10/3/07

Οι καταλήψεις και οι καταθλίψεις

Το χειρότερο με τις καταλήψεις και τις λοιπές εκδηλώσεις μαζικής υστερίας στα Πανεπιστήμια, με τις ευλογίες του Κου Απέκη, της αριστεράς και άλλων γνωστών αναξιοπαθούντων («αναρχικοί», κ.λπ) είναι η καταθλιπτική κοινοτοπία που τις χαρακτηρίζει, η σχέση ακριβούς αντίγραφου που έχουν με αντίστοιχες πρακτικές προ εικοσιπενταετίας.

Τότε είχαμε τουλάχιστο το στοιχείο της πρωτοτυπίας και τη δικαιολογία της δικτατορίας.

Φαντασία ώρα μηδέν. Θυμηθείτε, αριστεροί μου, το "Η φαντασία στην εξουσία!", αν σας λέει τίποτα.

Αλλά και καμιά ουσιαστική εξέγερση, που να ταιριάζει σε πραγματικούς δεκαοκτάρηδες. Γιατί πώς να είναι εξέγερση η αντιγραφή των απολύτως ίδιων πρακτικών, που τις εφηύραν οι νεολαίοι της μεταπολίτευσης, ίσως και να τις βίωσαν με κάποια αυθεντικότητα, πριν καταλήξουν- πενηντάρηδες πια- στις παρυφές, οι πολλοί, και στις κορυφές, οι λίγοι, του κρατικού κορβανά, του γεμάτου -αλιμονο!- με δανεικά χρήματα.

Tώρα η Κα Γιαννάκου αδειάζει εύκολα και απ΄ τ' αριστερά όλα τα «εξεγερμένα» γκρουπούσκουλα αφού προτείνει καθολική ψηφοφορία για το πρυτανικό συμβούλιο, ενώ οι «ηγέτες» του «φοιτητικού» «κινήματος» προτιμούν να ανατίθεται το έργο στα κομματόσκυλά τους.

Στα μεταξύ ο κόσμος έχει αλλάξει εκατό φορές, όσο δεν έχει αλλάξει τα προηγούμενα χίλια χρόνια, αλλά στην Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί μαγκιά να καίγονται ελληνικές σημαίες, συνεχίζει να ονοματίζονται «φοιτητικό κίνημα» οι πάσης φύσης πικραμένοι και κομματικοί ατζεντοφόροι, συνεχίζει να γράφει το κάθε πρόβατο το ασυνάρτητο βέλασμά του στους τοίχους, έτσι, για να μας βανδαλίζει την καθημερινότητα (φωτεινή εξαίρεση το Μετρό της Αθήνας που, για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο, δεν έχει εμπνεύσει ακόμη τους γραφίστες της πεντάρας. Ίσως κάτι το όμορφο τελικά να ηρεμεί ακόμη και τους κάφρους. Παρήγορη σκέψη. Ή μήπως πρόκειται απλά για σοφιστικέ βούρδουλα της Aττικό Μετρό;)

Όπως μαγκιά είναι και το να αγοράζει κανείς το δίπλωμα οδήγησης στην τοπική μαύρη αγορά, το να μη φοράει ζώνη ασφαλείας. Και άλλα πολλά, με άξονα την καταστροφή και την αυτοκαταστροφή. Που χέρι χέρι με την ηλιθιότητα, που παράγουν σήμερα τα περισσότερα κανάλια, λανσάρονται ως οι υψηλότερες μορφές δημιουργίας. Με φόντο βέβαια τη δομική ανεργία και την πανταχού παρούσα λαμογιά.

Αποτέλεσμα: τελευταίοι στην εκπαίδευση (πίσω και απο τους Ζουλού!!!-- δείτε τις διεθνείς κατατάξεις ιδρυμάτων) και πρώτοι στος σκοτωμούς στην άσφαλτο. Και υψηλή επίδοση στην αφασία και την άγνοια, με πολλούς να νομίζουν ότι είναι οι πρώτοι του (ευρωπαϊκού πια) χωριού, Ελληνάρες και λεβέντες.

Λοιπόν, Ελληνάρες μου, ακούστε το εξής: σήμερα, έξυπνοι κι εργατικοί βαλκάνιοι αρχίζουν να ελέγχουν σιγά σιγά το κύκλωμα της οικοδομής. Προϊστανται σε συνεργεία αντί να κάνουν το χαμάλη όπως κάναν πριν από δέκα - δεκαπέντε χρόνια. Περιμέντε λίγο ακόμη και θα δείτε ότι σε δέκα χρόνια θα υπάρχουν και τεχνικές εταιρίες, και βιομηχανικές μονάδες που θα ελέγχονται απο Αλβανούς, Γεωργιανούς, κ.λπ. Απ΄ τα παιδιά της πρώτης γενιάς, αυτής των χαμάληδων, που θα δουν τη ζωή πολύ πιο εξεγερμένα απ΄ το να βρωμίζουν τοίχους και να αγριεύουν με τα ματ για να αδειάσουν την αδρεναλίνη τους.

Και για να μην παρεξεγηθούμε. Μπράβο και πάλι μπράβο τους! Και ναι μεν οι σημερινοί σας «ηγέτες», φοιτητές μου, θα βρεθούν στα οφίτσια, όπως και παλιότερα εκείνοι της δικής μου γενιάς (είπαμε! η ιστορία έχει παγώσει σ΄ αυτή τη χώρα) εσείς όμως δεν κοιτάτε να κάνετε κανένα ιδιαίτερο στ΄ Αλβανικά μπας και βρείτε καμιά δουλιά στον κόσμο που ανατέλει;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου