of the Aegean and the scents of its sea and the sounds of its wind crafted this heavenly beauty. Some that will never be known. As if we may not deserve or it may not matter.

If this name will not be known, if we can not bow and worship him next to Praxiteles and Phedias, how much can it matter if Aphrodite is at the Louvre, or in an Athens museum?

Were you right after all Melina? Is there, on earth, anyone, really deserving the privilege to permanently host the Aphrodite?

13/10/10

Do IMF funds differ from debt restructuring?

The Greece occupation army (*) has devastated and discredited in the last thirty years the country and has led it recently to the IMF doors in search of a last survival opportunity.

==

(*) a term invented by Mr. Marinos, top Greek journalist and former member of the EU parliament, comprises the following four tiers:

  • ruling politicians

  • corrupt managers of elite public "companies"

  • high ranking trade unionists

  • private sector companies doing exclusive "business" with any of the above

==

There are, in theory three ways to put the country on track.

====

The first is to structurally reform the archaic institutions and soviet inspired practices (left so because, in this way, they best secure the interests of the occupation army), to attract investments and capitalise on the capable human resources of the country.

For any being in touch with the country this is an utterly impossible prospect!

Two recent experience based examples:

To change the official address of a company in Greece, with no other changes (types of activity, shareholders, capital, etc.) you require to knock on at least 15 doors, waste several thousand of EUROS and wait for at least 12 months. Can there be any remote hope that such an environment may stir investment activity?

Recently the Greek state, seeing money rapidly flowing out of the country, decided to block all transfers abroad. A business transfer of a greek company to a polish subcontractor, of around 2 thousand Euros, was blocked by the bank. It requested that the company first goes to the tax authority to explain what this transfer is really about (!). The people there after finding out on the map where Poland was (!!) had to figure out what the English written contract was about and then what the polish written invoice was about. Herculean tasks! That was apparently too much for them. They requested official translations (this means another 20 days, queues and money) and suggested that most probably the polish company would be taxed (!!!) for some unknown and totally ridiculous reason. It would have been completely impossible to explain this to a foreign company, so the greek company decided to transfer, hand by hand, the money to Poland, like Mafia dealers, and next time to channel the contracts via a subsidiary company abroad. Net result: The state looses taxes, the state employees loose an opportunity to train in geography, the polish company saves its money and the greek company preserves its credibility.

Stories that would have seemed unbelieavable even by soviet leaders. So lets drop the joke: There is just no chance to see any top down, triggered by politicians, real, structural reform in Greece.

=====

The second option is to succeed in collecting taxes. Black economy is, according to published data THE SHADOW ECONOMY AND CORRUPTION, IN GREECE, STAVROS KATSIOS Ionian University - http://www.asecu.gr/Seeje/issue06/katsios.pdf) something like 50 billion Euros. If you put all this on paper you can expect something like 8- 10 billion Euros. A significant amount that would perhaps reduce deficits around 4- 6% yearly. Would that however be enough to completely stop the downfall? Absolutely not. Now, to completely eliminate the black activity is of course beyond the means of the Greece occupation army and partially beyond its will because it, itself, is a big part of it. Just recall ex minister Voulgarakis offshore activities, which resulted to massive tax evasion that he explained in huge smiles on the TV, considering it morally and legally perfect. The guy is going around free, smiling all the time, and may soon appear again to ask for the vote of Greeks.

===

The third option is to reduce expenses, and this is the only one there is some action. Selectively, of course, because there are self interests to maintain. The delegates in the Parliament are 300 when we would be much better and cheaper off with just 200. The Netherlands has 150 delegates and is 50% larger and 1000% more effective than Greece. The ministers are always increasing in numbers, so are their servants here and there in Parliament and beyond.

Unfortunately, there is no fourth option.

====

The point I try to make is that the key strategy in managing the dramatic Greek debt will be that of a dramatic and selective public expense reduction. This strategy is the only one that is currently unfolding (all the rest about Green development are just follies no-one takes seriously) and the only one that will carry on in a more fierce way in the next years.

As the IMF will continue to financially support Greece the selective reduction of the living standards of the population will continue and will increase. People may start changing cars at 15 and not every three years as currently the case. And so on.

Those with no connection to the client state and its ruling rogues will suffer the most. The more you hear from official lips about the poor, the pensions, the social fiber we need to preserve, etc. the more concerned one should be.

Will this dramatic consumption reduction be enough to further reduce the deficits?

Few people think so, given especially the social unrest that will result.

What is however interesting is that maybe reaching this rapid degradation of living standards will motivate people again. A cousin of mine paid for doing nothing (as she herself told me) in some mountainous municipality and now seeing her work position threatened (she is, alas!, not part of the core client state) has started to react in a very creative way. She is considering getting onto some cheese business and making preliminary inquiries in this direction. In the mid term this guarantees a much more interesting life than rotting useless on some municipality chair.

It is sad; to wait for utter disintegration in order to unleash creativity in people. This dormant creativity, in Greek people is huge. Look at the diaspora, look at the maritime business. Look at everything living out of the jurisdiction of the occupation army. This creativity is something one can really hope on.

Conclusion: Getting poor appears pretty inevitable and also a certain way for a bottom up mindset change on Greece, rediscovering and re- establishing creativity in place of massive consumption with lenders money, silently and irresponsibly shifting the huge bill to future generations.

The only question is:

If this is correct, why to we need to waste all this time with the IMF and not restructure every debt we have and enter immediately into the state of an impoverished state and poor citizens in the hope that, as in many occasions in the past, this will trigger the best in Greeks, and will result to their reclaiming and liberating their counry?

===



27/9/10

Casino849

Για μήνες τώρα έχει κατακλυσθεί η χώρα και ιδιαίτερα η Αθήνα απ΄ τις διαφημίσεις του casino848.com. Με το περίφημο σλόγκαν "Παίξε όπως είσαι" που περισσότερο ειλικρινά θα μπορούσε να είναι "Φέρτα όποιος και νάσαι" και με διακοσμητικές φωτογραφίες ενός μαφιόζου, μιας κυρίας με ρολό, ενός τύπου μισοσφαγμένου, μιας ξανθιάς, ενός τρελαμμένου απ΄ τη χαρά των κερδών κ.ο.κ, για να προβάλλεται η ευρύτητα του κοινού, στο οποίο απευθύνεται το μήνυμα. Από το Ελ. Βενιζέλος μέχρι το Σύνταγμα θα δει κανείς χιλιάδες τεράστιες επιγραφές σε δρόμους, περίπτερα, ταράτσες. Καμπάνια πάρα πολλών εκατομμυρίων.

Και όλ΄ αυτά σε μια χώρα που ο ΟΠΑΠ χτυπιέται με την Εθνική Τράπεζα και την 3Ε για τον τίτλο της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας και όπου η περί τον τζόγο Ιntralot του Κου. Κόκκαλη έχει περίπου 8 φορές τη χρηματιστηριακή αξία της περί την τεχνολογία Intracom.

Ο δημόσιος χώρος, όταν δεν καταλαμβάνεται από παράνομα ιδιωτικά συμφέροντα (παραλίες, πλατείες, πεζοδρόμια) ή κομματικούς ηλίθιους όλων των αποχρώσεων του ουράνιου τόξου (αφισοκολλήσεις σε πανεπιστήμια) μονοπωλείται απ΄ όποιον έχει χρήματα να τον αγοράσει. Έτσι απλά και αδιαμαρτύρητα. Εργολάβοι της υπεράσπισης του δημόσιου χώρου έχουν αναγορευτεί, απ΄ το κομματικό κατεστημένο, ο Κος Φωτόπουλος της ΔΕΗ, οι αντίστοιχοι του ΟΣΕ και ποικίλοι άλλοι που αξιοποιούν το τέχνασμα του δημόσιου συμφέροντος για τα κρύψουν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα και μόνο.

Τελικό αποτέλεσμα. Δημόσιος χώρος να υπάρχει μόνο τυχαία και περιστασιακά.

Κι΄ όμως παρά το παραλήρημα του τζόγου μέσα στο οποίο ζει η Ελληνική κοινωνία φαίνεται υπάρχει κι΄ άλλη ζήτηση του συγκεκριμένου προϊόντος. Για ακόμη ένα casino849. Εμφανίστηκαν εμίρηδες απ΄ το Κατάρ, γνώστες καλοί της δεινής θέσης της χώρας και ρωτάνε τον πρωθυπουργό "πόσο κάνει να μας το δώσεις όλο;" Για το Ελληνικό ο λόγος, την παραλία της Αττικής που ακόμη και ο Κος Εμίρης αντιλαμβάνεται ότι είναι το φιλέτο της Μεσογείου ολάκερης. Και το οποίο προσδοκά να μετατρέψει σε, τι λέτε άραγε; Σε πολιτισμικό κέντρο; Σε εκπαιδευτικό κέντρο; Σε κέντρο για την πράσινη ανάπτυξη; Ασφαλώς όχι. Σε περιφερειακό κέντρο τζόγου και όλων των συνοδευτικών υπηρεσιών (πορνεία, κ.λπ) που ο Αλλάχ απαγορεύει στις ευλογημένες χώρες της αραπιάς αλλά όχι και στη γη των απίστων.

Εκεί φτάσαμε. Εμίρηδες, που, χωρίς το πετρέλαιο, θα βόσκανε καμήλες στην έρημο, τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα.

Και μετά μας στεναχωρεί η προοπτική να πουλήσουμε και δυο νησιά ή να ενοικιάσουμε την Ακρόπολη σε κανένα fund; Η καταστροφή της Αττικής από εμίρηδες, που όπως και να τα κάνουμε, δεν τόχουν το άλμα οι άνθρωποι, μόνο χρήματα έχουν, δε συγκρίνεται ως προοπτική με το να ελέγχουν οικονομικά 2-3 νησιά οι Γερμανοί, που ξέρουν και από όπερες και από τέχνες και επιστήμες.

Φοβάμαι τέτοια ερωτήματα αργά και σταθερά θα τεθούν. Αφού η ηγεσία της χώρας είναι ανίκανη να παράγει ανάπτυξη θα αρχίσει να πουλά και να εκχωρεί. Όχι μόνο το ψευτοδημόσιο μαγαζί του Κου Φωτόπουλου (ΔΕΗ) αλλά πραγματικό δημόσιο χώρο. Ας αφήσει τους λεονταρισμούς και ας προσέξει ποιον θα συνεταιριστεί. Χειρότερη παρέα απ΄ τον Κο. Εμίρη μάλλον δεν υπάρχει.

23/8/10

Tροχόπουλοι και Φωτόπουλοι

Ο Κος Τροχόπουλος ζει στη Βεροια. 'Εκανε πρόσφατα κάτι σημαντικό. Δημιούργησε μια δημοτική βιβλιοθήκη -υπόδειγμα. Χώρος δημιουργίας μάλλον, παρά απλής ανάγνωσης βιβλίων. Με πάρα πολλές δραστηριότητες. Μέχρι και 700 άτομα τη μέρα επισκέπτονται το καινοτομικό αυτό δημιούργημα του Κου Τροχόπουλου. Μια πολιτισμική άνοιξη για την πόλη της Βέροιας. Τον Κο Τροχόπουλο δεν το ανακάλυψε, ούτε καν τον πληροφορηθηκε, το ελληνικό κράτος. Τον ανακάλυψε όμως ο Κος Bill Gates και ένα από τα πολλά κοινωφελή ιδρύματα που δημιούργησε, ο φιλοσοφημένος αυτός βαθύπλουτος Αμερικανός, που έχει μπει για τα καλά στη ζωή όλων μας. Ένα εκατομμύριο Ευρώ βραβείο ο Κος Τροχόπουλος απ΄ τον Bill Gates. Λέτε να κατέβει για δήμαρχος στη Βέροια ο Bill Gates; Δε νομίζω. Mάλλον κάτι πραγματικά σοβαρό έκανε ο Κος Τροχόπουλος.

Ο Κος Φωτόπουλος ζει στην Αθήνα. Δεν έκανε ποτέ του τίποτα το σημαντικό. Είναι αρχισυνδικαλιστής της ΔΕΗ, θεματοφύλακας δηλαδή του περιεχόμενου της τσέπης των υπαλλήλων της ΔΕΗ. Ούτε ο Bill Gates ούτε κανένας άλλος άνθρωπος, που έχει κάνει κάτι στη ζωή του, ασχολήθηκε ποτέ με τον Κο Φωτόπουλο. Ασχολήθηκαν όμως τα ελληνικά ΜΜΕ. Ασχολήθηκαν γιατί ο Κος Φωτόπουλος άρχισε να γρυλλίζει ότι θα κατεβάσει διακόπτες και διάφορα άλλα κοινωνικά "επωφελή". Για να μην πουληθεί η ΔΕΗ, λέει, στους ιδιώτες. Τα έχει σπουδάσει όλα αυτά ο Κος Φωτόπουλος. Είναι και "παληκάρι" και νοιάζεται για όλους εμάς τους άλλους. Έχει και “λαό” πίσω του. Φάτσα κάρτα στα κανάλια, ο Κος Φωτόπουλος. Γνωρίζει καλά ότι έχει μηδενικές πιθανότητες να διασφαλίσει τα συμφέροντα της παρέας του. Έχει χοντρύνει το παιγνίδι, κάποιοι ποντάρανε πρόσφατα και επιπλέον 110 δις, και οι Φωτόπουλοι είναι πια είδη αναλώσιμα στις μέρες μας. Το ξέρει αυτό ο Κος Φωτόπουλος. Τόσο βλαξ δεν είναι. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το παιγνίδι του. Θα “πέσει” “μαχόμενος” ο Κος Φωτόπουλος. Στις Θερμοπύλες της τσέπης του. Η παρέα του δε θα δει καλό και τα "μονοπώλια" θα αλώσουν τελικά την Ενέργεια. Αλλά η “πτώση” η δικιά του μπορεί και να τον φέρει κέντρο, άντε και λίγο αριστερά, στη Βουλή. Τον Κο Φωτόπουλο.

Ότι η Ελλάδα μπορεί το ξέρουμε.

Αυτό που είναι δυστυχώς αβέβαιο είναι αν θα ασχοληθεί κανείς με τον Κο Τροχόπουλο. Για το καλό της χώρας. Να τον βάλει να διαμηνύσει σε όλη τη χώρα τι σημαίνει βιβλιοθήκη τον 21ο αιώνα. Που το γνωρίζει καλά. Όπως το απέδειξε πέραν κάθε αμφιβολίας. Κι΄ όμως. Αν δείτε τον Κο Τροχόπουλο σε κανάλια, τροχίστε μου τη μύτη. Σε λίγες βδομάδες κανένας δε θα τον θυμάται.

Κι΄ αν σταματήσετε να βλέπετε τον Κο Φωτόπουλο στα κανάλια, να υποθέσετε με σιγουριά ότι από τη ΓΕΝΟΠ βρέθηκε πια ... στη Βουλή για να αγωνίζεται από καλύτερα μετερίζια ενάντια στα "μονοπώλια".

2/8/10

Προνομιούχοι και μη προνομιούχοι την εποχή της επιστασίας

Σκέψεις κατά την ανάγνωση του άρθρου "Τα ελέω κράτους μονοπώλια" του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή 01.08.2010, με θέμα τις ιστορικές ρίζες των κλειστών επαγγελμάτων στη χώρα.

===
Είναι πια γνωστό, σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, ότι κύρια αιτία όλων των δεινών της χώρας, με κορωνίδα τα απέραντα οικονομκά της χρέη, είναι η πελατειακή της δόμηση, όπου το μόνο που (συνεχίζει να) μετράει είναι οι υποχρεώσεις του πολιτικού κατεστημένου προς τον ιδιο του τον εαυτό και δευτερευόντως προς τους υποψήφιους ψηφοφόρους του. Οι υποχρεώσεις προς τη χώρα, τους κοινωνικά αδύναμους, τους νέους, τους γέρους, τις μελλοντικές γενιές υπήρξαν πάντα προφάσεις εν αμαρτίαις, θέματα για τα οποία κανείς πραγματικά δε νοιάστηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ίσως γι΄ αυτό και περισέψανε οι κορώνες για όλα αυτά.

Θέριεψαν έτσι απ΄ τη μια ποικίλες και απόλυτα ιδιοτελείς, συντεχνίες, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, της Ολυμπιακής, των φορτηγατζήδων, των λιμενεργατών, και απ΄ την άλλη “επιχειρηματίες” που “επιχειρούσαν” γύρω από τον κρατικό ΟΤΕ, τον κρατικό ΟΠΑΠ, ποδοσφαιρικές ομάδες και που δεν είχαν παρά ασήμαντες επιδόσεις, οπουδήποτε αλλού. Τελειωμός δεν υπάρχει. Θέριεψαν όλοι αυτοί με κοινοτικά χρήματα και με δάνεια, που μέχρι πριν από λίγο εύκολα και απερίσκεπτα συνάπτονταν. Όσο περισσότερη διαπραγματευτική και εκβιαστική πίεση μπορούσε κανεις να ασκεί στην πολιτική εξουσία, όσο περισσότερα αντισταθμιστικά ωφέλη μπορούσε να προσφέρει, τόσο περισσότερα “κεκτημένα” αποκτούσε.

Την ίδια στιγμή, επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστικότητα, αξιολόγηση και γενικά οτιδήποτε υπονοούσε ότι “δεν είμαστε όλοι ίδιοι” εξορίστηκαν, ως έννοιες άχρηστες, που διατάρασσαν, χωρίς κανένα λόγο, το νιρβάνα του 'Ελληνα μετά το '80 και τον άκρατο καταναλωτισμό του. Τι τις θέλαμε τέτοιες αναχρονιστικές και καπιταλιστικές μιζέριες, αφού όλοι μπορούσαμε να περνάμε καλά, ανέξοδα και αυτονόητα.

Κάπως έτσι διαλύθηκε η χώρα.

Ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον έχει η κατάσταση σήμερα, συγκυρία όπου τίθεται, απ΄ τους δανειστές μας, έμμεσα ή άμεσα το θέμα του ξεθεμελιώματος του πελατειακού κράτους. Ευτυχής εξέλιξη, αφού τίποτα δεν πείθει ότι υπάρχει ικανότητα αυτοδιοίκησης στη χώρα. Nομίζω ότι το ξεθεμέλιωμα, ως ιστορική φάση, έχει περισσότερο ενδιαφέρον, γιατί είναι διεργασία σε εξέλιξη και όχι απλή ιστορία.

Ενοοώ τούτο. Το πελατειακό κράτος, στη σημερινή φάση, της αναγκαστικής του συρρίκνωσης, και με περιορισμένες πια τις επεκτατικές και διαπραγματευτικές του δυνατότητες, συνεχίζει να ενδιαφέρεται για την αυτοσυντήρησή του και μόνο. Η νέα αθλιότητα, που εξελίσσεται ήδη μπροστά στα μάτια μας, είναι η επιλεκτική τιμωρία των λιγότερο δυνατών συντεχνιών, με τις οποίες έχει, ιστορικά, τις χαλαρότερες σχέσεις διαπλοκής.

Οι συνταξιούχοι, απόμαχοι και χωρίς αντιπροσώπευση στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της ελληνικής πολιτικής σκηνής, εισπράττουν το λογαριασμό τους χωρίς κανένα έλεος. Οι φορτηγατζήδες, επίσης, δε φαίνονται να έχουν ιδιαίτερα ισχυρούς δεσμούς με το πελατοκεντρικό κράτος. Γι΄ αυτό και ο δικός τους λογαριασμός είναι επίσης χωρίς εκπτώσεις. Από μια άποψη μου είναι συμπαθείς οι φορτηγατζήδες γιατί στις νέες συνθήκες, είναι ανάμεσα στους απροστάτευτους απέναντι στη μανία αυτοσυντήρησης του κατεστημένου.

Περιπτώσεις όπως ο ΟΣΕ πρέπει να αντιπροσωπεύουν μια μέση κατάσταση. Οι περισσότεροι, φαίνεται, θα μεταταγούν σε κάποιο οικονομικά μίζερο οργανισμό του δημοσίου όπου θα παίρνουν 2 και 3 φορές περισσότερα χρήματα απ΄ το συνάδελφο του διπλανού τραπεζιού, χωρίς να κάνουν τίποτα. 'Ετσι απλά, γιατί ξέρανε και ξέρουνε να “αγωνίζονται”. Κάτι τέτοιο έγινε και στην Ολυμπιακή, όπου οι υπεράριθμοι πιλότοι και τεχνικοί απορροφήθηκαν στην ΥΠΑ με μισθούς 3-4 φορές μεγαλύτερους από αυτούς της ΥΠΑ (Καθημερινή, 01.08.2010)

Ακραία περίπτωση πιθανόν θα είναι η ΓΕΝΟΠ/ ΔΕΗ, ο πυλώνας αυτός του ιδιοτελούς συντεχιασμού στη χώρα. Ήδη ο Κος πρόεδρος με look αριστεριστή της δεκαετίας του '70 και με αντίστοιχο γλωσσικό ιδίωμα, μας διαλαλεί, ως νέος Λεωνίδας, ότι προτιμά να πεθά... συγνώμη, να κατεβάσει το διακόπτη, παρά να προδώσει τον ελληνικό λαό.

Όσο το σκέφτομαι, μου είναι πραγματικά συμπαθείς οι φορτηγατζήδες. Περνάνε ώρες αμέτρητες μέσα σε μια καμπίνα με απέραντη μοναξιά και παρέα τον Καζαντζίδη και φωτογραφίες από ημίγυμνες δεσποινίδες. Και τουλάχιστον, όσο και να λειτουργήσανε πρόσφατα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, οι εκπρόσωποί τους είχαν κάτι το γνήσιο λαϊκό, ποτέ δε μας υποχρέωσαν να ακούσουμε εθνοσωτήριες ανοησίες.

Οι κύριοι της ΓΕΝΟΠ έχουν περισσότερες “ευαισθησίες”. Αν και πιθανότατα μετρίας ή καμίας μόρφωσης, έχουν αυτό το μοναδικό “εθνικό” ένστικτο που θα μας “προστατεύσει” απ΄ την παράδοση στα συμφέροντα των μονοπωλίων που καραδοκούν. Κυρίως όμως έχουν τους πανίσχυρους, τους χαλύβδινους, δεσμούς μέσα στο πελατειακό σύστημα, για να μπορέσουν να διαπραγματευτούν σκληρά τις ιδοτελείς σαχλαμάρες που διακηρύσσουν.

29/5/10

Obama and BP, Greece and Siemens

I read through the US press and Obama's consistent efforts to hold BP accountable for the spill disaster and I cant help recalling the case of Siemens who seems to practice government official bribing as a standard business practice. These guys gave out something like 10 million Euros as bribes to Greek officials for the fat Olympic Games contracts. Their guy in Greece is on the run for some years, while local politicians have started confessing (no other option really) their many “small” gifts.

Of course in the case of Greece it was easy play for Siemens to push forward with their unethical policies. Greek politics have completely invalidated the law of big numbers, by succeeding to bring together, and for a 30 year period, a statistically improbable amount of human incompetence and corruption. The bill has now started showing up; alas, to ordinary people and not to the political bastards who ruined the country.

So there' s an issue with multinationals. A very subtle one however. Extremist policies are not the solution. I think Obama is touching upon the issue discreetly but decisively. Maybe a bit soft here a bit tough there. I read articles in NYT asking for a more tough attitude. I also browse through WSJ. Lets say that a more tough position is utterly not possible, given the way a great lot of people in the US think about Obama, skin color included. However, in any case, a true, a genuine, a non extreme and rational confrontation, questioning the godly wisdom of multinationals is truly unfolding. And Obama is the engineer of it.

Realistically, I only hope that in some years from now a good majority in the US will consciously resist having AIG bailed out by the US government, as a reward for its reckless short sighted policies just to allow it to come back in life and to business as usual, if not an even more arrogant one. That will be Obama' s utter success

In Greece, on the contrary, despite the abundance of pseudo-socialists and demonstrations, often- as recently- penetrated by criminals and murderers, nobody, literally, considered publicly protesting Siemens ugly policies. In a country where you have everyday protests for any nonsense that can cross human mind, it only comes as natural for Siemens to carry out massive bribing, following its General Assembly decisions.

The "Left" here is happy in its virtual world. Busy with all sorts of ridiculous issues, existing only in its crazy and degraded mind; like the defense of the University asylum, rooted in some weird belief for an imminent attack by Mars who will come to oppress and limit our freedoms.

With no time to voice anything against Siemens. No surprise of course for the "Left". But sad that the whole of the society seems comfortable with this zero reaction, surpassed in apathy only perhaps by Siemens itself.

9/5/10

...αλλά με νούμερα και όχι με ευχές

Τον πολιτικό κόσμο θεωρεί υπεύθυνο το 98,6% των Ελλήνων για την κρίση, σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρίας MRB για την εφημερίδα Real News. Μάλιστα, στη δεύτερη θέση ευθύνης οι ερωτηθέντες τοποθετούν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες με ποσοστό 82,7% και στην τρίτη θέση τον επιχειρηματικό κόσμο με ποσοστό 76%

===

Θα πρέπει Κε Παπανδρέου να δημιουργήσετε μια ιστοσελίδα όπου καθημερινά να μας ενημερώνετε για τα αποτελέσματα στα τρία αυτά μέτωπα. Για παράδειγμα και μόνο θα μπορούσατε

  • Να κοινοποιείτε πόσα παράλογα δικαιώματα του πολιτικού κατεστημένου ξεθεμελιώσατε κάθε μέρα, ξεκινώντας απ΄ τους 300 που καλό θα ήταν να γίνουν άμεσα 200. Επίσης να μας ενημερώσετε πόσο θα περικοπούν (και μη μας κοροϊδέψετε ότι θα καταργηθούν- και η δραστική περικοπή τους καλή είναι...) οι εξωφρενικές μίζες για τα εξοπλιστικά προγράμματα και τα φάρμακα και μηχανήματα στα νοσοκομεία. Υπάρχει έργο πολύ. Δε θάχετε δυσκολίες, ιδιαίτερα αν μέσα στον “πολιτικό κόσμο" συμπεριλάβετε και τους δημοτικούς άρχοντες, το μέγα αυτό βάθρο του πελατειακού κράτους και του σοβιετικού τύπου δημόσιου τομέα που διαθέτουμε στη χώρα.
  • Να κοινοποιείτε πόσα άθλια προνόμια τεμπέληδων και καιροσκόπων συνδικαλιστών καθημερινά περικόψατε. Όπου να κοιτάξετε θα δείτε στρατιές ολόκληρες από αγωνιστές του γλυκού νερού και της αιώνιας καρέκλας. Στην κατηγορία αυτή μπορείτε να συμπεριλάβετε και την εθνική ντροπή των ΔΕΚΟ που έχουν όσα χρέη όσα και προνόμια και φτιάχτηκαν για κανένα άλλο λόγο παρά για να εξυπηρετήσουν ποικίλες συντεχνίες, ενώ συντηρούνται στη ζωή σε πανάκριβες εντατικές, παρά τα αφύσικα για το ανθρώπινο είδος χρέη τους. Και όταν αποφασίζετε να στέλνετε στο διάολο μερικές απ΄ αυτές τις βαθυχρεωμένες 'εταιρίες' που στεγάζετε στον κρατικό Π/Υ, να μας ανακοινώνετε και πόσο περικόπτετε τα ποσά αποζημιώσεων σε σχέση με τα σκανδαλώδη ποσά που δώσατε στους ¨απολυμένους” του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής και που αποτελούνε πρόκληση για κάθε άλλο, υπό απόλυση, εργαζόμενο.
  • Τέλος να μας κοινοποιείτε πόσες από τις τις μύριες όσες ανάπηρες βδέλλες τύπου Κόκκαλη, που τάχα μου επιχειρούν στη χώρα, ξεκολλήσατε από πάνω σας καθημερινά, λέγοντάς τους ότι το κράτος επτώχευσε, το πάρτυ ετελείωσε, και ότι ή θα κολυμπήσουν στα βαθιά ή να πάνε σε παίξουν κανένα ΛΟΤΤΟ που έχουν και τεχνογνωσία. Και να αρχίσετε να πιάνετε κανέναν από τους αμέτρητους φοροφυγάδες. Κάτι στελέχη μεγαλοεπιχειρήσεων (καμιά δεκαριά ξέρω προσωπικά, άρα μάλλον θα πρόκειται για χιλιάδες) με 20- 30.000 μηνιάτικο πληρώνονται στην Κύπρο και στο Λουξεμβούργο και εδώ δηλώνουν 3- 4.000. Αυτό που λέτε, αλλά ποτέ δεν κάνετε. ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ;
Με δυο λόγια χρειαζόμαστε νούμερα Κε Πρόεδρε και όχι επίθετα ή ευχές. Γιατί χωρίς νούμερα η εμπιστοσύνη που σήμερα σας έχει ο κόσμος γρήγορα θα καταρεύσει μαζί με τη χώρα. Προς ηδονιστική χαρά των γνωστών σαδομαζοχιστών και διανοητικά πειραγμένων της αριστεράς της Κα. Παπαρρήγα.

====

Ή καθημερινή αυτή ενημέρωση θα ήταν η καλύτερη, τεχνικά, απόδειξη της πρόθεσής του Κου Παπανδρέου να διαχειριστεί την κατάσταση με μέτρα και όχι με συνθήματα.

Τέλος, επειδή λογιστική είναι σπουδαία αλλά δεν υποκαθιστά τη στρατηγική, δυο παρατηρήσεις στο επίπεδο της πολιτικής

Συνεχίζει να μη λέγεται η αλήθεια στο λαό. Η πρακτική αυτή, δεδομένων των προθεσμιών με τις οποίες τρέχει το πρόγραμμα του ΔΝΤ, είναι χωρίς νόημα. Κερδίζονται κάποιοι μήνες χωρίς ομως να χτίζεται η αξιοπιστία που παράγεται από την ειλικρίνεια. Παράδειγμα τρανταχτό. Τα μέτρα του ΔΝΤ, που προσυπέγραψε η ελληνική βουλή αναφέρουν δέσμευση για απολύσεις 20.000 δημοσίων υπαλλήλων το 2012-2013. Με απόλυτη σαφήνεια και χωρίς καμιά προϋπόθεση ή όρο. Αυτό πόσοι το ξέρουν; Και κάτι ακόμη. Οι 20.000 αυτοί υπάλληλοι κοστολογούνται με 55.000Ε κόστος το χρόνο ο καθένας! Ουτε στη Σουηδία να ζούσαμε!

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Κατεβάστε από εδώ τη συμφωνία και δείτε τον Πίνακα 1, Σελιδα 14 "Workforce reduction beyond 5:1 (add. 20,000)")


Γιατί δε λέγονται αυτά στο λαό από την κυβέρνηση, τα κομματα και τα ΜΜΕ; Είναι όμως απολυτα σαφώς διατυπωμένο. Συντηρείται δυστυχώς μια εντύπωση του παροδικού. Πολλοί πιστεύουν ότι εδώ τελειώσαμε. Μερικοί ίσως ότι σε 1-2 χρόνια θα ξανάρθουν οι μισθοί των δώρων. Ενώ η αλήθεια, διατυπωμένη με μοναδική σαφήνεια στο κειμενο των 23 σελίδων της συμφωνίας είναι ότι πρόκεται για μόνιμη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου που θα συνοδευτεί από σειρά άλλων σκληρών μέτρων στην ίδια κατεύθυνση. Και το δάσος πίσω από τα δέντρα είναι ότι το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων δεν μπορεί να υποστηριχθεί από τη σημερινή παραγωγικότητά τους. Και αυτό αποσιωπάται ενώ θα έπρεπε να είναι το μείζον θέμα συζήτησης, το μόνο για το οποίο πρέπει και μπορούμε να κάνουμε κάτι, στον πραγματικό κόσμο που ζούμε και όχι στον φαντασιακό κόσμο των Σαμαρά – Τσίπρα- Παπαρρήγα- κ.λπ

Τέλος, σχεδόν οι πάντες καταλαβαίνουν ότι οι κοκκορομαχίες με το Σαμαρά δε βοηθούν την κατάσταση. Ασφαλώς ο κος Σαμαράς θα έπρεπε να είναι στην ίδια, άντε σε γειτονική, κρυψώνα με τον κο Καραμανλή αντί να παριστάνει τον υπερευαίσθητο στη Βουλή υιοθετώντες τις ανοησίες της αριστεράς. Ηθικά εκεί είναι η θέση του. Ηγείται όμως πολιτικά ενός μεγάλου κόμματος και οι συνθήκες επιβάλλουν μη πόλωση αλλά συνεργασία. Και επιστράτευση των 10- 20 αξιόλογων Ελλήνων τεχνοκρατών σε μόνιμο ρόλο συμβούλου της κοινής προσπάθειας. Για να μεγιστοποιηθούν οι λίγες πιθανότητες να βγει κάτι από τα μέτρα. Και όμως, αυτό που έχει καταλάβει ο Καρατζαφέρης, και είναι προς τιμή του, παραμένει άπιαστο όνειρο για τους ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων. Ο Σαμαράς έχει, και πολύ καλά κάνει, ενοχές και για τον ίδιο και τα ξεσπαθώματά του το 1993 με τους Σκοπιανούς όσο και για την ολέθρια πολιτεία του κόμματός του μετά το 2006. Παίζει άμυνα και δύσκολα θα πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία κλίματος συναίνεσης. Ο Παπανδρέου έχει το πλεονέκτημα και οφείλει να τον στριμώξει στο ίδιο τραπέζι. Είναι θέμα κοινού νου. Μονό αν κάποιος έχει προτεραιότητα να ασκεί τις φωνητικές του χορδές φωνασκώντας, κατά βούληση, ότι του κατέβει στο κεφάλι έχει σοβαρό αντεπιχείρημα για να μην γίνει κάτι τέτοιο.

6/5/10

Ένας φίλος από (ή μια απώλεια προς) το εξωτερικό γράφει...

Μα τι στο καλό συμβαίνει σε αυτήν τη χώρα; Είμαστε με τα καλά μας; Δε θέλω να ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί. Ούτε για διακοπές ούτε για τίποτε.

Νιώθω απίστευτη θλίψη. Ανά πάσα στιγμή είμαι έτοιμος να κλάψω--κάποια δάκρυα καταφέρνουν τελικά να γλιστρήσουν. Γιατί θλίβομαι; Για ποια χώρα; Για αυτή που με άφησε έξω από το Πανεπιστήμιο; Για αυτή που "υποδέχεται φιλόξενα" τους μετανάστες; Για τη χώρα που όλοι τάχα εργάζονται σκληρά και με "φιλότιμο"; Για αυτή όπου ο καθένας κάνει όποτε του καπνίσει ό,τι του καπνίσει; Για τη χώρα του "δε βαριέσαι"; Για αυτή που κατάφερε να με διώξει;

Ή μήπως με θλίβει η χώρα των "δυνατοτήτων", η χώρα του ένδοξου, μακρινού παρελθόντος; Και το παρόν; Που είναι και κυρίως, ποιο είναι; Στοπ επιτέλους στην καραμέλα "όταν εμείς ανακαλύπταμε τη Δημοκρατία, εσείς σκαρφαλώνατε στα δέντρα"!!

Μέλλον... δε μπορώ να σκεφτώ το μέλλον. Δεν καταλαβαίνω, πως και γιατί φτάσαμε ως εδώ. Ανοχή; Συνενοχή; Γιατί κανένας δεν παραδέχεται τίποτε; Καμία ευθύνη, από κανέναν; Πάντα οι άλλοι φταίνε σε αυτήν τη χώρα; ΠΑΝΤΑ;;

Απογοήτευση. Θλίψη. Σιωπή. Νεκροί. Νεκρή Ελλάδα.

Δε θέλω άλλες δικαιολογίες.

Αποχαιρέτα τη Βαβέλ που φεύγει

Aρχίσανε τα τύμπανα πολέμου. “Σφαγιάζονται οι εργαζόμενοι”, “κατακρεουργούνται δικαιώματα” και διάφορα άλλα συναφή πλημμυρίζουν τους δρόμους και τα μέσα επικοινωνίας. Φτηνά και ηλίθια που προσβάλλουν βάναυσα τη λογική και την αξιοπρέπεια. Και στις παρυφές τους ανθούν διάφοροι ποικίλοι δολοφόνοι, που η διαλυμένη κοινωνία μας δεν τους εμφύσησε κανένα ανασχετικό ένστικτο, στη βλακώδη, φασιστική και βαθιά συμπλεγματική βία τους.

Όταν φωνάζεις κάποιον να σε κυβερνήσει, όπως πρόσφατα έκανε η απόλυτα δημοκρατικά και με συντριπτική πλειοψηφία εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, κάθεσαι στη γωνιά, σιωπηλός, ίσως και κλαμένος και απλά εκτελείς. Αναγνωρίζεις ότι είσαι ανίκανος, ότι φταις εσύ και κανένας άλλος. Εκτελείς σιωπηλά και χωρίς σχόλια που απλά σε μεταθέτουν στο επίπεδο του τζάμπα μάγκα. Με συνείδηση ότι αν δεν εκτελέσεις καλά, θα είναι σαν να πηδάς απ΄ το τηγάνι, όπου τωρα βρίσκεσαι και ψήνεσαι, κατ΄ ευθείαν μέσα στη φωτιά.

Είναι μεγάλη η διαφορά, πολύ μεγάλη, μεταξύ του να έρθει κάποιος απρόσκλητος και να έρθει προσκεκλημένος.

  • Όταν έρχονται οι Γερμανοί με τη βία, έχει μεγαλείο ο Γλέζος που ανεβαίνει στην Ακρόπολη και τους ξεσκίζει τη σημαία.
  • Όταν έρχονται οι Γερμανοί με τη υπογραφή σου, το πολύ πολύ να ανέβει το ΚΚΕ να βρωμίσει την Ακρόπολη με τα αηδιαστικά του συνθήματα, για να γελάει η Δυτική Ευρώπη και να οργίζεται η Ανατολική.

Η Κα Παπαρρήγα και ο Κος Τσίπρας, που είναι σε επαναστατική μέθη κάνουν πράγματι μια διαφορετική ανάλυση για την κατάσταση. Αρνούνται το δίλημμα τηγανιού- φωτιάς και λένε να πηδήξουν έξω απ ΄το τηγάνι, με έφοδο στην πλουτοκρατία.

Ορίστε περάστε.

Και μην περιμένετε δημοψηφίσματα Κα Τσίπρα. Πάλι 2-3 % θα πάρετε και θα ρισκάρετε. Αφήστε το καλύτερα.

Το όπλο παρά πόδας δεν το έχετε Kα Παπαρήγα; Δεν ξεχνάτε να μας θυμίζετε ότι το Σύνταγμα το έχετε γραμμένο. Tώρα είναι η στιγμή σας. Ή θα εξορίσετε την πλουτοκρατία απ΄ τη χώρα ή θα σας εξορίσει η ιστορία. Γιατί σύντομα, βάζω ότι στοίχημα θέλετε, κανείς δεν θα ενδιαφέρεται για το “δημοκρατικό” δικαίωμα της κατάληψης και καταστροφής των έλαχιστων δημόσιων χώρων που έχει η χώρα, για τη "λαϊκή κατάχτηση" του να εκτινάσσει ο κάθε βλαμμένος τις μπογιές- εμετούς του στους τοίχους και να μας εκβαρβαρίζει την καθημερινότητα. Και πολλά πολλά άλλα που μας κομίσατε και μας βαφτίσατε "δημοκρατικά". Ζούμε τέλος εποχής Κα Παπαρρήγα. Η μυθολογία που σας συντήρησε καταρρέει.

Αποχαιρετάμε όχι την Αλεξάνδρεια αλλά τη Βαβέλ, όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα αλλά με βουβή αξιοπρέπεια.

Ακούμε όχι τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, αλλά το σπασμό του θηρίου που καταδίκασε τη χώρα να είναι τελευταία όταν θα μπορούσε να είναι πρώτη.

Παρηγοριά ότι χειρότερο μόνο η φωτιά. Τρόμος ότι 2500 χρόνια ιστορία, ίσως από κάποια γωνιά του χωρόχρονου, μας παρατηρούν.

Θα την πληρώσουν όπως πάντα οι απόκληροι. Ένα 15- 25% της κοινωνίας, μέσα και οι μετανάστες, πρώτοι και πιο ευάλωτοι, που το κίβδηλο κοινωνικό μας κράτος, αυτό που απόλυτα βλακωδώς λέτε "κατακτήσεις και δημοκρατικά δικαιώματα" ψευτο- σοσιαλιστές μου, και που ασφαλώς και υπάρχει μόνο στο αρρωστημένο μυαλό σας, τους έχει απλά, κατ΄ επανάληψη και με δομικό τρόπο ξεχ(α)εσμένους. Ευθύνες για την οικονομική κατάρρευση δεν έχετε. Όμως, για τη διαστροφική μετονομασία του πελατειακού σε κοινωνικό κράτος είστε οι πλέον υπεύθυνοι.

3/5/10

Οι έχοντες και οι κατέχοντες

Η αριστερά θα πρόσφερε σημαντική υπηρεσία αν φρόντιζε να επεξηγήσει τη θεωρία της ότι τα χρήματα τα έφαγαν κάποιοι έχοντες και κατέχοντες.

Ο Ριζοσπάστης της 7 Μάρτη 2010 κάνει μια προσπάθεια βασισμένη στην συνηθισμένη του τακτική του αυτή της ψευτιάς χωρίς όριο. Αναρωτιέται κανείς, αυτοί οι άνθρωποι δε θέλουν να έχουν μια ελάχιστη πειστική εξήγηση για το κεντρικό τους επιχείρημα; E όχι, δε θέλουν! Αρκεί που χαλάνε κόσμο και είναι ανυπάκουοι σαν τα μικρά παιδιά. Κι' ας λένε ό, τι νάναι.

Θα σας το πω ειλικρινά. Σκασίλα μου μεγάλη οι σαχλαμάρες και οι ψευτιές του Ριζοσπάστη. Το πρόβλημα, το μόνο πρόβλημα, είναι ότι οι ψευτιές τους αποτέλεσαν και αποτελούν το καλύτερο, το πιο ανέλπιστο προπέτασμα καπνού να για να ξεφύγουν αυτοί που πραγματικά φάγανε και ήπιανε όλα αυτά τα χρόνια.

Λένε λοιπόν οι ψευταράδες του Ριζοσπάστη, στις 7 Μάρτη.

Το ενεργητικό των τραπεζών το 2009 καταγράφηκε στα 579 δισ. ευρώ. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν 120 φορές τη χτεσινή αφαίμαξη που υπέστη ο λαός.

Το ενεργητικό όμως περιλαμβάνει μέσα του πράγματα όπως οι απαιτήσεις από τρίτους, κ.ο.κ. Δάνεια δηλάδή που δώσανε και θα τα εισπράξουνε, αν τα εισπράξουνε, στο μακρινό μέλλον. Τρέχα γύρευε δηλαδή λεβέντες μου. Με αυτά τα ανύπαρκτα λεφτά θα εξωφλήσει το κράτος; Τα χρήματα αυτά είναι εικονικά παλληκάρια μου. Υπάρχουν στα χαρτιά και όχι στα συρτάρια!

Και συνεχίζουν με τη γνωστή παραπληροφόρηση που κυκλοφόρησε σε όλα τα κανάλια

Τα 28 δισ. ευρώ που χάρισε στις τράπεζες η κυβέρνηση είτε με τη μορφή ζεστού χρήματος είτε με τη μορφή εγγυήσεων είναι περίπου 6 φορές περισσότερα από τη χτεσινή λεηλασία.

Ξέρετε να δημιουργείτε εντυπώσεις απ΄ το τίποτα, την ξέρετε καλά την τέχνη αυτή. Ξέρετε ότι ο κόσμος δεν ξέρει τι σημαίνει “εγγυήσεις”. Δε χρειάζεται λοιπόν να πείτε και ψέμα. Δημιουργείτε την εντύπωση ότι το κράτος (που έφερε το ΔΝΤ να το σώσει!!) έδωσε 28 δις στις τράπεζες, τη στιγμή που τους έδωσε απλά παλιόχαρτα (ομόλογα) για να δανειστούν απ΄ την ΕΚΤ. Σωθήκαμε δηλαδή και πάλι!!

Λεβεντιές, γιατί βρε λέτε όλες αυτές τις σαχλαμάρες και επιτρέπετε στα πραγματικά λαμόγια να ξεφεύγουν ανενόχλητα; Αυτή τη γελοία θεωρία που είχατε τη δεκαετία του '80, ότι η εργατική τάξη αριθμεί το 90% του πληθυσμού και το κεφάλαιο το 2% ακόμη την πιστεύετε; Αυτή την ανάλυση έχετε ακόμη για την κοινωνία; KΑΛΟΙ - ΚΑΚΟΙ = 90 -2 !! Είστε τόσο ανόητοι;!

H Εθνική Τράπεζα ξεφτέρια μου αξίζει στο χρηματιστήριο 7-10 δις. Αυτή είναι η ναυαρχίδα μας! Και συμμετέχει και το κράτος, όχι μόνο οι κακοί. Θέλουμε καμιά 30αρια Εθνικές Τράπεζες για νάρθουμε στα ίσια μας με το χρέος. Άντε λοιπόν Δον Κιχώτες μου, κάντε έφοδο στις 30 Εθνικές Τράπεζες των ονείρων σας!

Πιο καλοπροαίρετοι αλλά παντελώς ανυποψίαστοι οι του Σύριζα. Στην αρχή της κρίσης προτείνανε να δανειστούμε εσωτερικά, απ΄ τους πολίτες δηλαδή. Απ΄ τους Έλληνες πολίτες που, όσοι είχανε, γεμίζανε όλες τις θυρίδες και τις κυπριακές- ελβετικές κ.λπ. τράπεζες με τα λεφτά τους. Σιγά μη δανείζανε το υπό χρεωκοπία κράτος, το βαρέλι χωρίς πάτο!

Και προς το τέλος της κρίσης καταλήξανε στη μεγάλη ιδέα του δημοψηφίσματος με κεντρικό ερώτημα κάτι σαν “Να πάμε στο ΔΝΤ ή να πάμε για ψάρεμα” μήπως πιάσουμε πολλές- πολλές συναγρίδες και ξωφλήσουμε. Και ψιθύριζαν κάτι για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους που σημαίνει ότι θα μας πετάγανε με τις κλωτσιές απ' την ευρωζώνη και ο καφές θα κόστιζε τώρα 17.500 δραχμές.

Έτσι τα λέει η αριστερά. Τα κόμματα εξουσίας διαλύσανε τον τόπο με τις πολιτικές τους και η αριστερά κυνηγούσε όλα αυτά τα χρόνια φαντάσματα. Εκτός από εκείνο το κομμάτι της που είχε υστερόβουλη ατζέντα εξουσίας και έκοψε δρόμο την κατάλληλη στιγμή (Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, και πολλοί άλλοι).

===

  • Κάνατε, επαναστάτες μου, καμιά διαδήλωση για τα 100 χιλιάρικα που έπαιρναν το χρόνο στον ΟΛΠ με ψευτο-υπερωρίες;
  • Μήπως για τον ΗΛΠΑΠ, όπου οι εργαζόμενοι παίρνουν και σήμερα διπλάσια (7.000 E ο μέσος εργαζόμενος το μήνα) απ΄ το αδελφό ΑΤΤΙΚΟ Μετρό (3.500 E ο μέσος εργαζόμενος το μήνα), Καθημερινή, 14 Μάρτη 2010; Ασφαλώς όχι! Την ακούω βέβαια ήδη την απάντησή σας “Η εξίσωση πρέπει να γίνει προς τα πάνω!” Ασφαλώς! Με τα λεφτά που θα πάρετε απ΄ το γιουρούσι, απ΄ τους έχοντες και κατέχοντες τις 30 Εθνικές Τράπεζες των ονείρων σας!
  • Κάνατε καμιά διαδήλωση που τα έργα οδοποιίας, η Μεγάλη Ιδέα δηλαδή των τελευταίων 30 χρόνων, δημοπρατούνταν ανερυθρίαστα σε διπλάσιο Π/Υ απ΄ ότι αντίστοιχα έργα αλλού (π.χ. Κύπρος) και το αποτέλεσμα ήταν τρισχειρότερο.
  • Κάνατε καμιά διαδήλωση που τα υπουργεία ήταν και είναι γεμάτα χρυσοπληρωμένους χαζοσυμβούλους, ρουσφέτια και κομματόσκυλα τεμπελχανάδες;
  • Κάνατε καμιά διαδήλωση που οι αποζημιώσεις που δόθηκαν στους απολυμένους του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής είναι ασύλληπτα όνειρα για το μεγάλο πλήθος εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και του κοινωνικού (και όχι ψευτο-επιχειρηματικού) δημόσιου τομέα;
  • Σας απασχόλησε ποτέ έμπρακτα γιατί το κράτος, το χρεωκοπημένο τούτο κράτος, που μοιράζει συντάξεις των 500Ε, πληρώνει την ίδια στιγμή 16 μισθούς στα δικά του παιδιά στη Βουλή, γιατί πληρώνει (ΕΡΤ) 40 χιλιάρικα μισθό τη φορά το συμπαθή Κο. Παπαδόπουλο να πίνει μπύρες και να ρίχνει στροφές κάθε Σαββατόβραδο;
  • Σας απασχόλησε ποτέ έμπρακτα που κανένας ελεύθερος επαγγελματίας δεν πληρώνει φόρο σ΄ αυτή τη χώρα; Σιγά τώρα μη συγκρουστείτε με τις σφηκοφωλιές του Δικηγορικού Συλλόγου, του ΤΕΕ, κ.λπ. Αυτές οι άθλιες συντεχνίες είναι η μήτρα που σας γέννησε και η ίδια, η εντελώς ίδια μήτρα, που διέλυσε τον τόπο.
  • Σας απασχόλησε ποτέ που η εκπαίδευση είναι διαλυμένη και οι καλύτεροί μας φεύγουν και δεν ξαναγυρνάνε; Έτσι, έστω και για λίγο, όταν ξαποσταίνατε απ΄ τις ερμηνευτικές σας αγωνίες για τη σαχλαμάρα του πανεπιστημιακού ασύλου; Ασφαλώς όχι! Καλύτερα μάλλον θα νοιώσατε, περισσότερο ασφαλείς!
  • Σας απασχόλησε ότι σε όλες τις απεργίες που κάνετε δεν θα βρείτε ούτε 10 μετανάστες; Αυτοί είναι οι προλετάριοι λεβεντιές, το πήρατε μήπως χαμπάρι; Γιατί σας γυρνάνε την πλάτη; Τι έχετε να πείτε σ΄ αυτούς αλήθεια (*);

Δεν υπάρχει τέλος φίλοι μου.

Μόνο τέλος εποχής υπάρχει.

(*) ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι προσωπικές- ατομικές ευαισθησίες που υπάρχουν στη αριστερά είναι σημαντικές, εκδηλώθηκαν για παράδειγμα με την καταγγελία της βαρβαρότητας εναντίον της Κούνεβα αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Δεν αποτελούν όμως πολιτική άποψη για τους μετανάστες. Η αριστερά σφυρίζει αμέριμνα, δε θέλει στη ουσία να ακουμπήσει το θέμα γιατί θα χρειαστεί να μιλήσει με αριθμούς όπου δεν τα καταφέρνει καθόλου καλά. Γι΄ αυτό και επωφελείται τόσο αποτελεσματικά ο Καρατζαφέρης και οι διάφορες παραλλαγές του. Δείτε και τη δημοσίευση "Πόσους μετανάστες χωράει η Ελλάδα", Ιούλης 2009

29/4/10

Αϊ χάσου ρε Μαϊλη

Στις ειδήσεις του MEGΑ, την Πέμπτη 29 Απρίλη, ο Μαϊλης του ΚΚΕ μας δήλωσε απερίφραστα ότι διαφωνεί με το Σύνταγμα!

Ο Μαϊλης και το ΚΚΕ βρίσκονται κατά τα φαινόμενα σε “επαναστατική” ετοιμότητα. Το ότι εκλέχτηκε πρόσφατα κυβέρνηση με σαρωτική πλειοψηφία δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τον αυτόκλητο αυτόν εργολάβο της εργατικής τάξης και θιασώτη της δικτατορίας του "προλεταριάτου" στα λόγια και της νομενκλατούρας του κόμματος στην πράξη.

Θα πρέπει βέβαια να ομολογήσει κανείς ότι, αναφορικά με την παρουσία και δράση του ΔΝΤ στη χώρα υπάρχουν πράγματι δυο απόψεις που είναι λογικά στέρεες και δεν είναι κακομοίρικες και γελοίες.
  • Η μια (ΚΚΕ, Τσίπρας), που προτείνει την έφοδο στην πλουτοκρατία και τους έχοντες και κατέχοντες, και είναι βέβαιο ότι θα την επιχειρήσει το επόμενο διάστημα
  • Η άλλη, που προτείνει έφοδο στο τεράστιο διεφθαρμένο και άχρηστο κράτος
Ο Μαίλης όμως είναι ηθικά εκτεθειμένος. Βαρύτατα.

Η ιδεολογία του παρότι είχε για 60 χρόνια το μισό πλανήτη κατέρρευσε σε μια νύχτα. Δεν έριξε ούτε μια, ούτε ΜΙΑ, πιστολιά. ΠΟΥΘΕΝΑ!!. Τόσο πολύ πιστεύανε αυτό που κάνανε. Οι αρχιξεφτίλες! Αυτό δε τον προβληματίζει καθόλου; Τέτοια ξεφτίλα ούτε οι Ναζί. Κάποιοι απ΄ αυτούς αυτοκτόνησαν, κάποιοι κάνανε μέχρι και αντάρτικο για λίγους μήνες, μέχρι να τους ξεβράσει η ιστορία στον ίδιο καλάθι που ξέβρασε και το σοβιετικό κομμουνισμό.

Ο απολογισμός τώρα. Μετά από 60 χρόνια κομμουνισμό γέμισε ο πλανήτης ξανθιές πουτάνες και βρωμερούς μαφιόζους, όλοι τους (οι μαφιόζοι και όχι οι πουτάνες) τέως κομμουνιστές, και σήμερα αρχικαπιταλιστές. Η Ελούντα και η Κύπρος είναι γεμάτη από δαύτους.

Ο κομμουνισμός του Μαϊλη ζει και στην Κίνα, ένα στυγνό καπιταλιστικό κράτος όπου η εργατιά πληρώνεται με 100 δολάρια το μήνα ενώ απ΄ την άλλη Κινέζοι φιγουράρουν πια στις πρώτες θέσεις των πλουσίων του πλανήτη. Για την ακρίβεια η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου είναι Κινέζα και φυσικά, μέλος του κόμματος και κομμουνίστρια!!! http://www.treehugger.com/files/2006/10/worlds_richest.php

Μπράβο στη σύντροφο υπερ- δισεκατομμυριούχο!

Βεβαια ο Μαϊλης θα μας πει ότι αυτοί είναι προδότες, κ.λπ. Και γιατί βρε απολίθωμα-Μαϊλη θα πρέπει να δεχθούμε τη θεωρητική άρα άχρηστη άποψη περί κομμουνισμού που έχεις εσύ και μερικές χιλιάδες Έλληνες, και όχι την πρακτική άρα χρήσιμη για συμπεράσματα, κάτι δις. Κινέζων; Στη θεωρία προτιμώ τη θρησκεία που υπόσχεται παράδεισο στον Ουρανό και όχι στη ...Βουλγαρία.

Τέλος, κατά τoν Μαϊλη, ο κομμουνισμός ζει και στη Βόρεια Κορέα, το τρισβάρβαρο φασιστικό καθεστώς, όπου ο λαός πεθαίνει από την πείνα, την ανέχεια για να καλοπερνάει αυτό το παχύδερμο που κυβερνάει με την κτηνώδη παρέα του. Σημείωση: Ποτέ, κανένας, στην Ελλάδα δεν έκανε μια διαδήλωση γι' αυτή την κτηνωδία που λέγεται Βόρεια Κορέα.

Αϊ χάσου ρε Μαϊλη που διαφωνείς και με το Σύνταγμα.

1/4/10

Reaching the turning point

Greek governments have been for thirty years pushing debt on future generations, for reasons of an appalling consumption (Greece has the more per capita Porsche Carreras in the world), for the well being of themselves and their clientele and without creating any development prospect for the country whatsoever. Right or left, for thirty years they have been consistent in hiding from the people the significance of numbers, just hoping that they will have completed their personal life-cycle when the bill shows up.

Now, they are again maintaining the myth that “something will happen”. They carry on with the practice of an irresponsible borrowing and emerge victorious from EU summits that just confirmed that these absurd rates are their best option.

They should rather make the bold statement that their ridiculous 30 year policies have ruined the country. Financial and human capital is currently flowing out of the country at amazing rates. How long can they still afford to cheat? The “austerity” measures will only do for just a tiny little part of the burden of the excessive spreads.

It would be far better to ask for an apology, declare their incompetence and ask for the IMF to take short term control of the country. In the mid term, the diaspora of our country has extremely competent individuals, running the biggest commercial fleet of the world and thriving in many areas outside our occupied, by the incompetent and profligate public administration, country.

They will, hopefully, provide for the mid term solution.

21/3/10

About numbers (Part II, Politics)

Greek society is not in good terms with numbers. Only recently it realised that there is an over 300 billion Euro debt and that this year there are pending payments of about 40 billion. Very, very few know what the next year payments will be. Even more, few people realise the significance of what 300 billion may be like. Huge numbers, beyond the arithmetic that people usually engage with, in their daily lives, are not easy to grasp. If people, for instance were told that the market value of the National Bank of Greece is something like 10- 15 billion Euros, this would have provided a comparative benchmark; “our debt is 20- 25 times the value of our flagship corporation”. Similarly, if people knew that the yearly payments to the public sector employees is 30 billion Euros again, he could perceive the magnitude of the debt; it would be the money all public employees receive in 10 years.

So, few indisputable numbers are made available, and these are known and understood by the few. Is it because of the inherent difficulty for individuals to come in terms with numbers or because their political leaders have kept them in the blind for their own reasons? Or rather a, most probable, mix of the two? Of course, in the lack of numbers, adjectives and fairy tales abound. As a result, we have truly an abundance of myths, big words and metaphysical hopes in the country.

My purpose however here is not to discuss why people are not used to numbers. Rather to elaborate on those, lacking, numbers who could provide some insight on major economic phenomena in the country in the last thirty years. And would shed light on who has benefited and who has lost and especially how much. Only for the debt, we can be sure that the political parties between 1980 and 2010 put it on the safe shoulders of the teenagers of today and of tomorrow. This is a fact, the most certain verdict of history, and time will eliminate all defensive or self justifying myths to take the blame from the particular power holders of this period and shift it elsewhere, in or out the country.

But it was not only the debt that massively redistributed money, among generations in this case. There have been also other major efforts or practices that benefit some to the expense of others and the society at large. Where the scale of the crime has not been measured.

Three examples of what I consider among the most unfair and greed driven practices, that resulted to major redistribution on money.

First, the black economy. Huge revenues that are not traced, not taxed but felt around us, in the glitz of the life of not a few Greeks. Who, by the way, are the globally best market of the super posh car brand Porsche (see sales statistics of the car maker). Can this be about productivity? Of course not!

How big is the black economy, and who are those who mainly benefit? Is it just 30% as rough statistics say of far higher as lots of us feel.

In any case, those who benefit from black economy, do so to the expense of public tax revenues. Greece has truly not been able to make any wise use of these revenues. The quality of services, the corruption and the bureaucracy is third world and the cost of services higher than first world. So, lots of people. living in the white economy, are eventually and justly not so much concerned, if some segments of society engage in black transactions. Transferring funds to a such an incompetent state appears to be no real issue for them. For sure, they have a point..

More sinister than the black economy, in terms of creating social injustice and an uncompetitive economy, has been the structure of the public sector itself. The public in Greece has roughly two parts; the social part (health, education, administration, etc.) and the entrepreneurial part, i.e., public companies, doing business or pretending to do so. This, latter one, has succeeded in securing extremely high earnings to its employees. People working in the trains, in the metro service (old part), in the electricity corporation, the telecoms and Olympic airways (until recently) enjoyed, and still enjoy, earnings often many times more their colleagues of the "social" public sector. Not to mention of course the wages in the second class, private, sector. Just to give an idea. There is still no University professor in Greece matching the average earnings of an employee (typically including drivers, cleaners, ticket clerks, supervisors, etc.) of HSAP (old part of the metro system), where the average monthly earnings amount to ~7000E (Kathimerini, 14 March). Even if the University brought in some Nobel holder he would be making far less than the average worker at HSAP!! Just to remind. Most of these public companies are totally uncompetitive and living in deep red for many years now. Whenever the state found the muscle to shut down any of them it had to pay out massive compensation plans to avoid protests (in Athens it only takes 100- 200 people to destabilize the whole city). Plans, that, by the way, no private sector employee could ever dream of.

The qualitative aspects of this weird phenomenon are known and are indisputable. Greek administration, as of early 80s, massively strengthened the political power and the financial earnings of these organisations, collectively knows as DEKO. The political system created space for its many friends and political clients under the most favourable conditions and the simple commitment to share the profit. Contrary to what is happening today, a lot of cheap money was easily pouring in from the EU and the International funds at those easy years and had to be managed timely and effectively.

The package was nowhere to be found, east or west; huge earnings, no work, infinite possibilities for engaging in corrupt transactions with the private sector clients. And atop of all, the safe haven of the “public” and the pseudo-mission of serving the public interest. A completely vicious set-up.

The first victim was the country itself. Not only because it took on its back the financing of this huge ballast but also because this destroyed any chance that the private sector would emerge in the international markets with any notable success. Huge, public, fat and corrupt clients, as the 80's telecoms (OTE) were the best show in town for Mr. Kokkalis and his technology ventures of the time. Why risk in the international markets if you can have such a client? Buy yourself a football team to have some fanatics ready to sacrifice, in case something goes wrong, and get on with the easy business. Short term vision, as it turned out to be? Maybe. Life is short term after all

The uncompetitive economy was built on this rotten substrate. This, as an impact was far worse, than the financial sustaining of all this fat.

