1/6/15

Μανταρίνια, μια σπουδαία ταινία


Μεγάλη ταινία, αντιπολεμική, μίνιμαλ, χωρίς φλυαρίες και μελοδράματα. Κοινή παραγωγή Εσθονίας και Γεωργίας. Μικρές χώρες κι δυο τους βασανισμένες και ρημαγμένες απ΄ τη σοβιετία για δεκαετίες πολλές. Ξέρουν καλά τι θα πει ανθρωπιστική κρίση. Τυχερή η Εσθονία, βρέθηκε κοντά στην Ευρώπη, στο φυσικό της χώρο, πηγαίνει σήμερα από τη μια επιτυχία στην άλλη. Άτυχη η Γεωργία, βρέθηκε μακρύτερα, μες στη ρωσοτουρκική τανάλια. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Κι όμως βάζει την υπογραφή της σε μια τέτοια ταινία.

Σκέφτεσαι με μελαγχολία τον ελληνικό κινηματογράφο. Εικόνα της γενικότερης κατάντιας κι αυτός. Δεσπόζουν μορφές μελαγχολικές, λυπημένες, παράξενες, αυτο- καταστροφικές, μες στη βροχή (πόση πια να χωρέσεις στην Ελλάδα...). Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις εδώ κι εκεί. Περήφανος όμως απέχεις για να ΄σαι.

Πώς να βρεις πυξίδα όταν λες δυνατά ότι δεν υπάρχει αριστεία...

Μπράβο στην Εσθονία και δυο φορές μπράβο στη Γεωργία. Που έκανε την πληγή της τέχνη, χωρίς μισαλλοδοξίες και ψευτοπατριωτισμούς.

Η εκδίκηση των μικρών. Ο 21ος αιώνας θα είναι δικός τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου