4/1/16

Η μεγάλη εικόνα της καταπολέμησης της φτώχειας


Το πρώτο διάγραμμα δείχνει την τεράστια πρόοδο στον αγώνα κατά της παγκόσμιας φτώχειας τα τελευταία 200 χρόνια. Ήδη από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης άρχισε το μοναδικό ιστορικά φαινόμενο της κάμψης της φτώχειας που εκτοξεύτηκε εκθετικά με τη μεγάλη τεχνολογική έκρηξη των μεταπολεμικών χρόνων και με ιδιαίτερη ένταση μετά του 1980 όταν η φτώχεια υποχωρησε απ΄ το 47% κάτω απ΄ το 10% σήμερα. Η παγκόσμια τράπεζα ελπίζει το 2030 να έχει ολοκληρωτικά εξαλειφθεί η φτώχεια. 

Η βιομηχανική- τεχνολογική επανάσταση είναι, τόσο ξεκάθαρα, πίσω από το μοναδικό αυτό επίτευγμα. Και φυσικά οι προϋποθέσεις τους, οι θεσμοί δηλαδή της ελευθερίας της αγοράς και του ατόμου. Όπως και η κατατρόπωση, ιδεολογικά και στα πεδία των μαχών των διάφορων προτάσεων ολοκληρωτισμού που εμφανίστηκαν (και συνεχίζουν να εμφανίζονται...) τους δύο αυτούς αιώνες.

Κι αν κανείς προτιμά να μεμψιμοιρεί και να οραματίζεται παντού αθλιότητα ας αναρωτηθεί αν είναι το βήμα του κόσμου που στ' αλήθεια τον απασχολεί ή μήπως απλά η δική του, πιθανή αποτυχία.


8 σχόλια:

  1. Μπράβο Νίκο, συμφωνώ απόλυτα. Εύχομαι το 2016 νάσαι το ίδιο ενεργός πολίτης, με κοφτερό μυαλό και με απόψεις χωρίς φόβο, αλλά με πάθος!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1) Τα δεδομένα πριν το 1970 είναι πολύ αμφίβολης αξίας, τα δεδομένα πριν τον 2ο ΠΠ σκουπίδια. Επίσης, μέχρι το 1970, ο πληθυσμός κάτω από το όριο της ακραίας φτώχιας (absolute/extreme/absolute poverty) αυξάνει.
    2) Το ημερήσιο κατά κεφαλή εισόδημα (ή δαπάνη), ως κριτήριο φτώχιας, έχει δεχτεί κριτική. Πιο επεξεργασμένες μέθοδοι ανεβάζουν τα μεγέθη κατά περίπου 20%. Παρόμοιο αποτέλεσμα θα έχει η αναμενόμενη μετακίνηση, από την Παγκόσμια Τράπεζα, του συμβατικού ορίου απο 1.25 σε 1.90 USD.
    3) Nonwithstanding, πράγματι, από 1970 ο πληθυσμός κάτω από το όριο της α.φ. μειώνεται (ως πλήθος και ως ποσοστό)
    4) Η συσχέτιση με τη χρήση τεχνολογιών, την επικράτηση της αγοραίας και του ατομικισμού, την υποχώρηση του ολοκληρωτισμού είναι αυθαίρετη και καθόλου ξεκάθαρη. Στατιστικά, με τις γνωστές απατηλές μεθόδους του ελέγχου υποθέσεων, μπορεί να αποδειχθεί "συσχέτιση" με οποιοδήποτε μεγέθος. Προσωπικά προτείνω την κυβική ρίζα του αποπληθωρισμένου μήκους της ουράς των ουραγκοτάγκων της ΒΔ Κένυας, κατά την ίδια χρονική περίοδο βεβαίως.
    5) Γενικότερα, αυτά τα ερωτήματα περιχαρακώνονται από επιχειρήματα πολιτικής οικονομίας (π.χ. ως ποιοτικά ή ποσοτικά υποδείγματα - μοντέλα). Οι απόπειρες "ιστορικής συσχέτισης" φορές-φορές, χαρίζουν και κομψά δείγματα θυμηδίας της επιστημονικής κοινότητας π.χ. https://urresearch.rochester.edu/fileDownloadForInstitutionalItem.action;jsessionid=6DD8D57BA44DDD5CE00B1EEF397608BF?itemId=127&itemFileId=150

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω η εποχή αναφοράς σημαδεύτηκε από τη βιομηχανική επανάσταση (19ος αιώνας) και την τεχνολογική επανάσταση τον 20ο αιώνα. Αυτά είναι τα φαινόμενα που χαρακτήρισαν τις περιόδους αυτές. Οι ουραγκοτάγκοι ασφαλώς παρέμειναν αμετάβλητοι ως προς το μήκος της ουράς τους.

