29/6/12

Για τις ηχηρές αποχωρήσεις από τη Δημιουργία Ξανά!


Από που πηγάζει το χαμηλής αισθητικής, πατερναλιστικό ύφος των Ζαμπούκα (να πάτε σπίτια σας), Βερούτη (να πάτε ΝΔ), κ.ο.κ; Τι συνέβη και τα, ασφαλώς αξιόλογα αυτά άτομα, μέχρι χθες δίπλα μας, πήρανε τέτοιες αποστάσεις; Και κυρίως, γιατί δε θα συμβεί κάτι αντίστοιχο, αύριο, και σε μας;

Υπάρχει μια μπρεχτική προσέγγιση για καλούς και για κακούς, που ποτέ δε με ικανοποίησε. Με ψυχαγώγησε μόνο στις σχετικές ταινίες του Clint Eastwood. Αρνούμαι επίμονα να δεχθώ ότι οι χθεσινοί μου συναγωνιστές ήταν διπλοπρόσωποι. Και απορώ και θλίβομαι βαθιά με τους ίδιους όταν βλέπω και αυτοί να νομίζουν ότι κάτι τέτοιο συνέβη με μας.

Καθένας μας έχει μια ανάγκη “προσφοράς” και μια ανάγκη “φιλοδοξίας”. Ίσως η διαχείριση της λεπτής ισορροπίας τους είναι που παράγει τη διαφορά. Ίσως ακόμη η διαχείριση αυτή να είναι τυχαία και θέμα συγκυριών. Ίσως του Βερούτη , χθες, να είναι η δικιά σου, αύριο.

Τι κάνουμε λοιπόν;

H συγκλονιστική υπόθεση και καινοτομία της
Δημιουργία Ξανά! ήταν η αντίληψη ότι “μπορούμε και χωρίς επαγγελματίες της πολιτικής”. Όταν το φωνάξαμε, μας έδωσε φτερά, όταν το λιμάραμε, μας προσγείωσε. Αυτό λοιπόν, να το περιγράψουμε και να το οριοθετήσουμε με συνέπεια! Να βοηθήσουμε όλους μας να ξαναδούν και να ξαναμετρήσουν τη συμβατότητα της “φιλοδοξίας” τους με τη ΔΞ. Οι τρεις θητείες στη Βουλή, που προβλέπει το καταστατικό”, είναι ήδη ξεπερασμένο. Οι Ισπανοί του Ραχόι το κάναν ήδη δύο.

  • 1 θητεία στη Βουλή / Ευρωβουλή(max 4 χρόνια)
  • 1 θητεία (max 4 χρόνια) στα όργανα για όλα τα στελέχη
  • 2 θητείες στα όργανα (max 8 χρόνια) για τον Πρόεδρο
Να οριοθετήσουμε ένα τέτοιο αυστηρό πλαίσιο φιλοδοξίας και μετά ας κρίνει ο καθένας αν του ταιριάζει.

Το συνέδριο ας γίνει βήμα ιδεολογικού αγώνα. Ξέρω ότι πολλοί ομνύουν στην “ανασυγκρότηση του εκσυγχρονιστικού χώρου”. Πολλοί όμως πιστεύουν ότι πριν απ΄ αυτό πρέπει απαραίτητα να υπάρξει ο πραγματικά νέος πολιτισμός. Να επιχειρηθεί η μεγάλη τομή που θα σαρώσει τις ρίζες της κομματοκρατίας. Η

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

17/6/12

Πολιτική χωρίς πολιτικούς ξανα!

 Για την παραίτηση μου από την Εθνική Επιτροπή της Δημιουργίας Ξανά!

17.06.2012, 20:00

Εμπιστεύομαι το Θάνο, τον θεωρώ ηγέτη. Κατάφερε το απίστευτο! Να συνεγείρει, σε λίγους μήνες, ένα μεγάλο τμήμα του παραγωγικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας και να του δώσει απτή προοπτική διεμβολισμού του οθωμανο (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, κ.λπ) – σταλινικού (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) μπλοκ, που κρατά την Ελλάδα αλυσοδεμένη στην υπανάπτυξη και σε φοβικά και αντιευρωπαϊκά συμπλέγματα κατωτερότητας.

Η Δημιουργία Ξανά! βρίσκεται στην αρχή της. Ο ρόλος του ηγέτη είναι καθοριστικός. Αυτό συμβαίνει πάντα, στη γένεση κάθε οργανισμού (κράτος, κόμμα, εταιρία, κ.λπ). Μέχρι να ωριμάσει το κόμμα και η δημοκρατία να το συγκροτεί και να μην το αποσταθεροποιεί, ο Θάνος από μένα έχει ανοικτό βέτο.

Ανοικτό βέτο δε σημαίνει και συμφωνία με κάθε επιλογή του Θάνου. Η συμπόρευση με τη ΔΡΑΣΗ με συνέτριψε ψυχολογικά. Το σύνθημα “πολιτική χωρίς πολιτικούς” ποτέ δεν το είδα ως ...σύνθημα. Η συνεργασία με το Μάνο έστειλε άλλο μήνυμα, είχε άλλο συμβολισμό, ανεξάρτητα αν ο Μάνος είναι “ένας” και “καλός”. Επιπλεόν, ποτέ δεν πίστεψα ότι η αριθμητική της συνεργασίας θα ήταν προσθετική όπως ανέφερε ξανά και ξανά ο Θάνος. Η άγονη σκιά της ΔΡΑΣΗΣ έδωσε, αχρείαστη κι αναληθή, δεξιά χροιά στη Δημιουργία Ξανά! Η ΔΡΑΣΗ έδιωξε και κράτησε μακριά περισσότερους απ΄ όσους έφερε. Έδιωξε, προσωρινά ελπίζω, μερικά απ΄ τα πιο φωτεινά μας αστέρια.