Socially, the injustice of having such large privileges in the entrepreneurial part of the public sector was paramount. Towards both the social, public sector, as well as the private sector employees and workers. Now, why this dramatic social injustice escaped all notice of the Left is just evidence of its consistent extra-terrestrial habits. Even if somebody gets 7000E a month to engage in personal and corrupt transactions with the private sector, in the mind of the Greek Left, he still qualifies as a worker and should be granted all possible solidarity.

However clear the roll out of the process, we dramatically lack any arithmetic approach. How many, how much, how long? Questions left unanswered. Most likely, nobody will even learn the size and all details of this crime.

Last, the stock market scandal of the turn of the century. When hundreds of thousands of micro investors, encouraged by the political system, lost their money, in search of extreme and unlikely paybacks. This was definetely an instance of a massive transfer of money from the poor to the rich. However, how many billions exactly changed hands, and in exactly which directions, will remain a mystery. As long as we lack such numbers we can only be speculative.

Society would benefit much from arithmetic analyses of such phenomena. And a lot of people, would no longer be able to hide behind missing numbers.

14/3/10

About numbers (Part I, Science)

I read, recently, an excellent book. Or, to be accurate, I am in the process of reading it. I haven't yet reached the conclusions section; so its not the opinions raised or the conclusions reached by the author that I find compelling; its just the methodology. I would strongly recommend this book to any person even remotely interested in modern environmental issues and global change, in general, and in renewable energy in particular.

The book is entitled “Sustainable Energy — without the hot air” and has been written by David JC MacKay, professor at Cambridge. You can buy it at Amazon for twenty Euros, you can freely download from the web at www.withouthotair.com.

What is special about this book is that it is about numbers. In the preface, the author himself endorses “Numbers not adjectives”. This is that drives the whole analysis. Numbers in science can be very complex. The author, a technology professor himself, fully appreciates this difficulty. The challenge he embarks upon is to explain in simple words what we can expect from renewable energy. He religiously respects the mandates of science and common sense. All the scientific complexity is however addressed in the annexes; the main text can be followed by almost every person with a grammar school level of mathematics. For those seeking to understand the full complexity of the issues, details are presented in the annex.

The author, step by step, builds two stacks; that of our energy needs (demand) and that of what renewable energy can supply to us, under assumptions of a true, massive, exploitation of these, many, technologies (supply). Again, I haven't yet reached the point where the result is disclosed; which stack is higher and how much. For the moment I am enjoying the extraordinary style of the book; what I would epitomize as a rare example of “true science made simple”.

Renewable technology is strongly debated. There are all sort of views around. All the way from “the ultimate solution” down to a “silly romantic nonsense”. All views have typically serious people among their ranks. Many motives may drive this diversity; wishful beliefs, economic interests, psychological needs to condemn or to praise, and many more.

In retrospect, when reading this book, I realized the practical impact such books can have. Because of their powerful approach, based on numbers, which respect science, they can restrict this vast range of views. At least, for the vast majority of good willed people. Who put truth above selfish interests or strong inner psychological drives, including religion.

In other words, we may have so many views about renewable energy because such, solid and number based approaches, have not yet become mainstream. Of course, even in science there are errors, there are limits of confidence. In real life, there is hardly ever one solution only. Rather a spectrum of possible solutions. However only numbers can draw the borders between science and superstition or meta- science approaches. Only numbers can provide for hypothesis assessments, can assign probabilities to them, can restrict the spectrum of potential truth that, without science, will easily expand from heaven to hell.

This book will help realize or recall the true power of numbers.

The question now is: why have such rigorous, number-based, approaches appeared so late. This debate on renewable technology is ongoing for 20-30 years. Why did it take so much time?

Difficult to say. Is it manipulation by specific economic interests? Lots of people see conspiracies everywhere, especially when economic interests are at stake. I sort of reject this conspiracy scenaria. I don't think that any economic interest can manipulate western type democracies.

Answers are often simple. I would say that I tend to believe that such approaches take so much time to appear in the literature, because at the end it may simply be extraordinarily difficult to be both a true scientist, understanding the full complexity of numbers and, at the same moment, a person able and willing to report on this complexity is a way understandable by the broader audiences.

This is the rare triple skill of Professor McKay. He commands the science in its full broadness and complexity and has no intention to use political and public appealing and flattering nonsense as cheap substitutes. Then he has the ability to communicate this complexity to the people. And finally, he is not the person that will be manipulated by any economic interest; even more, he has the will to push forward, driven by the moral of reporting important scientific truths for the benefit of society.

Sadly, there are not many people, of this caliber and integrity, around.

(to be continued...)

27/2/10

A 1000 capitalists

Mr. Papandreou represents the best chance for Greece to manage the return of the country to a rational financial management, based on principles applicable everywhere in the world, with few exceptions (North Korea, etc.) . Mr Papandreou, when abroad, sends out an image of a charismatic, a confident and prudent person. This has several decades to be the case. Pleasant and unexpected surprise.

May not be enough however. In Greece key people in his government are sending out a different image; an image painted with the notorious colors of irony, audacity and mythology. Mr. Pagalos, a top ranking political figure reminded Germany about the Nazi crimes (!) as if the current situation has anything to do with the Nazis. Mr Papoutsis, typical populist figure, vented his anger against the EC institutions, holding them responsible (!!) in case the IMF turns out to be the only solution for Greece. This irrational behavior, where the cause – effect relationship is completely disregarded and a number of absurd and irrelevant facts are called upon, is the typical behavior of small and spoiled children.

The reason we have reached this point has of course nothing to do with Nazis, Turks, Roman legions or any other devastation the country experienced in its long history. It is much more simple than this: irresponsible and selfish management of the state, by all governments, with insignificant exceptions, all along the period 1981- 2009. Something from which large segments of the society benefited, (and not just a few rich as the mythology of the Left claims) for no obvious reason and to the expense of the future generations, starting from the current one, who must now give back the billions that the prime minister (Papandreou senior) publicly urged his Minister of Finance to give out to the people in the 80s.

Unfortunately it more and more appears that the country cannot be managed by its own. The measures launched will have little effect; a second round will most likely create uncontrollable social unrest as large segments of the society still believe the unbelievable: that all this is because 1000 capitalists have had it all! So if they give it back, everything will be more or less ok. As above, small and spoiled children always put the blame somewhere else. If such nonsense is still mainstream in the Greek society, there is little chance that we will ever be able to find a solution ourselves.

Given the inability of the domestic political forces to provide a solution, given that the EU institutions appear inexperienced and unwilling to get Greece back on track the country has only one solution to stop paying out 7% rates to, by definition, keen and greedy international funds; The IMF.

The idea that Greeks have about the IMF is again hampered by mythological approaches where thirsty vampires will be called in by the 1000 capitalists to devastate the people. Mythology aside, there are aspects of the IMF role that will be very bad and very unjust. Unfortunately it will not be possible for the IMF to draw the line between those large parts of the public or private sector that are parasitic, and those which are dying out of hard work. Because, yes, there are also such people. Dying out of hard work. There are quite a few of them, we have seen them here and there. We were surprised, perhaps we felt a bit uncomfortable. So, yes they exist!

The IMF does not have the expertise nor the time to carry out surgical interventions; this was our job, this, only we could do. For 30 years we avoided the discussion of who works and who not. In the 80s, "productivity", "entrepreneurship", “competitiveness”, "private" were all damned words. They were considered as tricks of the 1000 capitalists. To realize how fake and hypocritical and complex, rather than ideology, based was all this, you need only realize that there is hardly any country in the world with less “public” space than Greece. Private was bad only with reference to the 1000 capitalists; all the rest, “workers”, were free to occupy pavements, coasts, beaches, gardens, squares, entrances, pedestrian routes, etc. with their cars, motorcycles, chairs, tables, beds, etc.

What we did not do in 30 years let us not expect that the IMF will do it in 30 days. There will be carpet bombing solutions, on just and unjust alike. This is what is ultimately unfair. The current/ coming generations are the first victim; the honest, the humble, the conscious people who made little noise and a lot of work, who left their trace from where they serviced, will, soon, be the second one. I would say that many among them will be immigrants; workers on the fields, on construction platforms, in factories, in our houses. Workers who could not afford joking about the 1000 capitalists; workers who needed to work day and night. Workers, who, what an irony, have so much more in common with the Chicago, true, workers who fell under the police bullets in a, true, demonstration many years ago.

They will now be most certain be the first the fall under the IMF bombs. Unbelievable injustice; unborn children to be born in a mountain of debt created by their parents and grandparents; poor and responsible workers to experience the IMF bombs more than anyone else. And... the 1000 capitalists to escape unscathed!

If only the bombs could also kill this myth!







29/1/10

Γιατί δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας;


"Εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν"

"Eλπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της".

Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, προς τη Δ´ Εθνοσυνέλευση