Το 2000 είχαμε 170 νεκρούς, ανά εκατομμύριο Ελλήνων, στην άσφαλτο- το 2006 είχαμε 150 (πηγή Road accident statistics in , Europe- CARE and national data). Η Πορτογαλία, χώρα ανάλογων κοινωνικών χαρακτηριστικών και οικονομικών επιδόσεων με μας είχε 165 το 2000, και το 2006 μόλις 80. Ανάλογα και η Ισπανία. Στο 80 το 2006 από το 140 το 2000. Οι προηγμένες χώρες της ΕΕ πολύ χαληλότερα. Το 2006 η Ολλανδία και όλη η Σκανδιναβία ήταν στο 50, η Γερμανία στο 60.
Μόνο οι Βαλτικές χώρες συγκρίνονται με την Ελλάδα. Με όλη τη βαρβαρότητα, που ζήσανε για 45 χρόνια, βρίσκονται στο 150 με 200. Mε σαφείς τάσεις μείωσης. Η Λετονία μέσα στην περίοδο 2000- 2006 κατέβηκε απ΄ το 240 στο 165. Σχεδόν μας έφτασε. Παρά το φασισμό 45 χρόνων, παρά τα πακέτα της EE, που εκεί δεν εισρεύσανε.
Ας γυρίσουμε στην Πορτογαλία που μας μοιάζει πιο πολύ απ΄ όλους αυτούς. 80 αυτοί, 150 εμείς. Και η τάση σε βάρος μας. Πιο γρήγορα κατεβαίνουν οι Πορτογάλοι...
Ας πούμε λοιπόν ότι το 80 των Πορτογάλων είναι το ρίσκο του ατυχήματος, το σύμφυτο με την τεχνολογία, με την ταχύτητα. Το παραπάνω 70 το δικό μας τι είναι;
Το 70, για τα 11 εκατ. των Ελλήνων αντιστοιχεί σε 750 άτομα το χρόνο. Και αν κάνει κανείς το λογαριασμό στα τελευταία 30 χρόνια το 750 γίνεται 25.000. 25.000 Έλληνες που χάθηκαν στην άσφαλτο, όχι για το ρίσκο της τεχνολογίας- αυτό το έχουμε ήδη αφαιρέσει. Που χάθηκαν γιατί τα χρήματα της ΕΕ έγιναν διαφθορά των κρατικών εργοδοτών και μίζες- κακοτεχνίες των εργολάβων τους.
25.000 !! Μια Μυτιλήνη, 2 Ρέθυμνα, μισός Βόλος. Για σκεφθείτε λίγο. Τίποτα ξαδέρφια, φίλοι, θείοι; Ίσως και γονείς και παιδιά; Κάτι προσωπικό θα θυμίσει σε όλους μας το νούμερο...
Το κομματικό κράτος δε διέλυσε μόνο τη χώρα οικονομικά και κοινωνικά. Δολοφόνησε και 25.000 Έλληνες για να αυτοσυντηρήσει το διεφθαρμένο και πελατειακό του μοντέλο, στην άσφαλτο μονάχα. Γατί ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι λογαριασμοί.
Ο Γκυ Ντεμπόρ, ο μεγάλος αναρχικός διανοητής που το 1967 έγραψε το συνταρακτικό βιβλίο “Η Κοινωνία του Θεάματος”, πρώτος περιέγραψε το κυρίαρχο μοντέλο της εποχής μας. Την κυριαρχία των media που έχουν επιβάλει την εικονική πραγματικότητα ως υπέρτατο θεό, ως μοντέλο ύπαρξης και κοινωνίας των ανθρώπων της. Η κοινωνία του θεάματος όπως λέει ο Ντεμπόρ ανάμεσα σε πολλά και διάφορα, καταστρέφει την κριτική σκέψη στο όνομα της ρηχής εικόνας. Το θέαμα δεν είναι απλά η κυριαρχία των εικόνων- είναι ο καθορισμός των ανθρώπινων σχέσεων, η παραγωγή συμπεριφοράς και απόψεων από τις εικόνες τις ίδιες, από την ανάγκη των εικόνων.
Το έγκλημα της ασφάλτου έγινε αθέατα και χάθηκε πίσω από άλλες εικόνες. Οι υπεύθυνοι εγκληματίες του κράτους και του ιδιωτικού τομέα δεν παρήγαν εικόνα. Μόνο στατιστική. Και η εικόνα σαρώνει τη στατιστική. Πέρασαν απαρατήρητοι. Ξεχάστηκαν ή μάλλον δεν ανακαλύφτηκαν ποτέ.
Εικόνα παρήγε ο μουρλός ο Κουφοντίνας, ο βλαμμένος και ανεκπαίδευτος Κορκονέας και τώρα τελευταία τα ωραία αυτά παιδιά της σέχτας, κ.λπ που στέλνανε βόμβες στη Χιλή! τη Βουλγαρία !! και δολοφονούσανε απόλυτα άγνωστους, ευρύτερα, δημοσιογράφους !!!
Χτίσανε την εικόνα του παλληκαρά και του λαϊκού αγωνιστή. Τι κι' αν δολοφονήσανε το Μπακογιάννη, που ήταν, κατά γενική ομολογία, απόλυτα αξιόλογο άτομο, ιδιαίτερα αν τον δει κανείς μέσα στην υπόλοιπη, επιεικώς ανεκδιήγητη, παρέα της ΝΔ. 'Εφτανε στον Κουφοντίνα να φτιάξει τη δική του εικόνα. Έτσι κι΄ οι μικροί. Σαστίζει ο νους προσπαθώντας να καταλάβει τι τους/ μας φταίει η Χιλή και η Boυλγαρία κι' ο κάθε άγνωστος δημοσιογράφος...
Στην ίδια κοινωνία κι΄ αυτοί. Τρέφονται απ΄ την εικόνα. Κι΄ η εικόνα όμως τρέφεται απ΄ αυτούς. Βαρύ το κόστος παιδιά. Ειλικρινά λυπάμαι. Ακόμα και για τον Κορκονέα λυπάμαι. Ο τεχνικός της Concorde, που δεν έκανε καλά τη δουλιά του και πήρε 200 άτομα στο κεφάλι του, έμεινε έξω απ΄ την εικόνα και τιμωρήθηκε με 15 χρόνια αναστολή. Με τίποτα δηλαδή. Ο Κορκονέας που απλά ήταν ανεκπαίδευτος, παρορμητικός και βλαξ, φόνευσε τον Γρηγορόπουλο και έφτιαξε στο άψε σβήσε μια εικόνα, που συσπείρωσε και εξέθρεψε όλη την αηδία και αγανάκτηση των εικοσάρηδων.
Άραγε τους άλλους, στα μεγάλα σαλόνια, σε απόμερα προάστεια, με πούρα και ωραίες κυρίες για παρέα, η εικόνα των 25.000 τους επισκέπτεται καμιά φορά;
Γιατί άλλος κανείς, δεν πρόκειται να τους επισκεφτεί. Ούτε ο εισαγγελέας, ούτε ο Κουφοντίνας ούτε ο Τσίπρας που έχει να επιλύσει το μέγιστο θέμα της οριοθέτησης του πανεπιστημιακού ασύλου και της υπεράσπισης του καταρρέοντος επιχειρηματικού κράτους.
Αγαπητέ συνάδελφε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή, όπως ορθώς επισημαίνετε, οι τροχαίες συγκρούσεις (αυτά που και εσείς αποκαλείτε τροχαία ατυχήματα), δεν είναι μόνο αριθμοί αλλά και εικόνες, μονομερώς όμως, εστιάζετε την προσοχή σας στην ευθύνη των αρχών (υποθέτω στο Κράτος, τις Κυβερνήσεις τα Κόμματα κλπ). Αυτή σας η πρόσληψη για τις τροχαίες συγκρούσεις, όταν γίνεται λόγος και διαχέεται στους αναγνώστες της ιστοσελίδας σας αναπαράγει την ίδια ακριβώς στρεβλή εικόνα που αναπαράγουν και τα ΜΜΕ (και όχι μόνο), για τους «υπευθύνους των τροχαίων ατυχημάτων»: κακοτεχνίες δρόμων, παραλείψεις Αρχών, καιρικές συνθήκες, κλπ, απαλλάσσοντας έτσι των ευθυνών τους, τους ίδιους τους οδηγούς οι οποίοι δεν ανήκουν στους μεν αλλά και εις τους δε! Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία την ευθύνη για τις οδικές τροχαίες συγκρούσεις φέρουν κατά περίπου 95% οι οδηγοί. Βεβαίως, θα καταλάβαινα το σχόλιό σας, εάν παρακινούσε τους πάντες στην κατεύθυνση τροποποίησης της οδηγικής συμπεριφοράς μας και όχι σε εύκολους αφορισμούς των μεν βγάζοντας λάδι τους δε! Σκεφτείτε το σας παρακαλώ, είναι εξαιρετικά σημαντικός ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγονται οι εικόνες σήμερα. Οδηγούμε όπως ζούμε!
Γιάννης Χλιαουτάκης
Γιάννη, δε συμφωνώ ωστόσο με την άποψή σου. Δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι οι Πορτογάλοι είναι πιο υπεύθυνοι απ΄ τους ΄Ελληνες. Έχω πολύ περισσότερους λόγους να πιστεύω, όπως και όλος ο πλανήτης άλλωστε, ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα υπήρξαν πολύ πιο καραγκιόζηδες, διεφθαρμένοι και και ανεύθυνοι απ΄ τους Πορτογάλους συναδέλφους τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό μια άποψη την ευθύνη για τις οδικές τροχαίες συγκρούσεις φέρουν όχι κατά περίπου 95% οι οδηγοί αλλά κατά 100%. Διαφορετικά, θα μιλούσαμε για μεταφυσικές δυνάμεις για το υπόλοιπο περίπου 5%. Δεν είναι καθόλου έτσι. Στα τροχαία ατυχήματα πάντα κάποιοι οδηγοί εμπλέκονται και πάντα κάποιος κάνει κάποιο λάθος. Κατά τύχη ατυχήματα ή μεταφυσικά δεν υπάρχουν υπό αυτήν την έννοια. Αυτή η διεθνής βιβλιογραφία περί του 95% είναι στην κυριολεξία για τα σκουπίδια! Το θέμα πάντα είναι τα τεχνικά έργα και μέτρα που παίρνονται για την μείωση της πιθανότητας οδηγικού λάθους καθώς και για την μείωση της πιθανότητας ατυχήματος στην περίπτωση ύπαρξης οδηγικού λάθους. Και σε αυτό συμφωνώ με το φίλο Ν. Σακκά ούτε καν περίπου 95% αλλά 100%. Η Ε.Ο. Κορίνθου – Πατρών είναι το πλέον αποστομωτικό παράδειγμα. Αποτελεί τον κύριο οδικό άξονα σύνδεσης της χώρας με τον υπόλοιπο κόσμο με τεράστια εμπορική Δ.Χ. και επιβατική κίνηση Ι.Χ. Ο εκσυγχρονισμός της δεν θα έπρεπε να είχε αποτελέσει προτεραιότητα; Απεναντίας παραμένει και σήμερα ως το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ κομμάτι εθνικών δρόμων που μένει χωρίς διαχωριστική νησίδα!!!! Έλεος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρης Παπαδημητρίου