Ας είναι! Ποτέ δεν πίστεψα ότι η απόφαση του Θάνου ήταν θέμα συναλλαγής ή προδοσίας ή άκρατης φιλοδοξίας. Μοναξιά, αγωνία για τη χώρα, άγχος να κάνει την τομή και να επιδείξει μια κουλτούρα συνεργασίας, παρήγαν, όλα μαζί, μια λάθος εκτίμηση. Τόσο απλό. Αυτό είν' όλο που “χρεώνω” στο Θάνο. Και σε όλους μας που δε σταθήκαμε όσο και όπως έπρεπε.

Η παραίτησή μου από την Εθνική Επιτροπή κοινοποιήθηκε στο ΓΓ της, Γ. Δεληκούρα ήδη από την 23η Μάη ταυτόχρονα με το αίτημά μου να είμαι στην τελευταια θέση του ψηφοδελτίου του Ηρακλείου και υπήρξε δήλωση αδυναμίας, σε μια κρίσιμη στιγμή, να συμβάλω στη στρατηγική που είχε επιλεγεί. Τίποτα παραπάνω. Στο δικό μου το ζύγι αυτό είναι αρκετό. Επιπλέον, έχω ενοχές που δεν κατάφερα να αρθρώσω τη διαφωνία μου. Ήταν πολύ συγκροτημένη. Διένυσα, μέσα σε λίγους μήνες, όλο το δρόμο απ΄ τη ΔΡΑΣΗ την ίδια μέχρι τη θέση του σφοδρού πολέμιου της σύμπραξης μαζί της.

Η εμπειρία του πρώτου καιρού με τη Δημιουργία Ξανά! υπήρξε συγκλονιστική. Εξωπραγματική. Γι΄ αυτό και δύσκολο να την κοινωνήσω σε όσους δεν την περπατήσαμε μαζί. Ας με συγχωρέσουν για τούτο οι φίλοι μου της ΔΡΑΣΗΣ, που, μ' όλες τις διαφωνίες, παραμένουν ψηλά στην εκτίμησή σου.

Οι εκλογές τώρα περάσανε. Θεωρίες για δικαίωση και για διάψευση είναι μάταιες. Ας συμφιλιωθούμε με τούτο: ποτέ δε θα μάθουμε. Ας πάμε παρακάτω! Ό, τι και να' βγαλε η κάλπη, η Δημιουργία Ξανά! είναι η βαθειά τομή στην ελληνική πολιτική, το βήμα κι' η ελπίδα μας! Για όλους μας, τους παλιούς και τους νέους, τους από δω και τους από κει. Χωρίς όρους και χωρίς προϋποθέσεις...

...ας ανταμώσουμε ξανά!

Νίκος Σακκάς

15/6/12

Παράξενες διαδρομές

Αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα λέει κανένας, πουθενά, στον πλανήτη. Ή κι αν η βιοποικιλότητα προέβλεψε να τα λένε μερικοί ακόμη, η δαρβινική θεωρία επέβαλε να μην τα τολμά κανείς. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλήξει κανείς ότι πρόκειται για αστεία πράγματα.

Μόνη άλλη πιθανότητα να θεωρήσουμε ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ είχαν μια συναρπαστική τροχιά ζωής που τους κατέστησε φορείς τέτοιας, μέγιστης, παγκόσμιας κανοτομικής σκέψης. Εντελώς απίθανο.

Το ενδιαφέρον ωστόσο είναι το εξής: αν και τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν συστηματικά και πρωτοπόρα αυθεντική κοινωνική ευαισθησία για διαφορα θέματα (π.χ περίπτωση Κούνεβα και πολλές άλλες περιστάσεις) το προσωπικό βίωμα όταν προβάλλεται  σε πολιτικό λόγο παράγει ανοησία και υποκρισία.

Χαλάσανε τον κόσμο για τον άτυχο Γρηγορόπουλο αλλά σιγήσανε για τα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ, τα ονόματά τους κανένας δεν τα θυμάται... Για την κτηνωδία της Β. Κορέας, τη σφαγή στη Συρία, τίποτα. Αφού το μοντέλο καλών (σαν το Ζιζεκ, "διανοούμενο" της πεντάρας που κουβαλήσανε στην Αθήνα πρόσφατα απ΄ τη Σλοβενία, ή τον εργολάβο της "επανάστασης", Αμυρά, που ετοιμάζει τον αυτιστικό, "ένοπλο" "αγώνα" του) και των κακών (κεφάλαιο, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ...) δεν κολλάει πιστευτά και εύκολα, προτιμάμε να σφυρίζουμε αμέριμνα.

Τώρα που τελείωσε το σιτηρέσιο και λιποτακτεί ο στρατός κατοχής του ΠΑΣΟΚ, προσέφερε, ο ΣΥΡΙΖΑ, και μια ακόμη ελεεινή υπηρεσία, πολιτικό στέγαστρο σε αλήτες τύπου Φωτόπουλου και Σια και στους συμβούλους του Ακη.

Μένει το ερώτημα γιατί μια ποιότητα και μια ευαισθησία, στο προσωπικό επίπεδο παράγει αθλιότητες και κραυγές στο κοινωνικό.