      Οι καμπύλες είναι loud shouting. Περισσότερο απ΄ την εξαφάνιση της φτώχειας το γεγονός ότι ο πλανήτης χωρά 6 δις περισσότερο κόσμο, πολύ καλύτερα ταϊσμένο. Τώρα αν και τι αξία έχει αυτό επαφίεται στον καθένα και στην κοσμοθεωρία του. Εγώ το θεωρώ μείζονα πρόοδο. Μια ισοδύναμη ανάγνωση είναι ότι ο μακρύς μεσαίωνας που επέβαλαν όλες οι θεοκρατίες και όλες οι απολυταρχίες και που για πρώτη φορά διεμβόλισε η Αγγλία με την ένδοξη επανάσταση (1668) ανοίγοντας το δρόμο για τη βιομ. επανάσταση δολοφόνησε έμμεσα πάρα πολλά δις κόσμο, πολύ περισσότερο απ΄ ότι οι δολοφόνησαν άμεσα οι Κορτές, οι τσάροι, οι Λουδοβίκοι κ.λπ.

      Διαγραφή
  3. Νομίζω οτι διαφωνούμε ως προς το νόημα και την αξία που είχαν οι δύο "επαναστάσεις" (βιομηχανική, τεχνολογική). Για μένα πρόκειται για φάσεις ενός συστήματος εξουσίας, δλδ πολιτικά (όπως "πολιτική οικονομία") φαινόμενα και διεργασίες, με ανύπαρκτη ή αρνητική συμβολή στην ανθρώπινη ανάπτυξη, όπως την αντιλαμβάνομαι. Όσο για τη "μείωση της ακραίας φτώχιας" είναι, σε τελική ανάλυση, μια αντιστροφή της ουσίας: εκφράζει με επικράτηση ενός αγοραίου και επιφανειακού μέτρου για την αξιολόγηση της ανθρώπινης κατάστασης. Αυτή είναι η αληθινή επιτυχία: η καπηλεία της αντίληψής μας για τους μη-έχοντες. No big news, βέβαια, αφού παρόμοιες λογικές προωθούνται σε όλα τα πεδία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού ο επταπλασιασμός του πληθυσμού, η υπερδιπλάσια διάρκεια ζωής, η κατάργηση της δουλείας, η καταπολέμηση της φτώχειας δε συνιστούν "ανάπτυξη" τι ακριβώς τη συνιστά λοιπόν;

      Επιπλέον, μήπως για να αποφύγουμε την καπηλεία έχει κάποια αξία να δούμε και τι λέγουν, βιωματικά φυσικά, που είναι και το μόνο που έχει σημασία και όχι δια της ψευδής συνειδησης που παράγουν οι ιδεολογίες, τα παραπάνω υποκείμενα της νέας πραγματικότητας (αυτοί δηλαδή που βγαίνουν απ΄ τη φτώχεια,...). Ή ακόμη περισσότερο τα υποψήφια υποκείμενα, αυτοί δηλαδή που με μια σχεδία διασχίζουν τον Ειρηνικό για να πιάσουν τις ακτές των ΗΠΑ;

      Διαγραφή
    2. Περί της ψευδούς συνείδησης ή γιατί θα σε αγαπάω πάντα....

      https://www.facebook.com/endstatismingreece/photos/a.1669126249976834.1073741828.1668967016659424/1690105587878900/?type=3&theater

      Διαγραφή
  4. Δεν γνωρίζω για τη σύγκριση των μεγεθών της ανθρωποκτονίας στη μεσαιωνική Ευρώπη σε σχέση με τη συνταγματική/φιλελεύθερη που ακολούθησε. Αλλά, πάλι, το ερώτημα είναι η έκταση και διαχρονική εξέλιξη των βασάνων σε παγκόσμια (πανανθρώπινη) κλίμακα. Με τα λίγα που γνωρίζω, μού είναι δύσκολο να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα. Αλλά δεν με πειράζει, διότι το θέμα δεν είναι η στατιστική επιβεβαίωση κάποιων υποθέσεων -αλλά, πρωτίστως, η ανάπτυξη αντίληψης του τί είναι δίκαιο και ορθό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή