Ζήτω το Βιετνάμ! Ζήτω ο κομμουνισμός του!

Η βδομάδα που πέρασε πουθενά δε γιορτάζεται με τόσο ενθουσιασμό όπως στο Βιετνάμ. Τέλη Απρίλη γονάτισαν οι Αμερικάνοι, αρχές Μάη, κάμποσα χρόνια νωρίτερα οι Γάλλοι αποικιοκράτες, με την ταπεινωτική τους συντριβή στο Dien Bien Phu.

Μόνο οι Σπαρτιάτες του Λεωνίδα μπορούν να σταθούν άξια δίπλα στους Βιετναμέζους. Άλλος λαός που να έχει κάνει τέτοιο και τόσο άνισο και νικηφόρο αγώνα στην ιστορία του δεν υπάρχει.

Σήμερα το Βιετνάμ κάνει έναν άλλο μεγαλειώδη αγώνα. Ενάντια στη φτώχεια αυτή τη φορά. Κι απ΄ ότι φαίνεται καλά τα καταφέρνει κι εκεί. Περισσότερο απ΄ τις στατιστικές (ανάπτυξη 5% τα τελευταία 6-7 χρόνια) εμπιστεύομαι τα skype που αλλάζω με ένα Bιετναμέζο που γνώρισα, τον Ηung, που ζει στο Ανόι και δουλεύει από απόσταση για μια εταιρεία πληροφορικής της Αυστραλίας (Joomlart).

Τον αγώνα και τότε και τώρα το Βιετνάμ τον κάνει κάτω απ΄ τις σημαίες του κομμουνισμού. Αποδεικνύεται έτσι πόσοι πιο πολύπλοκα είναι τα πράγματα απ΄ ό,τι μερικοί νομίζουν.

Είναι παράλογο να νομίζει κάποιος ότι έχει την ερμηνευτική αυθεντία για το τι είναι χριστιανισμός, κομμουνισμός, κ.λπ. Ποιοι ήταν λοιπόν οι χριστιανοί, οι πρώτοι χριστιανοί (up!) ή οι μεταγενέστεροι της Ιεράς εξέτασης (down!) η μήπως οι καθολικοί αγωνιστές της Λ. Αμερικής (up again!);

Και είναι βέβαια φτηνό κι ιδιαίτερα ανόητο να προσπαθήσει κάποιος, μεσ΄ απ΄ τα χρεωμένα στην καλοπέραση και τον ευδαιμονισμό σαλόνια της δύσης που ζει, να εξηγήσει στους Βιετναμέζους που παλεύουν σήμερα με τη φτώχεια ότι γίνανε ρεβιζιονιστές κι ότι αλλιώς είναι ο ντούρος ο κομμουνισμός.

Ζήτω λοιπόν ο κομμουνισμός (του Βιετνάμ)!