Ένας γάλλος συνδικαλιστής

Ο Pierre είναι πρόεδρος του Εργατικού κέντρου της Λυών. Εργαζόμενος κανονικά (και όχι πέτσινα...) στην εταιρία Polyan, έξω απ΄ το Saint Etienne, που έχει βασικό μέτοχο τα Πλαστικά Κρήτης. Μέλος της CGT και του ΚΚ Γαλλίας, με μια παχιά μουστάκα, καμαρώνει ότι θαυμάζει το Στάλιν.

Ο Pierre πρόσφατα οργάνωσε μια εργατική κινητοποίηση στην Polyan. Μπήκε στο γραφείο της διοίκησης και τους θύμισε τη δέσμευσή τους για νέες επενδύσεις. Και έφυγε όταν πήρες σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση των επενδύσεων και τη δημιουργία των αντίστοιχων θέσεων εργασίας.

Τα Πλαστικά Κρήτης επιτάχυναν τις διαδικασίες και δρομολογούν ήδη νέο εργοστάσιο στην περιοχή όπως είχαν δεσμευτεί.

Ούτε σταλινικούς δεν έχουμε σ΄ αυτή τη χώρα. Ερημιά, πλήρης

Ιταλία και Ελλάδα

Ασφαλώς και η Ελλάδα δεν είναι Ιταλία. Είναι πολύ, πολύ χειρότερα. Χωρίς την τεράστια βιομηχανία των Ιταλών, την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους στο design, στον τουρισμό και στο τρόφιμο. Με Σκοπιανούς, Τούρκους, Αλβανούς τριγύρω. Και με άπειρα συμπτώματα και δομές ενός σοβιετικού κράτους και, πολύ χειρότερα, μιας σοβιετικής κοινωνίας και νοοτροπίας. 

Τα αποτελέσματα όμως των εκλογών στην Ιταλία κάτι μαρτυρούν. Ξαδέρφια είμαστε εξάλλου με τους Ιταλούς. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τον απόλυτο ευτελισμό του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση των πολιτών. Ο σοβαρός και εκσυγχρονιστής Μόντι πήρε 9%, σχεδόν τρεις φορές κάτω από έναν τυχάρπαστο (Grilllo) και σχεδόν τέσσερις φορές κάτω από έναν γελοίο (Berlusconi).

Χρειάζεται μήνυμα ανατρεπτικό.Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο την αηδία της κατεστημένης πολιτικής. Χρειάζεται παράδειγμα, παράδειγμα τελείως διαφορετικό.

Αλλιώς τέτοιους θα ψηφίζει και καλά θα κάνει.